I Hate Her // L.H (dutch version)

26. i love you too

"Liz?" 

"Hi Hun, waar ben je nu?"

"Ik ben een soort van verdwaald. Is het huisnummer 15?" 

"Yeah, waar ben je?"

"Ik ben bij nummer twee, ik ben er zo."

"Oké, tot zo." 

1 uur later 

Addisaaan: ben je al klaar met de show?

Luke5SOS: yeah ik ga nu terug naar mijn ouders hun huis en ga daar crashen voor de nacht denk ik 

Addisaaan: so waar ben je nu?

Luke5SOS: ik ben net weggegaan. ik ben zo moe dat ik bijna niets kan zien 

Luke5SOS: but anyway, genoeg over mij. hoe vindt je sydney tot nu toe?

Addisaaan: sydney is amazing en warm. ik zou op dit moment geen zwarte skinny en een zwarte hoodie moeten dragen i guess so 

Luke5SOS: you do what you want, you're punk rock 

Addisaaan: very true 

•••

"Ik ga hem bellen." Ik stond op van de bank. 

Liz knikte en liep vervolgens naar buiten. 

Ik klikte zijn contact aan en belde hem. Nadat de telefoon een paar keer over ging, werd er eindelijk opgenomen. 

"Hey," Zei ik. "Ben je er al bijna?" 

"Uh, nee. Ik ben thuis in ongeveer vijf minuten. Waarom ben je-" 

"Oh oké. Zie je snel." 

"Wacht wat-"

"Bye!" 

•••

Mijn hoofd schoot omhoog toen ik voetstappen hoorde over de stoep. Het was behoorlijk moeilijk om het donker te kunnen kijken zo laat, maar ik wist dat het Luke was. 

Hij droeg een van zijn zwarte skinny's gecombineerd met een stel zwartes schoenen en een simpele hoodie. Ook leken zijn schouders in real life net zo breed als dat ze eruit zagen op foto's. Hij keek omlaag naar zijn telefoon in zijn handen, dus hij zag me niet staan. Ik besloot om Liz te sms'en.

Addison: hij is er :)

Luke kwam steeds dichterbij en terwijl keek hij niet op van zijn telefoon. Vanaf waar ik stond kon ik zien hoe moe hij er uit zag. Zijn oogleden vochten om open te blijven en soms struikelde hij over zijn eigen benen en moest hij moeite doen om rechtop te blijven staan. Ik besloot daarom dan ook maar om met mijn voeten luid te stampen op de stoep, om zo zijn aandacht te krijgen. 

Zijn ogen schoten omhoog en werden groter toen hij mij zag staan een paar meters van hem vandaan. 

"Addison?" Vroeg hij luid, zijn stem klonk geschokt en dat was ook van zijn gezicht af te lezen. 

Ik stopte mijn telefoon terug in mijn broekzak en knikte. Hij stopte verbijsterd met lopen voor een seconde en rende toen naar me toe. 

Ik kon alleen maar naar hem kijken voor maximaal drie seconde, want voordat ik het zelf doorhad waren onze lichamen tegen elkaar aangedrukt. Hij wikkelde zijn armen rond mijn middel, tilde me op en draaide me zo rond. 

"Oh my god," Zei hij. Zijn stem dempte automatisch toen hij zijn gezicht verborg in mijn hals. "Je bent hier." 

Ik knikte opnieuw, niet in staat om iets te zeggen. 

Hij trok zich terug en bekeek me van top tot teen. Zijn blauwe ogen waren nog prachtiger dan dat ik me ooit had kunnen voor stellen in het echt, veel beter dan op camera. En zijn haar viel in natuurlijke krullen waarvoor zoveel meisjes op hadden kunnen vallen. Een enkele pluk van zijn haar hing was waarschijnlijk uit model geschoten en hing nu over zijn voorhoofd.

Ik bracht mijn hand naar zijn kaaklijn en bewoog zijn hoofd een klein beetje naar links, om er zo zeker van te zijn dat hij echt was. Dat was hij en ik was echt hier. En hij keek naar me alsof we de enige waren op deze aarde. 

"Hoe de hell wist je hoe en waar je me kon vinden?" Fluisterde hij en bleef zijn ogen op mij gevestigd houden. 

Ik grinnikte en dacht aan Liz. "Ik heb zo mijn manieren." 

Zijn blik gleed van mijn ogen naar beneden, naar mijn lippen. En het meest makkelijke op dat moment was om de ruimte tussen ons te sluiten. Dus dat deed hij. 

Zoenen was nooit mijn beste en sterkste kant geweest. Thuis in Schotland stond ik dan ook wel bekend als 'het meisje die per ongeluk bijt op de lip van haar vriend, waardoor ie vervolgens gaat bloeden tijdens het zoenen'. Sinds dien, heeft niemand mij ooit nog proberen te zoenen. 

Maar met Luke zoenen was anders. Zijn handen gingen door mijn haar, alsof hij het al duizend keer hiervoor had gedaan. Zelfs terwijl onze lippen aan elkaar geplakt waren, kon ik voelen dat hij glimlachte. Op dat moment, elke gedachte en iedere herinnering werd blanco in mijn hoofd en alles wat ik ik wilde en kon doen was hem kussen. 

"I love you." Zuchtte ik toen ik me na enkele minuten terug had getrokken om op adem te komen. Ik liet mijn voorhoofd tegen het zijne steunen en keek hem diep in zijn ogen aan. 

"I love you too." 

OKE I UM DEAD.

yep guys, dit was bij deze ook het einde van dit verhaal :(

ik vond het oprecht super tof om dit boek te mogen vertalen en heb er ook zeker ontzettend veel plezier in gehad! 

ook wil ik iedereen bedanken die het hele verhaal vanaf het begins af aan gevolgd heeft en natuurlijk gereageerd en geliked heeft :D

super bedankt allemaal <333