Έβαλε στην θέση του και το τελευταίο αντικείμενο της βιβλιοθήκης και σηκώθηκε όρθια στα δύο της πόδια. Έβαλε τα 'σύνεργά της' πίσω στον κουβά, γύρισε το σώμα της προς την πόρτα και κοίταξε τον φύλακα. Της Χαμογέλασε αχνά και της άνοιξε την πόρτα να βγει έξω.
Άφησε τον κουβά στην αποθήκη και ανέβηκε στον πρώτο όροφο. Ήταν αργά το απόγευμα αλλά εξαιτίας του χειμώνα είχε την αίσθηση πως ήταν αργά το βράδυ. Κοίταξε την ώρα και ήταν κιόλας εφτά. Ξεφυσιξε και κατέβηκε στην κουζίνα που σέρβιραν το βραδινό. Επικρατούσε ξανά μια χαρούμενη ατμόσφαιρα. Η Ρενε δεν θα ξανά ερχόταν μέχρι το επόμενο πρωί. Έτσι γινόταν τόσα χρόνια. Ερχόταν νωρίς το πρωί και έφευγε νωρίς το μεσημέρι. Εκείνη την μέρα ωστόσο είχα αρχίσει να φύγει σε σχέση με την καθορισμένη ώρα. Και όταν εφευγε την παρατήρησε στα κλεφτά και φαινόταν ιδιαίτερα χαρούμενη και ικανοποιημένη.
•••••••••••••••
Έβαλε το σώμα της στο χλιαρό νερό και ένιωσε τους πόρους του δέρματος της να ανοίγουν και τους κόμπους στο δέρμα της να λύνονται. Έβρεξε τα μαλλιά της και έβαλε ελάχιστο σαπούνι στα μαλλια και το δέρμα της και, όταν αισθάνθηκε ξανά καθαρή, βγήκε από την παλαιά μπανιέρα και τύλιξε την λεπτή πετσέτα γύρω της.
Έφτασε ξανά στο δωμάτιο της κι έκλεισε την πόρτα πίσω της. Καθισε στο κρεβατι της και ένιωσε το δέρμα της να ανατριχιάζει από το κρύο καθώς περίμενε να στεγνώσει το σώμα της για να ντυθεί. Η λευκή και απαλή επιδερμίδα της λαμπήριζε κάτω από το λιγοστό φως την λάμπας και τα μαλλιά της στέγνωναν παίρνοντας ένα ίσιο ομοιόμορφο ύφος.
Έβαλε ένα παλιό φορεμα και χώθηκε βιαστικά κάτω από την ζεστασιά που της προσέφερε η κουβέρτα της. Έκλεισε τα μάτια της και αφέθηκε στα όνειρα της, όπου ήταν ξανά στο σπίτι της, με τους γονείς της. Πόσο άλλαξαν τα δεδομένα της ζωής της από την στιγμή που πέθαναν. Κάποτε ήταν ευτυχισμένη και πλούσια ενώ τώρα...
Φωνές και ήχοι την παρέσυραν από τον ύπνο της. Άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε στιγμιαία το ρολόι. 7:27. Σηκώθηκε και ήταν έτοιμη να ξανά κάνει την καθημερινή ρουτίνα της.
Βγήκε από το δωμάτιο και κατέβηκε στο ισόγειο. Η πόρτα από το γραφείο της Ρενέ ήταν ανοικτή και σε λίγη ώρα ξεπρόβαλε και η ίδια. Η Σοφία στάθηκε και την παρατήρησε. Ήταν διαφορετική σήμερα. Ακόμη πιο κομψή και προσεγμένη.
Τα στήθη της ήταν ακαλυπτα ως ένα σημείο αλλά δεν φαινόταν να την ενοχλεί.
YOU ARE READING
|Όνειρα Στο Κενό| (ShortStory)
RandomΕκατοντάδες ψυχές έρμαια της τύχης τους. Θα έλεγε κάνεις πως η μοίρα δεν ήταν δίκαιη και αντικειμενική μαζί τους. Πως απλά έψαχνε θύματα για να παίξει το πιο βρώμικό της παιχνίδι. Κάπως έτσι μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την αισχρή καθημερινότητα των π...
