Seducing My Workaholic Husband

CHAPTER THIRTY-TWO

Chapter Thirty-Two

It's been a week mula nang umalis ako sa bahay namin ni Dylan. And 'til now, I'm still thinking if tama ba ang gagawin ko today?

Today, I planned to go back to our house and give Dylan the annulment papers for him to sign. While I was here, I talked to my lawyer if p'wede ba n'yang asikasuhin ang annulment papers namin ni Dylan and yesterday, nakuha ko na ang mga iyon.

About the baby, I don't want to be unfair to our baby kaya sasabihin ko sa kan'ya ang tungkol doon. And I will let him decide ano ang balak n'ya.

It's only 5 in the morning, nang makarating ako sa bahay namin. Pumunta ako sa kwarto, to see him sleeping peacefully on our bed. While looking at him, naiisip ko na sayang 'yung relasyon namin dalawa. Kakaumpisa pa lang namin, tapos magkakababy na pero kailangan na namin maghiwalay kasi nasira na kami. It will be unfair for the both of us kung itutuloy namin ang relasyon namin para lang sa bata.

On the bed, where he is sleeping, maraming pangyayari na ang naganap d'yan. And maybe,  nabuo si baby sa kwartong ito.

Iniwan ko si Dylan sa kwarto, at nagdesisyon na maghintay na lang sa sala. Iniwan ko sa bedside table ang envelope na naglalaman ng annulment papers namin, and I know he will see it immediately when he woke up.

Thirty minutes after, naramdaman ko na may pababa ng hagdan. And I wasn't suprise to see the anger in Dylan's face.

"What is this?" he angrily spat. Habang ipinapakita sa'kin ang envelope.

"I'm sure alam mo ang laman niyan"

"WHY THE FUCK ARE YOU GIVING ME THIS?!" he shouted. Taas baba na ang dibdib n'ya and kung 'di ko lang s'ya kilala, iisipin ko na papatayin na n'ya ako.

"BECAUSE I WANT TO END OUR MARRIAGE! ISN'T IT OBVIOUS?" I shouted back. Gustuhin ko man makipag usap sa kan'ya nang masinsinan, kung gan'yan ang asta n'ya then 'di dapat ako magpatalo.

"And why do you want to end our marriage? For goodness sake, kakauwi mo lang ng bahay natin, ito agad ang ibubungad mo? Are you fucking kidding me?" hinawakan n'ya nang mariin ang braso ko. Nakita n'ya yatang nasaktan ako sa hawak n'ya kaya binitiwan n'ya rin ito.

"Isang linggo kang nawala, tapos uuwi ka dito na parang walang nangyari at hihingi ka sa'kin ng annulment? Nababaliw ka na ba?"

"'Yun nga e, isang linggo akong nawala. Pero hinanap mo ba ako? Hindi 'di ba? Bakit? Syempre masaya ka sa kandungan ng ibang babae"

Nakita ko ang pagkalito sa mukha n'ya. Feeling victim?

"Naririnig mo ba ang sinasabi mo? Wala akong ibang babae, if that is what are you implying. Baka naman ikaw ang may lalaki? You're just putting the blame on me. Ano? 'Yung gagong lalaki ba na 'yun? S'ya ba ang dahilan kaya—" bago pa s'ya matapos sa sinasabi n'ya ay nasampal ko na s'ya. I don't want to hear him blame Paulo, because Pau doesn't have any business here.

"Will you please stop talking about Paulo? I wanted to end our relationship. Our relationship isn't healthy anymore, and I don't want us to hurt each other more. So, please pumayag ka na, na maghiwalay tayo" pagod kong sinabi. Napaupo ako sa sofa at pinunasan ang luhang bumagsak habang nagsasalita.

"Ano ba talaga ang dahilan? Last time I checked, ako ang galit sa'yo. Pero bakit ikaw ang gusto makipaghiwalay? Wala akong ibang alam na dahilan kundi ang gagong 'yun" mas mahinahon na sabi n'ya.

"BECAUSE I FUCKING SAW YOU KISSING WITH SOMEONE!" i shouted. I saw the shocked on his face. What? Don't tell me 'di n'ya alam 'yun.

"What? I don't know what are you talking about. I never kiss anyone other than you"