Ben bir hayaletim.
Bana taktıkları isim buydu : Hayalet
Annem doğduğumda bu benim çocuğum olamaz demiş. Çünkü bembayazmışım. Küçük bir şeytan olduğumu söyleyenler bile vardı...
Yedi yaşındaymışım. Annem günlerinin çoğunu benimle ilgilenerek geçiriyordu.
Yaşıtlarıma göre hızlı öğreniyormuşum. Ve daha güçlüymüşüm.
8 yaşında herkesin bir babası olduğunu öğrendim. Peki benim niye yoktu.
Oyunlara almazlardı beni. Albinoymuşum ben. Hayaletti benim adım.
Dalga geçerlerdi. P** diye. Baban nerde diyorlardı. Cevap veremiyordum.
10 yaşındaydım. Üç çocuk gelmişti karşıma . Biz burda hayalet istemiyoruz diyorlardı. Çok güçlü bir çocuktum. Korkmadım. Ellerinde sopalar vardı. Çocukları tanıyordum ,bizim okuldalardı.
Bana saldırdılar. Üçünü de yere sermiştim. Kaçtılar.
İki gün sonra okula anneleriyle gelmişlerdi. Müdüre şikayet ettiler. Okuldan uzaklaştırılmıştım.
İçimde bir intikam hırsı vardı. Anneme uzaklaştırıldığını söyleyemezdim. Üzülürdü.
Her gün aynı saatte evden çıkıyordum. Ama okula değil , bir dükkana çıraklığa gidiyordum . Ustam iyi biriydi. Bana acımıştı. İyi de maaş veriyordu.
Uzaklaştırma bitmişti. Ama ben küsmüştüm . Yine esnaflığa devam ediyordum.
Çalıştığım dükkan bir silah dükkanıydı. Ayda bir yeni mallar geliyor ben de onları dükkana taşıyordum. Sonra da temizliğini yapıyordum.
Bir gün ustam dükkanı bana emanet etmişti. Dükkanın önünde oturuyordum. O an benle kavga eden 3 çocuğu gördüm. Yanlarında benim iki katım olan 2 adam vardı. Abileri veya babalarıydı. Bana doğru geliyolardı. Dükkana kaçmaya çalıştım ama beni tutup çektiler. Vurmaya başlamışlardı. Direniyordum.
"Küçük hayalet nasıl da direniyor" deyip gülüyorlardı.
Kanlar içindeydim . Beni bırakım yürümeye başlamışlardı. O an kendimi kontrol edemedim. Dükkana daldım. Bir tabanca aldım. Önce havaya ateş ettim. Hepsi dönüp bana baktı. Şaşkınlardı. En büyük olan :
-Hayalet , sakin ol . Elindeki sana göre değil , dedi. Ama onu dinlemedim . 2 dk sonra hepsi yerdeydi. Tabancamı da alıp ordan uzaklaştım...
