Güzel güzel yorumlar atmanız dileğiyle çokçoköptüm :*:*
Göz kapakların açılmamak için direnirken etraftaki minik fısıltılar beynimin içinde yüz kat daha yükselerek adeta beni çıldırtıyordu.Tabi buna ense kökümeki o feci ağrı da eklenince saçlarımı yolma isteğim kabarmıştı.Deliriyormuydum ? Muhtemelen.
Başucumdaki Busenin endişeli ve buruşmuş yüzü ağrılarıma rağmen beni gülümsetebilmişti.İlk defa astım krizi geçirmiyordum ki.Gözlerim sırayla eceyi sılayı ve o kumral çocuğu görmüştü ve de kokusuyla,bakışlarıyla karnıma ağrılar sokan koray...Ah ! ne diyorum ben ya! Hep bu lanet ağrılar yüzünden yoksa banane o hayvandan yani değil mi ? Ayrıca benimle ne sorunu varmış öğrenmeliydim.Bir cesaret
"Bizi korayla biraz yalnız bırakabilir misiniz ? " dedim ciddi bir tonla.İçimdeki solucanlar daha da hareket etmeye başladı.Kıpırdanmayın ! Anlayışla gülümseyen Ece ve Sıla kapıya doğru yönelirken kaşlarını çatmış asi busenin çıkmaya niyeti yok gibiydi.Haklıydı.O her zaman iyiliğimi düşünürdü zaten.
"Seni bu öküzle yalnız mı bırakayım yani ? " diye sordu tıslayarak.Öküz mü ? Ona bu tür terimler yakışıyordu değil mi ama ? Koray gözlerini devirirken tekrar konuşmaya başladım.Bana kızacaktı.
"Lütfen ? " dedim.İlk defa kısık çıkan sesime lanetler etmeyerek.Umarım işe yarardı.
"Peki" dedi yanıma yaklaşırken.Eğildi, güçlükle duyduğum fısıltısı beni şok etmeye yetmişti.
"Demir geri dönmüş"
O an sadece onu son kez gördüğüm havalimanı geldi gözlerimin önüne.Beni öylece terkettiği o kahrolası havalimanı..
"Demir gitmek zorunda değilsin yalvarırım. " dedim boğuk bir sesle.
"Sana daha kaç kere anlatacağım Alaska ha ? Kaç kere ! " diye bağırdı.Alnında beliren damarı öpmek istiyordum.
"Burada da tedavi olabilirsin ne olur gitme ben hep yanındayım" dedim ve derin bir nefes aldım "Beni unutsanda" dedim kısık bir sesle.Ben onun için herşeyi göze almıştım.Unutulmayı bile.
"Birtanem" dedi yorulmuş gibi."Gözlerinin içine baka baka unutacağım seni.Önce anılarımızı,kokunu dudaklarının tadını ve adını.Düşünsene seni tanımayacağım,kimseyi." dedi gözlerini kapatırken.Tam ağzımı açacakken dudaklarıma minik bir buse kondurdu ve tekrar devam etti "Bunları yaşamamak için seni,herşeyimi unutmamak için geri döneceğim söz prensesim." dedi acıyla gülümsedim ve kollarımı boynuna doladım tüm hücrelerimi onun kokusuyla doldururken saçlarıma kondurduğu minik öpücükler gözyaşlarımı anında harekete geçirmişti.Aldırmayarak "Git."dedim gülümsedi kollarımı çözdüm ve arkamı döndüm.İşte o an yürümemek için direnen ayaklarıma rağmen arkamı bile dönmemiştim.Eğer dönersem gidemezdim.Aşkımız için gitmek zorundaydık.
