Violet { Violuna Texting }

chapter: s e v e n

Violetta: Uzun zamandır mesaj atmıyorsun niye?

Unknown: Aha mesajda atarmış Violetta.

Violetta: Niye öyle dedin ki şimdi?

Unknown: Yapma! Neyden bahsettiğimi biliyorsun.

Violetta: Hayır bilinmeyen bilmiyorum.

Unknown: Bana bir daha mesaj atma, seni dinlemek istemiyorum diyen kimdi?

Violetta: Ben değilim yani bil bunu.

Unknown: Geçen hafta, cuma günü; bana yazma demiştin. Yazmadım,bende. Dinledim seni daha önce yapmadığımı yaptım ve dinledim seni...

Violetta: Ne diyorsun sen? Neyden bahsediyorsun?

Unknown: Sana her şeyi anlatacaktım...

Violetta: Cuma günü öğlen Matteo ile buluşmuştuk ama hayır olamaz, o asla telefonumu karıştırmaz!

Violetta: Tamam izin ver telafi edeyim.

Unknown: Buluşabilir miyiz? Hem sana kimliğimi açma vakti geldi sanırım? Her şeyi tek tek anlatacağım sana.

Unknown: Tek gel ama!

Violetta: Tamam.

Unknown'dan

Üzerime siyah kot ceketimi giydim ve ceketimin sol üst köşesindeki cebe de Violetta'nın düşürmüş olduğu o mor gülü koydum...

Buenos Aires'in o meşhur büyük parkına vardığımda dolaşıyordum öylece biliyordum ki ona her şeyi anlatacaktım diye düşünürken ona konum atmayı unuttuğumu fark ettim ve hemen konum attım.

Unknown: *konum atar* Konumu atmayı unutmuşum,geldim oturuyorum.

Violetta: Yakınlardayım zaten gelirim 10 dakikaya.

Yakınlardaydı... beni görürse tepkisi ne olacak? Aklımda binlerce soru ama tek cevap karşısına çıkıp dinlerse de dinlemezse de her şeyi tek tek anlatacağım...

Oturduğum banktan kalktım başımı sağa çevirdim ve bana doğru yürüyen bir Violetta gördüm ama gördüğüm o Violetta çok değişmişti... Saçları uzamış,eski kahverengine dönmüş ve yavaş yavaş renkli giyinmeye başlamış Violetta.

Sanki... Bu bir yıl içerisinde ikimizde çok değiştik o iyileşmiş bense hasta olup yıprandım, Cıvıl cıvıl olan Luna Valente'den eser kalmamıştı adeta...

Yaklaştıyordu,adım adım daha da çok yaklaşıyordu bana ama ürkek adımlarla karşısında duran Luna Valente mi? Gibi.

Telefonundaki konuma baktı ve tam benim durduğum noktayı gösteriyordu ok.

" Luna! Başından beri mi? Başından beri sen miydin? " dedi ağlamaklı bir sesle.

Gözleri dolmuştu ağlamak için kendisini tutuyordu inanmak istemiyordu ama evet Bilinmeyen bendim.

Son kısımda içimi döktüm galiba,,, ah kuzucuklarım benim her neyse hemen yayınlayıp diğer bölüme başlayayım...