Εκατοντάδες ψυχές έρμαια της τύχης τους. Θα έλεγε κάνεις πως η μοίρα δεν ήταν δίκαιη και αντικειμενική μαζί τους. Πως απλά έψαχνε θύματα για να παίξει το πιο βρώμικό της παιχνίδι.
Κάπως έτσι μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την αισχρή καθημερινότητα των π...
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou mettre en ligne une autre image.
Άνοιξε τα μεγάλα κάστανα μάτια της από τον εκοφαντικό θόρυβο που προκαλούσε η βροχή του Σεπτεμβρίου. Γύρισε το κουρασμένο σωμα της ώστε να βρίσκεται ανάσκελα στο παλιό κρεβατι και τυλίχτηκε όσο καλύτερα μπορούσε με την ξεφτυσμένη κουβέρτα για να μην κρυώνει, όμως ήταν μάταιος κόπος. Το κτίριο ήταν τουλάχιστον πενήντα ετών και ενώ η τεχνολογία είχε κάνει απίστευτες προόδους από τότε, όλα παρέμειναν ίδια. Με το πέρασμα των χρόνων, τα παράθυρα χαλούσαν με τα μεγάλα τζάμια να αλλοιώνονται και το κρύο να εκπέμπεται παντού, οι μεγάλοι, επιβλητικοί -και τρομακτικοί θα έλεγε κάποιος- τοίχοι είχαν κάνει ρογμές, σκασίματα και τρύπες στην κάτω μεριά με αποτέλεσμα ο κρύο αέρας του χειμώνα να γίνεται εύκολα δεκτός και προσβάσιμος στο ήδη άθλιο κτίριο. Τα μεγάλα δωμάτια που φιλοξενουσαν τους κατοίκους τους ορφανοτροφείου ήταν σε χείριστη κατάσταση, η κουζίνα ήταν βρώμικη όπως και η τουαλέτες. Όλα αυτά συνυφαίνονταν με τις κακές συνθήκες που επικρατούσαν και επιβαρυναν την υγεία των μικρών παιδιών.
Κοίταξε γύρω της στο υπερβολικά μικρό δωμάτιο της και ύστερα το παλιό ρολόι που στόλιζε το επίσης παλιό, ξύλινο τραπεζάκι. 07:15 το πρωί. Σε δεκαπέντε λεπτά θα έπρεπε να είναι έτοιμη και να έχει κατέβει κάτω μαζί με τις άλλες δύο κοπέλες της ηλικίας της ώστε να αρχίσουν το καθάρισμα του ορφανοτροφείου. Το ίδρυμα φιλοξενούσε από όσα ήξερε πενήντα παιδιά ηλικίας τριών με δέκα το πολύ. Μόνο εκείνη και άλλες δύο κοπέλες ήταν στην ηλικία των είκοσι και η ζωή τους είναι ακόμη πιο δύσκολη, καθώς έχουν αναλάβει ένα σημαντικό μέρος της επιμέλειας των υπολοίπων και το καθημερινό καθάρισμα.
Σηκώθηκε με αργές κινήσεις και μόλις πάτησε τις πατούσες της στο ξύλινο πάτωμα, μόρφασε και το δέρμα της αντέδρασε άμεσα στο κρύο που εισήλθε μέσα της. Φόρεσε τις παλιές κάλτσες και τα μποτάκια της και στάθηκε όρθια. Κοίταξε τα ρούχα της και τα παπούτσια της και αναλογίστηκε ποια κοπέλα να τα φορούσε πριν από εκείνη αλλά και τα ρούχα τα οποία στέλνονται εδώ γιατί δεν φτάνουν ποτέ στα χέρια τους.
