New story na naman!So,hi madlang readers!Namiss nyo ko?Edi hindi:<
Oh yep,tungkol sa RPW ang story na 'to.Wala lang,nainspire lang ako sa bago naming ginawa na SH.Ang Cleval SH.Members search pa nga lang kami sa mga oras na 'to.
Yun!Gusto ko palang batiin yung mga sisteret ko dyan sa Cleval SH.Yuhoo!This is me,Yra Dawon Clavel.Ang mswrtr (mswriter) nyo.Alam kong wala kayong kaalam-alam na gumagawa ako ng ganito ngayon at wala akong balak ipaalam.Yun na lang muna.Lovelots!Mwuah
Follow my accounts:
Fb:Christine Solamo
ANOTHER ACCOUNT:
Yra Dawon Clavel
IG:itsmesuplads
THANK YOU!<3
_binibiningmakata
*****
C E S S I A H
"LINTIK KANG BATA KA!CELLPHONE NA NAMAN ANG INAATUPAG MO.MAGHUGAS KA NAMAN NG PLATO!WALA KA NA NGANG KWENTA PURO CELLPHONE KA PA!"sigaw na naman ni mama sa akin.
Halos mapaiyak ako sa sakit dahil sa lakas ng pagkakasabunot nya sa akin."A-arayyyy!Mama t-tama na p-po!"naiiyak kong pagmamakaawa sa kanya ngunit mas lalo nya lang hinigpitan ang pagkakakapit sa buhok ko.
"TAMA NA YANG PAG CE-CELLPHONE MO HAH!AYAN BA ANG NAIDUDULOT SAYO NG RPW 'KUNO'?!NAPAPABAYAAN MO NA ANG PAG-AARAL MO.WALA KA NG KWENTA,HINDI KA PA MAKAPAGLINIS DITO SA BAHAY!ANONG KLASENG ANAK KA?!"
Tuluyan ng bumagsak ang mga luhang kanina ko pa pinipigilang lumabas.
Ang sakit..Ang sakit ng mga salitang binibitawan nya.Oo!Aaminin kong napapabayaan ko na nga ang pag-aaral ko pero hindi iyon dahil sa kapabayaan ko at mas lalong hindi iyon dahil sa RPW!
Gusto kong ipamukha sa kanya lahat ng hinanakit ko pero sa tuwing naiisip ko na NANAY ko pa rin sya,nawawala ang mga iyon.
All this time,nag-aaral ako ng mabuti.I'm doing my best to make her proud.Ako lagi ang nangunguna sa klase.Pinag-iigihan ko lahat ng ginagawa ko but its still not enough for her!She always saw my mistakes at hindi ang mga tama kong ginawa.Now,tell me,sino ba ang hindi magsasawa?!
"M-ma,please.A-ang sakit na."humahagulhol kong sabi.
Pabagsak nya akong binitawan na dahilan upang mapasubsob ako sa sahig.Kinuha nya ang pagkakataong iyon para apakan ang likod ko.And that made me groaned with pain.
"MASASAKTAN KA TALAGA KAPAG HINDI KA SUMUNOD SA MGA GUSTO KO!TUMAYO KA NA DYAN AT MAGLINIS.IPAGHANDA MO NG PAGKAIN ANG MGA KAPATID MO.WALANG KWENTA!"bago nya pa ialis ang kanyang paa sa aking likod ay sinipa nya muna ako.Hindi naman malakas na malakas pero naging dahilan iyon para mapaubo ako.
Umalis na sya at iniwan akong luhaan sa lagay na iyon.Sa harapan ko naman ay naroroon ang dalawa kong kapatid.Bakas sa mukha nila ang pag-aalala.Ngumiti na lang ako ng pilit para ipakitang ayos lang ako kahit ang totoo naman ay matagal ng hindi.
Araw-araw ay ganito ang set-up namin sa bahay.Lagi si mamang nagbubunganga at lagi akong sinasaktan kapag hindi agad nasusunod ang gusto nya.Pero kahit ganoon ang nangyayari ay kahit kailan hindi ko naiisipang lumayas dito sa bahay.Knowing mama,baka mamatay lang sa gutom ang mga kapatid ko.
"Ate,gutom na ako."nakangusong sabi ng bunso kong kapatid pagkalapit nya sa akin.
Napangiti na lang ako dahil sa kakyutan nya."Opo,ihahain na po ang pagkain."tugon ko at inayos na sa lamesa ang mga pagkain.
"Ate?"tawag naman sa akin ni Bles.Ang sumunod sa akin.Si Classie naman ang bunso sa aming tatlo.Oo nga pala,tatlo kaming magkakapatid at si papa ay wala na.He died 4 years ago dahil sa isang car accident.Well,I don't know the whole details dahil hindi naman sa akin nasabi ni mama.
"Bakit po?"tanong ko sa kanya.
Kahit mas matanda ako sa anila ay lagi pa rin akong nag po-po para gayahin nila.Limang taon pa lang si Bles at nasa kindergarten pa lamang sya.Samantalang si Classie naman ay apat na taong gulang at hindi pa nag-aaral.Ako naman ay labing apat na taong gulang at nasa baitang siyam.
"Okay lang po ba sa inyo na saktan-saktan lang kayo ni mama?"
Kaagad akong napatingin sa kanya at napangiti na lang ng mapait.Hindi iyon okay sa akin,pero kung sa paraang iyon ko lang sya mapapasaya.Go,go lang.Kakayanin ko.
Lumuhod ako sa harapan nya at hinawi ang mga buhok na tumatakip sa makinis nyang balat.Paniguradong isa sya sa mga kababaliwan ng kalalakihan dito pagdating nya sa wastong edad.
"Classie.Hindi ako sinasaktan ni mama.Way lang nya iyon para maipakita ang pagmamahal sa akin.Okay?"nakangiti kong sagot.
"Okay po.Pero po bakit po kami hindi nya sinasaktan?Hindi nya po ba kami mahal?"inosente nyang tanong.
Umangat ang sulok ng aking labi.Sinong mag-aakalang maiisip nya ang bagay na iyon?"Mahal kayo ni mama.Hindi nya kayo sinasaktan kasi special kayo."at ako hindi.
Napangiti na lang ako ng mapait nang muli syang magsalita."Hindi ka po special kasi nisasaktan nya kayo?Ganon po ba?"kinurot ko na lang ang pisngi nya at tumayo na.
"Dami mong tanong.Kumain na lang tayo.Classie,kakain na po!"tawag ko sa bunso naming kapatid na naglalaro sa gilid ng pintuan.
Patakbo naman syang lumapit sa amin at inunahan pa kaming umupo."Ikaw talaga!"kinurot ko ang tungki ng ilong nya at naupo na din.
Pinagsandukan ko na sila ng kanina at ulam at nagsimula na kaming kumain."Nasan nga po pala si mama?"nagatataka kong tanong sa kalagitnaan ng kainan namin.
Ngayon ko lang kasi napansin na wala pa pala hanggang ngayon si mama.Napatingin ako sa wall clock na nakasabit sa dingding.Pasado alas syete na ng gabi ngunit wala pa din sya.
"Hindi po ata sya makakauwi po ate.Yun po yung sabi nya po kanina po."sagot ni Bles.
Napatango na lang ako.Hmm.May oras ako mamaya para makapag cellphone.Kamusta naman kaya ang SH namin?Baka may mga activities na.Tsaka miss ko na si Bryzite,ang ka-rs ko sa RPW.Mamaya na nga lang.
*****
Kamusta naman ang chapter two?Okay naman ba?HAHA.So I guess,see you sa next chapter na lang!
Follow my accounts:
Fb:Christine Solamo
ANOTHER ACCOUNT:
Yra Dawon Clavel
IG:itsmesuplads
THANK YOU!<3
_binibiningmakata
