Suyla Güneş
Suya düşmüş küçük ateş,
Sönmüş dayanamayıp suyun ferahlığına.
Bırakmış kendini, soğumuş kalbi suyla.
***
Oysa sönmüyor suya düştüğünde güneş.
Soğutamıyor hiçbir şey onun kalbini.
Erişemiyor kimse onun sıcaklığına…
***
Su aşık olur zamanla,
Benliğinde kaybolmayan güneşe.
Buharlaşıp, yükselirse;
Ulaşabileceğini sanır ona böylece.
Vazgeçer aşık olduğu güneş uğruna
Ferahlatan ruhundan.
Yükselir korkarak, dokunduğunu yakmaktan.
***
Ulaşamaz ne kadar yükselse de aşkına.
Zalimdir sevdiği, kaçar o uzandıkça.
***
Hep uzaklaşır güneş gülümseyerek suya.
Bu gülümseyiş çağrıdır aslında!
Ama su sanır ki bir dalga.
Soğur aşkından içindeki sanıya aldanıp da.
Akar, gözyaşı olup dünyaya…
Deniz olur, okyanus olur da
Atamaz kalbindekini.
Hep tekrar dener ona ulaşabilmeyi,
Bilse de; hep gözyaşına dönüşeceğini.
***
Güneş hep çağırır ama hiç vazgeçmez benliğinden.
Değişmeyi denemez, vazgeçemez bencilliğinden!
25 Nisan 2012
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kahve Fincanı
РазноеSıcacık kahvenize eşlik edecek, biraz acı, bolca aşk kokan şiirler... Beğenmeniz temennileriyle... Kahveyle birlikte alınması önerilir.
