Quarantaine

H1||🌃

Deel 1.
We zitten midden in een ramp.

Ik ben Brooke, ik ben 17 jaar oud. In Rotterdam waar alle problemen eigenlijk zijn voor mij. Woon ik samen met mijn moeder en vader. Ik ben in me leven 3x van school veranderd. En de derde x dat ik van school ben veranderd was gister.. Vandaag is mijn 1ste schooldag. Ik ben hier al 3uur en ben maar in 1 les geweest, omdat ik in een ramp zit. Ik begreep niet echt wat er aan de hand was, ik begreep alleen dat we met spoed uit de les werden gehaald. We werden naar de aula gebracht. Dit is zelfs erger dan de hel! De directeur probeert te praten hij blijft door praten ook al weet hij dat niemand naar hem luistert. Ik luister wel, niet dat ik het leuk vind om te luisteren ik wil gewoon weten wat er is. "Jongens en meisjes! Als een van jullie nog zijn mond open trekt, mag die gene heel het school voor een week schoonmaken!'' En stilte. Wat verwacht je anders? Het boeide hun echt niet, terwijl er dus een serieuze zaak is. Eindelijk is iedereen stil.. Op dat moment kwam er een meisje langs me lopen en zei: "Ga is aan de kant!" En duwde me opzij. Het kan ook echt nooit goed gaan he? Ik draaide me weer om naar de podium. En de directeur begon te praten. "We hebben een groot probleem.. Ik weet niet hoe ik dit aan jullie moet vertellen, maar ik moet het toch doen.. We zitten in een ramp.." Kort maar krachtig was er dus een groot probleem. Om het te begrijpen ging ik met me lichaam recht op staan. Maar wat was er dan? Brand? Of een aardbeving? Wat was er? "Meneer zijn we opgesloten? Laat mij maar! Er mag niks gebeuren met die mooie meisjes! Heeeeyy meiden :)" zei een jongen op de voorste rij. Iedereen in de zaal begon te lachen, terwijl de directeur het zweet van zijn voorhoofd wegveegde."We maken wat ergers mee iemand uit de 3de klas is net een halfuur geleden naar de EHBO gebracht. Ze zijn achter gekomen dat ze een heftige ziekte heeft. Onze dokter Meneer Austin heeft het ons net door gegeven we moesten hierdoor alle deuren sluiten. We hebben de politie en ambulance al gebeld, maar wat we wel weten is dat onze school onder Quarantaine word gehouden.." Allemaal geschreeuw... allemaal gelach... scheldwoorden en verbaasde gezichten... Ja... we zitten midden in een ramp. Dit is mijn eerste dag op school. Me moeder gaf me vanochtend een kus op m'n hoofd en zei dat alles goed zal komen vandaag. Ik herinner me nog dat me probeerde om te glimlachen. Maar van binnen wist ik dat als ik ergens was of ben dat het niet goed zal komen. Ik ben gevaarlijk en ik heb gewoon altijd ongeluk. Alles was door mij een school die niks mee maakt was alleen door mijn ongeluk zo. Ik moest hier niet heen komen... "Ik wil alleen een ding van jullie en dat is: Dat jullie rustig blijven en niks doen. Ik weet niet hoelang we hier blijven, maar dat we vanavond hier zijn is exact. Alle deuren in de school zijn geopend de bibliotheek, zwembad de klassen waren al open en dat blijven ze ook. Jullie mogen zelf weten waar jullie de tijd doorbrengen. Ik wil alleen dat er niks meer gebeurd we leven al met me pijn van onze leerling en ik wil niet dat er nog iets met iemand anders gebeurd dus kijk goed uit. De ziekte kan nu verspreid zijn. Dus als je iets ziet of voelt ga dan gelijk naar de EHBO!" Zei hij heel hard. "Begrepen?"
"Ja meneer" Dit was een zwakke en bange antwoord tegelijk. Nadat iedereen het begrepen had liep iedereen weer weg. Ik wist niet wat ik moest doen ik kende hier niemand. Ik vertrouwde alleen mijn telefoon. Waar ging ik de tijd doorbrengen? En wat ging ik doen? Misschien moest ik me moeder bellen en alles vertellen, maar dat wilde ik niet ik had geen zin om 1000de vragen te beantwoorden. Ik pakte me telefoon en zette hem gelijk op vliegtuigstand. Ik liep door de gangen en ben ik maar naar de meisjes wc gegaan ik ben in een van de wc's gegaan ik heb de wc pot dicht gedaan en ben er op gaan zitten. Ik heb mijn oortjes in gedaan. Ik heb mijn benen omhoog getrokken en heb me hoofd er tegen aan gedaan. Ik kon zo uren lang blijven en dat heb ik ook gedaan. Ik heb uren lang hier gezeten en muziek geluisterd. Ik herriner me nog dat ik in slaap ben gevallen. Ik weet niet hoelang ik geslapen heb. Ik kreeg geen lucht meer in de wc dus wilde ik me tas pakken en weggaan, maar ik merkte dat ik me tas helemaal niet bij me had. Echt een sukkel ben ik ik ben hem in de klas vergeten. Ik ging gelijk uit de wc ik keek in de spiegel en zag dat ik me kleding goed moest zetten. Ik wilde me haren doen, maar ik zag uit de raam dat het al donker was geworden het was dus al 19:00 geweest. Ik keek weer in de spiegel, maar de lichten vielen opeens uit. Ik deed een stap naar de deur "Is daar iemand?" Zei ik er kwam geen geluid dus liep ik naar de deur. Ik deed de deur open en liep naar buiten de gang was helemaal donker; eigenlijk was heel de school helemaal donker. Ik wilde niet vallen dus lette ik goed waar ik aan het lopen was. Ik wist geen eens waar ik heen ging. Ik was eindelijk aan het einde van de gang ik keek uit de raam voor me door de straat lichten zag je nog wel een beetje waar en wat er was. Ik keek daarna naar de andere gang. En toen gebeurde er iets raars. Ik knipperde met mijn ogen, ik deed ze heeell goed dicht en weer open. Ik wist zeker dat het nep was wat ik zag.. dus daarom was ik ook rustig ik moest wel rustig blijven.. Omg .. Ik kon niet rustig blijven ik deed me ogen weer heel goed dicht en weer open. Ik wreef goed in mijn ogen en ik deed ze weer open. Het was er nog steeds.. het lag er nog steeds; Er lag een blonde, lang harige dunne meisje tussen al het bloed. Ik deed een stap naar voren, maar ik voelde dat iemand me van achteren had vast gepakt. Ik schreeuwde, maar een hand hield me mond weer dicht. "Waag het niet!" Zei de gene van het hand. Me ogen waren heel groot geopend en keek ik verbaasd naar zijn hazel ogen. Ik probeerde uit zijn handen te komen, maar de baas van de hazel ogen was daar niet eens mee hij liet me niet gaan. Hij was zo sterk dat ik me niet kon bewegen. "Je gaat je mond dicht houden" fluisterde hij. Ik trilde. Hij schudde zijn hoofd in als een nee. "Ik ga me hand weghalen en je gaat je mond dicht houden." Ik schudde mijn hoofd. Hij keek me aan en deed zijn hand voorzichtig weg toen hij z'n hand weg had gehaald schreeuwde ik en rende ik weg. Maar hij had me weer gepakt en deed zijn hand weer op mijn mond. Hij wad de dader.. Ik heb de moord gezien en hij was de dader! "Begrijp je niet wat ik zei?" Hij drukte met zijn hand op me mond alsof die mij dood wilde maken en met zijn andere hand hield hij me arm stevig vast. "Stil." zei hij fluisterend "Houd je mond dicht, anders vind je jezelf ook naast die blonde." Ik had gelijk hij was de dader en hij bedreigde mij er ook mee. Ik wilde liever in zee dood gaan en niet op school niet op de plek wat ik juist haatte. "Goedzo, nu ga ik je mond weer open doen en we gaan als twee normale mensen praten." Ik wilde eigenlijk lachen om zijn voorstel, maar in zo'n situatie kon dat niet. Ik schudde mijn hoofd. "Goedzo." Zei die weer en deed zijn hand weg. "Je hebt haar dood gemaakt!" Zei ik schreeuwend hij stond rechtop alsof hij een steen is. Ik spuugde in zijn gezicht het boeide hem geen eens hij veegd het niet eens weg. Toen zei die opeens: "Ben jij dom ofzo?" Ik keek hem verbaasd aan. "Jij..jij hebt haar dood gemaakt..." zei ik hij deed zijn handen tegen het muur aan ik zat tussen zijn armen.. hij keek me raar aan. "Denk je dat ik jou dan ook liet leven je hebt dit toch gezien? Dan had ik jou ook niet laten leven toch? Een dader probeert ook niet te praten, maar jij bent zo bang geworden dat je dat ook niet kon weten kijk nou je gaat bijna dood van angst." Ik slikte. "Je zei dat als ik niet stil zal zijn dat ik ook bij haar zal liggen."

"Was een grapje, sorry."
"Je bedreigt me met dat ik dood ga en zeg je nu sorry?" Hij schudde zijn hoofd
"Jaa, ga je nu je mond dicht houden?"
"Nee ik ga me mond niet dicht houden! Wat voor een dombo ben jij?" Hij probeerde het te begrijpen en zei daarna: "Dombo?... Mooi woordje! Maar vrienden noemen me Tyler."
"Aangenaam, serieus echt ik had op dit moment echt je naam nodig! Wat doe je, vertel. Wat doe je als hobby? Mensen bedreigen met de dood?" Hij schudde zijn hoofd naar links en rechts hij draaide zijn hoofd naar de andere gang waar het meisje lag. "Ik bedreig niet alleen." siste hij ja, hij siste en ging verder "Hou nu je mond. Kijk... we hebben samen dit meisje gezien. En we gaan het samen opbergen. "Wat voor een psychopaat ben jij? We zijn hier samen met een doden... Er is moord gepleegd. Hoe kan je zo koud bloedig zijn?"
"Ik ben gewend om tussen doden te zijn ik heb dat geleerd sinds toen ik klein was, ik heb met me dode moeder 7uur lang in het zelfde huis gebleven." Was dit echt? Hoe kon hij dan zo koud bloedig zijn? Ik kon bijna niet meer slikken. "Ik... Sorry..."
Hij keek me heel lang aan. "Je hoofd is half bij de moord die is gepleegd en de andere helft bij m'n verleden toch? Dat je verdrietig bent veranderd niks, blijf niet zo zwak." Ik probeerde hem rustig van me af te duwen. "Ga aan de kant ik wil kijken of ze dood is of niet." Hij ging aan de kant dat verwachtte ik niet.. "Ga maar als je durft." Zei die zacht, "Maar wees snel, we gaan daarna normaal praten." Hij maakte die zin voor de 2de x en dat maakte mij langzaam een beetje gek. Ik deed een stap naar het meisje toe alsof ik er nog wat aan kon doen. Kon ik niet. Hij had gelijk. Het is niet makkelijk; er ligt op de grond tussen al dat bloed een meisje, ze is helemaal wit geworden. Het was onmogelijk om te kijken of ze nog leefden.. Ik slikte. Ik draaide me om naar die Tyler. Hij keek naar me; Hij keek alsof hij alles al wist. "Okey, we gaan praten." Omdat hij gelijk had keek hij heel trots. Hij schudde zijn hoofd, "Niemand gaat dit weten, we gaan het alleen aan de directeur vertellen en de moordzaak gaat zich niet verspreiden."
"Waarom?(!)" Zei ik ik vond dat iedereen het moest weten. "Omdat de directeur mijn vader is, okey?" Zei die ik keek verbaasd naar hem. Is hij de zoon van de directeur! Was ik nu samen met de zoon van de directeur slachtoffer van het moordzaak?! God.. Wat gebeurde er allemaal?(!) "We willen natuurlijk niet dat er chaos is." Zei hij verder "als ze er achter komen word het niet meer goed. Alleen wij gaan dit weten, jij en ik, snap je dat? Als ik een x van iemand anders iets over dit hoor dan weet ik dat van jou en.."
"Wtf!" De stem die de zin van Tyler onderbrak was van een jongen die ik niet kende. Ik schrok van hem. Ik bracht me hand naar de arm van Tyler. We keken allebei naar de kant van waar de stem kwam we zagen 2 jongens die naar het meisje keken.. Ik keek naar Tyler. Ik zag geen angst in zijn gezichtz, maar dat hij juist wilde schelden. "Ik zei tegen jullie dat jullie me in deze fucking school niet moesten volgen." Zei hij. Dus hij wist wie dat waren. "Wtf Abi (Broer) wtf!" Zei een van de jongens die ene met; zwart haar. Tyler draaide zich naar me om "Noah en Liam, m'n vrienden." Ik slikte. Die jongens konden hun ogen niet afhalen van het dode meisje. Tyler draaide zich naar hun toe en zuchtte. "Word jezelf man. Ik sta al 30min bij haar, ze beweegt niet ze leeft niet. Ze is dood, we kunnen niks meer doen, Kijk ik ga het niet herhalen. Dit blijft geheim. Op dit moment is er een dader hier op school, als dit word verspreid ontstaat er chaos. En dan word dit het einde van school. Dus luister nu naar mij. We blijven met z'n allen hier, en gaan door met onze leven." Zei hij. Mijn hoofd deed pijn ik dacht Fuck net als Liam. Fuck... Op school is een dader! Anders dan dat dode meisje, een dader! "Abii (Broer) ben je gek geworden?(!) Iedereen moet dit weten, we moeten hier zo snel mogelijk weg!" Noah, zei precies wat ik ook in mijn hoofd zei. We konden hier niet blijven, er was een dader, een dode en een zieke leerling in de school. Wij... wij waren precies in een ramp. "We mogen niet weg, jullie gaan luisteren naar mij. We zijn samen met deze zaak, en we gaan ook niet uit elkaar. Als de dader gevonden moet worden doen wij toch. We gaan dit aan niemand vertellen en we gaan ook nergens heen. Tot dat alles goed komt zijn we bij elkaar en naast elkaar. Begrepen? Noah? Liam? Nieuwe meisje?"
"Brooke..." zei ik fluisterend
"Begrepen?" Zei die, terwijl hij mij aan keek. Ik wilde alleen nog maar huilen. Dit kon ik toch niet mee maken? Ik deelde mijn lot nu met 3 jongens die ik eerder nooit gezien heb. En wij waren nu een team.
"Begrepen."

Heey, allemaal ik weet het het duurde wat langer, maaarr hij is er! Ik heb nu bepaald dat mijn vaste upload dag: Vrijdag word. Ik kan ook geen vaste upload dag hebben, maar dat ligt aan mijn school en hw..

Vergeet niet te stemmen en een reactie achter te laten!😊

Dat was het dan.. Tot de volgende deel!💕