Son gün

2. Bölüm

Çantasını yatağa atıp odada deli gibi gezinmeye başladı kendi kendine bişeyler mırıldanıp bir yandanda beni gözleriyle inceliyordu onun ne düşündüğünü anlatmasını beklemek daha çok moralimi bozacaktı hızlıca dolaptan kıyafetlerimi alıp odanın köşesindeki kabinde giyindim geldiğimde yatağına oturmuş omuzları çökmüş bişekilde beni bekliyordu derin bir nefes alıp
- sadece bir rüya.
- Biliyorum biliyorum ben senin kadar takmıyorum kafama senin kadar düşünmüyorum. Gözlerini devirip
- Gece sabaha kadar ben uyuyamadım değil mi?
Diye sordu dalgaya alırcasına Sinirlerim alt üst olmuştu
- yarın cuma eve geçicem hafta sonu evde olmak istiyorum
- Babana haber verecek misin
- Gerek yok motorla geçerim
Bıraksam daha konuşacak çok şey vardı ama benim aklımda olan tek şey vardı gördüğüm rüya bilinç altımın bir oyunumu yoksa korkularımın gün yüzüne çıkması mı çok fazla oyalanmadan yatağıma geçip
- Ben uyusam iyi olur yorgunum. dedim
Üzülmemem ve üzerime gelmemek için
- iyi geceler uyuyamazsan uyandırmayı unutma dedi
Bir kaç saat yatakta debelendikten sonra uykuya daldım...
Her sabah uyandığımızda yeni bir gün başlar ve o gün yeni umutlar taşır geve uyuduğumuzda ise o günün bilinç altımızda oluşturduğu şeyler rüyalarımızda bizleri karşılar. Böyle olması gerekmez mi? Öyleyse neden dün gece gördüğüm kabus bu gecede devam ediyor sanki hiç uyanmamış gibi kaldığı yerden tüm bedenimi sarsa sarsa bana sanki birşeyler anlatmaya çalışırcasına. Yine bir çığlıkla uyandım bu sefer kendimi uçurumdan attığım için kendimi yerde buldum nerede ve ne halde olduğumu anlamak çok uzun sürdü hızlıca doğrulup ayağa kalktım layla'nın uykusunun ağır olması ilk defa sevindirmişti beni tekrar yatağa uzandığımda sabaha kadar kımıldamadan tavanı izledim ve kafamdaki tek soru beni daha çok huzursuz ediyordu.
Neden bu kabus bitmiyor neden?