Violet { Violuna Texting }

chapter: t e n / f i n a l

Gidişi var dönüşü olmayan bir yolculuk...

Unknown / Luna'dan

Korkuyordum aptalca bir şeyler yapmasından çünkü biliyorum yapabilirdi. Yanımdaki şerefsizle birlikte Violetta'nın evine doğru yürüyorduk aynı zamanda yanımdaki de bana söyleniyordu.

" Demiştim sana Valente! Kaldıramaz, çıkma karşısına diye. "

" Ah kes sesini Balsano! Kendi kıçını kurtarma derdindesin yoksa Violetta'yı önemsediğin yok. "

" Şimdi Balsano olduk ha? Matteo diyip bana sarılan omzumda ağlayan kimdi Valente? "

" Konuyu değiştirme, hem iyi değildim. "

" Öyle mi? " dedi Matteo imalı imalı bir şekilde.

Bense cevap vermek yerine gözlerimi devirdim ve yürümeye devam ediyordum ben önde o arkada hava gittikçe kararıyordu, havanın kararmasıyla korkumun bedenimi ele geçirmesi ile daha hızlı adımlar atmam bir oldu.

Violetta'nın evine gelince ben korkuyla kapıyı tıktıklayıp dua ediyordum. Ama cevap veren yoktu ondan sonra Matteo eliyle bana çekil yapınca geri çekildim ve o kapıyı kuvvetlice çaldı.

" Violetta, orada mısın? Benim. Matteo. "

ama cevap veren olmadı bana biraz çekil anlamında kafasını sallayınca iki adım geri attım ve Matteo'nun kapıyı kırmasını bekledim.

Kapı açıldığı gibi evin içine daldım bir şeyi umursamadan.

" Violetta? Benim Luna. Neredesin! "

" Violetta! Korkutma beni! " diye çığırdım ağlamaklı bir sesle.

" Luna! Bence buna bir bakmalısın. " dedi Matteo elindeki kağıt parçasını bana uzatarak.

Kağıdın üzerinde şunlar yazılıydı;

Sevgili Moony

Öylece durmayacağını çok iyi bildiğim için yazıyorum bu notu. Belki ben gittikten sonra okursun belki de gitmeme ramak kala bilemiyorum ama lütfen engelleme beni, sonsuzluğa gidiyorum, annemin yanına diğer bir manayla, beni arama lütfen.
Seni seviyorum,hepte sevdim iyi ki varsın Luna, bu iyiliğini asla kaybetme başkalarını güldürmeye devam et!
Ben gittikten sonra ağlama olur mu? Üzülürüm bak, şu an bile ağlıyor olabilirsin lütfen sil o yaşları... Böyle bitmesini istemezdim Moony ama başka seçeneğim kalmadı, affet beni Moony!

Seni seviyorum!

                                              Seni çok seven
                                                      Violet Rose

Ağlıyordum sadece tamamen kendimi kaybetmiş durumdaydım,  Violetta şu an ölmüş olabilir ya da şu an kendini öldürüyor da olabilir öylece kalamam ben yapamaz! Gidemez!

" Onu bulm-malıyız! M-atteo ben, ben korkuyorum! "

Matteo şoka uğramıştı, duymamıştı sanırım bense ayaklanıp evi aradım,odalara girdim ve  Violetta'nın yatak odasında bir not daha buldum, hemen onu elime alıp hızlıca okumaya başladım;