Przeznaczenie Akiry

Prolog

- Odpuść sobie Zuko. To zwykła pomyłka - zwróciłam się do ciemnowłosego, na co on tylko prychnął z pogardą.

- Mówisz tak, bo chcesz go tylko dla siebie Akiro? Czyżby tak nie jest? - spojrzał na mnie wzrokiem pełnym pogardy. - Doskonale wiesz, że ten chłopak jest bardzo potężny. Nie jest zwykłym nastolatkiem... lecz kimś bardzo ważnym. Kimś, kto może odmienić cały świat - zatrzymał się na chwilę i podszedł bliżej mnie. - Powiedz mi Akiro, czy taka niespełniona dziewczyna, pełna bólu i rozczarowań, nie chciałaby wykorzystać tego chłopca do swoich planów? Na przykład przy zemście na mnichach, którzy cię porwali?

- W co ty ze mną grasz Zuko? - prychnęłam i spojrzałam prosto w jego bursztynowe tęczówki pełne grozy. - Ten chłopak nawet nie rozumie, o czym my mówimy. On nawet nie wie, że jest magiem - skrzyżowałam ręce na piersi i przymknęłam oczy. - Chcę, tylko aby on sam podjął decyzje czy chce wybrać ten świat, czy chce rozwijać swoją moc. Chcę, żeby on tego zapragnął, a nie został zmuszony - westchnęłam. - Twój ojciec pragnie go tylko do zawładnięcia nad światem. Chce go zabić w środku. Zniszczyć mu życie dla swojej korzyści, a ty tak łatwo się na to zgadzasz.

- Nic nie rozumiesz! - chłopak podniósł głos. - Jesteś tylko małym, niepożytecznym stworzeniem na tym świecie, które nie ma żadnego celu. A wiesz co? Ja mam - uśmiechnął się przebiegle. - Chcę przejąć władzę nad całym światem i czy ty się na to zgadzasz, czy nie, on mi pomoże - wypchnął dumnie pierś, a ja przez chwilę próbowałam sobie wszystko poukładać.

- Przykro mi słoneczko, najpierw musisz mnie pokonać, aby go stąd zabrać. - uśmiechnęłam się pewna siebie i wskoczyłam na pobliską ścianę. Zaczęłam po niej biec, otaczając go przy tym dookoła oraz wytwarzając potężne tornado.