Vandaag is het zondag. Mijn opa en oma zitten beneden. Ze kwamen voor mijn broer. Ik word er gek van. Eerst ging het over mijn zus haar studie en haar autorijlessen en nu gaat het over mijn broers gezondheid. En waar kunnen ze het met mij over hebben? Nergens over. Niemand boeit mijn leven.
Ik lijk nu echt zo'n zeikwijf. Sorry daarvoor, maar ik ben er gewoon helemaal klaar mee. Iedereen die dan maar komt en alleen naar je zus of naar je broer vraagt. En als ze eindelijk iets vragen aan jou is dat 1 vraag of zo en daarna gaan ze weer verder met mijn broer en zus. Je snapt niet hoe dit is totdat je het zelf daadwerkelijk mee maakt. En dat is het aller kutste hieraan. Niemand kan snappen hoe ik me voel. Tenminste, waarschijnlijk. Ik denk niet dat veel mensen het zelfde meemaken als ik nu meemaak. Het is gewoon klote.
Het chille is dat ik nu vakantie heb. Ik hoef dan lekker niks te doen. Alleen maar een beetje kloten en Netflix kijken. Maar ja daar heb ik ook geen problemen mee.
Ik vind het nog steeds klote dat Luuk en Maud hebben. Ik had het ergens ook wel verwacht. Ik wil gewoon een vriendje die er op dit soort momenten echt voor me is. Of een beste vriendin die me nu echt zou troosten. Ik heb wel veel vriendinnen op zich, maar er is altijd als het ware een probleem. Ik ben met de meesten niet zo close. Als ik er wel close mee ben, zoals met Amber, voel ik me gewoon niet chil om het bij haar uit te huilen. Dat is gewoon kut. Ze is wel een goede vriendin maar ik wil het gewoon niet bij haar uit huilen. Ik voel me daar niet chil bij. Ook zij is niet echt van de knuffels, dus ja daar heb ik momenteel ook niet super veel aan of zo. Ik heb gewoon zo'n vet leuke beste vriendin nodig of zo'n vet lief vriendje.
Ik heb wel een hele vriendin die zo iets kan zijn zeg maar. Ze heet Rosa. Het enige probleem is dat het mijn beste internet vriendin is. Ze woont iets van een uur rijden of zo. Dat is gewoon kut. Ik wil gewoon iemand die er echt voor me is en die niet doet alsof die er voor me is en als het er op aankomt er eigenlijk niet echt voor me is zoals bij Amber. Laatst vertelde ik uit mezelf (dat gebeurt bijna nooit dat ik zoiets uit mezelf vertel) dat mijn broer moest slapen in het ziekenhuis en dat ik daardoor ff chagi was. Het enige wat ze toen zei was: "oh ja sorry dat was ik vergeten," en ik was zo van: "hallo dat had je niet kunnen weten want je hebt er nooit naar gevraagd en nu weet je het en dan zeg je alleen dat je het was vergeten?" Ik snap die logica gewoon niet. Je zegt 'sorry' maar dat heeft nu ff geen waarde. Zeg dan gewoon iets van 'sterkte' of zo. Sorry heeft geen waarde meer voor mij als je zo makkelijk sorry kan zeggen.
Dit was mijn zeikverhaal voor vandaag weer, tot ooit.
~Isa
JE LEEST
Story of my life {dutch}
NonfiksiHoi, hier ga ik zo ongeveer mijn hele leven in schrijven. Het is dus eigenlijk een soort dagboek. Het is niet de bedoeling om een leuk verhaal te schrijven, omdat mijn leven zo leuk is. Het is meer gewoon voor mezelf fijn om dingen op te kunnen schr...
