Olağanüstü

zamanda yolculuk

Bir günlüğüne geçmişe gitmek ister miydiniz?

Ben hergün gidebiliyorum. Ne tuhaf değil mi, hadi gelin Size bunun sebebini açıklayayım.

Benim adım Ecem.16 yaşındayım.
Annemin adı yasemin ve babamın adı da yavuz. Size kısaca ailemi tanıttım şimdi gelelim hikayeme;

Ben henüz 5 yaşında iken anne ve babam ayrıldılar. Mahkeme kararıyla bir ay annemde bir ay babamda kalıyordum. O zamanlar bunu bir oyun zannediyordum. Ama meğer ben onların evcilik oyununda kırılan parçaymışım.

8 yaşımda mahkemeye çıkartıldım ve hakim henüz küçük olduğum için velayetimi anneme verdi.bana hiçbir şekilde sormadı ve direkt olarak anneme verildim. Babamı artık eskisinden daha az görer oldum.

Hani derler ya kız çocukları babalarını daha çok sever diye , hah işte bende o kızlardandım. Babamı çok severdim .hala daha seviyordum ama artık göremiyordum.

Annemle , babam kadar yakın olamadık hiç. Bazen dediklerini tam olarak yerine getirmediğim için kızardı .hatta bazen bu kızmalar benim dövülmeme kadar ilerliyordu.
Sık sık ağlamaya başlamıştım, annem ağlamama dayanamayıp beni odama kilitlemeye başlamıştı - önce döverek ağlatırdı - kendimi ağlamamak için zor tutar olmuştum. Uzun bir süre böyle devam etti. Bende artık alışmış oldum.

****

Yine bir gün annem işten erken çıkmıştı, arkadaşıyla bir kutlama yapacaklarını söyledi ve akşam 7 gibi evden çıktı ve beni koskoca evde yanlız başıma bırakmıştı. Koskoca dediğime bakmayın. Yine küçük bir ev ama bana ve anneme yetiyor. Neyse Henüz 11 yaşında bir çocuğu evde yanlız bırakmıştı. Yalnız kalmak beni korkutmuyordu. Evde bir süre takıldım sonra da uykum geldiği için odama gitmek için merdivenleri çıkıyorum ki birden elektrikler kesildi. Ani bir çığlık koptu ağzımdan. Yavaş yavaş merdivenleri çıkıyordum, karanlıktan çok korkardım bu yüzden hemen yatak odama gitmek istiyordum. Kendime cesaret vermeye çalışsam da yinede korkuyordum. Neyseki odama gelmiştim. Hemen kapıyı kilitleyip yatağımın yanına sindim ve annemin gelmesini bekledim...

Olduğum yerde uyuya kalmışım.
Aşağıdan gelen seslerle uyandım.
Saatin kaç olduğunu bilmiyordum.
Korkmaya başlamıştım. Sesler gittikçe artmaya başlamıştı. Olduğum yere daha da sindim. Aşağıdan gelen sesler artık aşağıdan değil de sanki beynimin içinden geliyormuş gibi olmaya başladı. Sanki beynimin içinde fırtına kopuyordu. Belki sesi azaltır diye ellerimi kulaklarıma götürüp sıkıca kapattım. Ama bir işe yaramıyordu. Daha fazla sıktım kulaklarımı. Başım gittikçe ağrımaya
Başladı istemsizce gözlerim kapandı. Sesler artık daha da artmıştı beynim uyuşmuştu resmen. Bir süre sonra seslere dayanamayarak bayılmışım...

* * *
( 5 yıl öncesi -geçmişe ilk yolculuk - )

Uyandığımda yatağa uzanmış bir şekilde duruyordum ve babam yanımdaydı. O an rüyada zannettim kendimi. Babam benim uyandığımı görmüş olacak ki hemen yüzünde sıcak bir gülümsemeyle bana;

-günaydın Ecem hanım.

Dedi bense sadece;

- b-baba.

diyebildim. Çok şaşkındım
Babam yanıma geldi ve elini alnıma koydu ve yine konuştu;

- oh! Çok şükür ateşin düşmüş. Annen ve ben çok endişelendik

- nasıl yani ? Bana ne oldu ki ?