Quarantaine

Begin||🌃

Heey allemaal ik ga het niet lang houden. Veel plezier met leven!

~...1 Mei 1999

5 jarige Tyler Williams hoe zijn moeder het zegt: "Kleine mannetje" werd wakker om 08:00 s'ochtends. Hij maakte zijn kleine handjes in vuisten en ging in zijn oogjes wrijven. Hij was op zo een kleine leeftijd al gek op auto's zijn pyjama was dan ook met auto's. Altijd wanneer Tyler beneden kwam vroeg die aan zijn moeder: "Mama mag ik ook net als jou zwarte thee drinken?" vroeg hij dan altijd enthousiast. Maar toch kreeg hij daar nooit antwoord op en dronk hij altijd sinaasappelsap, maar vandaag toen die beneden kwam was er iets anders. "Mama" zei hij terwijl hij zijn oogjes knipperde Tyler. Hij deed een stap naar zijn moeder die in bloed op de grond lag. Hij was niet bang, maar kon iemand bang zijn voor zijn moeder? Er kwam geen geluid van zijn moeder terwijl wanneer hij mama zei zij ze altijd: "SCHAT"
Maar wat was er nu dan? Waarom gaf zijn moeder geen antwoord? "Mama.." zei die en deed nog een stapje naar voren en toen deed hij nog een stapje naar voren. Hij ging op z'n kleine knieën zitten en deed zijn hand op zijn moeder haar arm en hield haar koude hand vast. "Heb je het koud mama wacht!" Zei die en stond op en rende naar zijn kamer; hij pakte zijn dekentje met auto's erop en sleepte hem mee naar zijn moeder en deed het dekentje een voorzichtig over haar heen. "Mama is moe, ze is in slaap gevallen" Zei hij lachend tegen zichzelf. Maar toch voelde hij iets raars van binnen dus bleef hij uren lang wachten bij zijn moeder.. "Mama wordt wakker..." zei hij met vollen ogen. Kon de ogen van een kleine baby vol met tranen zijn? Ja; De ogen van de 5 jarige Tyler Williams waren vol met tranen. Hij wist het, dat zijn moeder nu weg was, dat ze nooit maar dan ook echt nooit terug zal komen wist hij.. Zijn moeder was weg de gene die er nog waren maakte niks meer uit. "Mama sta op!" schreeuwde hij tussen zijn tranen "Mama..." Hij herinnerde een teken film die hij dagen geleden had gekeken, "Hokus pokus!" zei de man en maakte hij de duif weer beter! Toen keek hij met een hoop naar zijn moeder. "Hokus pokus!" zei die tegen zijn moeder, maar er gebeurde niks hij wachtte en wachtte en zei weer "Hokus pokus" maar zijn moeder werd niet wakker. "Word wakker mama ik heb een magisch truc gedaan!" Maar het werkte niet hij begon nu heel hard te huilen.. "Mama...mag ik net als jou zwarte thee drinken? zei die tussen zijn tranen misschien dat ze antwoord gaf. Geen antwoord. Er kwam nooit meer een antwoord van zijn moeder. Tyler was klein, hij wilde alleen de stem van zijn moeder horen. Dat was zijn enige wens op dat moment. "Ik heb honger mama!" zei die heel hard huilend, misschien word ze wel wakker en maakt ze wel wat te eten dacht hij. "Ik heb het koud..." zei hij misschien dat ze hem warm ging houden. "Mama ik ben gevallen, me arm doet pijn.." toen dacht hij dat ze verdrietig zal worden dus zei hij maar: "Grapje grapje mama!" tussen al zijn tranen. "Ik ben niet gevallen het doet niet pijn."

Maar het lukte niet, zijn moeder werd niet wakker. Hij was uren lang bezig, hij werd daarna heel moe. Dus ging hij met zijn kleine lichaam op zijn moeder liggen. En gaf haar een kusje op d'r wang. Hij viel bijna in slaap en fluisterde: " Hokus... pokus..." Die truc werkte niet meer. Geen ene hokus pokus kon zijn moeder terug halen voor Tyler. Op dat moment begreep hij het, magie en trucjes waren allemaal leugens...

Dit was het einde van het begin dit is NIET deel 1 die komt hierna..
Wanneer weet ik nog niet ik laat jullie dat binnenkort weten.
Ik hoop dat jullie samen met mij hebben mee geleefd wat Tyler allemaal mee heeft gemaakt..
Want toen ik dit schreef begon ik bijna te huilen!! ;(
Dit was het dan.
Tot snel!💞