|Όνειρα Στο Κενό| (ShortStory)

●Chapter 7●

Το κορμί της τεντωθηκε και εκείνη μουγκρισε σιγά καθώς ξυπνούσε. Αν την έβλεπε κάνεις θα έλεγε πως πιο γλυκό πλάσμα δε υπάρχει. Γεμάτη χάρη, ομορφιά, γλύκα, ζωντάνια, θηλυκοτητα και πόσα αλλά αγαθά χαρίσματα για μια γυναίκα. Τα κοντά μαλλιά της είχαν απλωθει στο μαξιλάρι και έμοιαζαν σαν χρυσές σκουρες κλωστές από το ελάχιστο φως του χειμώνα που έμπαινε από το παλιό παράθυρο. Σηκώθηκε όρθια και κοίταξε το πρόσωπο της στον μικρό καθρέπτη απέναντι. Τα μάτια της εξακολουθουσαν να αστραφτουν πάρα την εξάντληση και την κούραση.

Κατέβηκε στην κουζίνα και ξεκίνησε για άλλη μια φορά την ρουτίνα των τελευταίων χρόνων. Ύστερα πήγε μαζί με τα άλλα δύο κορίτσια και καθισαμε να απολαύσουν παρέα το πρωινό τους. Ξαφνικά η εικόνα της διευθύντριας και του φύλακα έσκασε στο κεφάλι της σαν βολιδα. Κοίταξε το πιάτο της προβληματισμενη και το μυαλό της έτρεχε με χίλια. Να το έλεγε στα κορίτσια ή να το ξεχνουσε μια κι έξω;

"Σοφία; Είσαι καλά;" ρώτησε η Βικτόρια και επιασε το χέρι της Σοφίας. Εκείνη την κοίταξε ξαφνιασμενη καθώς είχε χαθεί στις σκέψεις της και δεν ακουγε τα κοριτσια που της μιλούσαν.

"Ε ναι. Απλά... θέλω να σας πω κάτι. Αλλά πρέπει να μείνει μεταξύ μας και να το ξεχάσουμε σαν να μην έγινε ποτέ" τους είπε και οι κοπέλες κοίταξα η μία την άλλη με την απορία εμφανή στα πρόσωπα τους.

Άφησαν τα πιρούνια τους κάτω και έστρεψαν όλη την προσοχή τους πάνω στην Σοφία.

"Εχθές μετά που τελείωσα το καθάρισμα της υποδοχής, ειδα κάτι που κάνεις μας δεν θα φανταζοταν" έκανε μια παύση και κοίταξε την κάθε κοπέλα ξεχωριστά.

"Για όνομα του Θεού Σοφία πες!" την παρακαλεσαν τα κοριτσια προβληματισμενα.

"Καθώς πήγαινα στον πάνω όροφο, άκουσα ξαφνικά μερικούς παράξενους θορυβους. Έρχονταν από το γραφείο της διευθύντριας" πλέον η κοπέλα ψιθυριζε και η αδρεναλίνη την Έμιλυ και της Βικτόρια είχε χτυπήσει κόκκινο.

"Όπως πλησίαζα οι θορυβοι αυξανονταν. Κοίταξα από την κλειδαρωτρυπα και είδα την διευθύντρια Ρενέ με τον... φύλακα Ντέρεκ... γυμνους"

Το σοκ ήταν ξεκάθαρο στα πρόσωπα των νεαρών κοριτσιών. Η Έμιλυ έβγαλε ένα επιφωνημα έκπληξης και εκλεισε το στόμα της με το χέρι της, ενώ η Βικτόρια από την άλλη ακουμπησε την πλατη της στην καρέκλα που καθόταν και συνέχισε να κοιτα την Σοφία, η οποία τις παρακαλεσε να ξεχάσουν το γεγονός, σαν να μην έγινε και να μήνες ειπώθηκε ποτέ!