Şimdilik elimden sadece kapının önünde oturup kara kara ne yapacağımı düşünmek geliyordu... 🌟🌟🌟
Çantamı elime aldım ve boş sokakta yürümeye başladım. Öncelikle kendime kalmak için bir yer bulmayım, bu yüzden herhangi bir otel aramaya başladım.
***
Yürüdüğüm sokakta bir tane bile otel bulamadım ve şansıma lanetler okudum.
***
Nerdeyse 1 saattir yürüyordum ve hiçbir otel göremedim. Başka sokaklara da bakındım. Evden -artık olmayan evimden- çok çok uzaklaşmıştım. Acaba geri dönsem annem beni eve alır mıydı?
Bunu düşünmek için geç olsa da düşünmeden de edemiyorum. Gerçekten beni hiç mi sevmedi hiç mi değer vermedi de sokağın ortasına öz kızını attı.
Ahh tabi ya ben neden babamı aramıyorum ki, eminim o beni yanına alır, yani umarım.
Babamın numarasını ezbere biliyordum. Ama onu aramak için öncelikle bir telefona ihtiyacım var.
Bu sefer de telefon Kulübesi aramaya koyuldum.
***
1-2 sokak da telefon Kulübesi aradım ama sonra vazgeçtim ve herhangi birinin telefonunu isteyip babamı arayabileceğimi düşündüm.
Ama bir eksiklik vardı. Şuan bulunduğum sokakta tek bir insan evladı bile yoktu.
Biraz durdum ve etrafıma bakındım. Olamaz hava kararmış bile!
Kendimi o kadar kaptırmışım ki saatin kaç olduğunu unutmuşum.
Off şimdi napacağım ¿!?!
Etrafıma biraz daha bakındım, belki ışığı açık bir ev bulurum ve yardım isterim diye ama çoğu ev ışıklarını kapatmıştı.
Son bi umut sokak boyunca yürüdüm.
Sokağın sonlarına doğru ilerlediğimde, diğer evlerden farklı bir ev vardı ve şansıma ışıkları hala yanıyordu.
Ev Büyük bir şato gibiydi. Rengi diğer evlerden farklı olarak siyahtı.
Bahçe duvarı demir parmaklıklarla çevriliydi. Kapının iki tarafında da garip şekilli heykeller vardı. Ve çok ürkütücüydüler.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Bunu bahçe duvarının üstünde ve iki tane olarak hayal edin)
Korkmama rağmen eve doğru ilerledim. Bahçe kapısının yanındaki Zile bastım. Biraz bekledim ve sonra evin penceresinde bir hareketlilik oldu. Bir adam bana bakıyordu. Sonra aniden perdeyi çekti ve bahçe kapısı açıldı. Korka korka eve doğru ilerledim. Bahçe kapısından geçerken o garip şekilli heykellerin hareket ettiğini görür gibi oldum ama sonra bilinç altımın bana oynadığı bir oyun diye düşündüm ve tedirgin adımlarımı hızlandırdım.
