Seducing My Workaholic Husband

CHAPTER THIRTY-FOUR

Chapter 34

Isang linggo na matapos kong makalabas ng hospital. Maayos naman ang lagay ko, pero 'yung lagay namin ni Dylan, I don't know. Kinakausap naman niya ako, He's always asking me every once in a while if okay lang ako, pero may kakaiba e. He's acting cold to me. And I hate this feeling. I wanna cry, pero ayaw ko naman na mastress at baka makasama kay baby. So, dinadivert ko na lang sa ibang bagay 'yung attention ko, para 'di na ako mastress.

It's 8 in the evening, pero hanggang ngayon, wala pa rin si Dylan. Usually, 6 pa lang nakakauwi na s'ya pero ngayon inaabot na s'ya ng 8. Gusto kong itanong kung bakit ginaganito na s'ya ng oras, pero ayaw ko naman na magmukhang wala akong tiwala sa kan'ya. Baka naman marami lang s'yang ginagawa sa office.

Balak ko sana s'yang hintayin kaso inaantok na ako. Madalas na rin akong nagiging antukin, pero sabi naman normal lang iyon. I went to our room, then fell asleep.

Naalimpungatan ako nang makaramdam ng uhaw. I looked at my right side to see if Dylan is still here, pero wala pa rin s'ya. It's past midnight and yet, wala pa rin s'ya. I don't know what to do. Should I call him? Yes, I will call him. I tried calling him pero walang sumasagot, nag-aalala na ako, kaya naman I called Mikael. Matagal tagal din bago n'ya ito sinagot.

"Hello" he lazily answered. Mukhang naistorbo ko s'ya sa pagtulog.

"Hi Mikael, this is Katrina, sorry naistorbo yata kita" sagot ko. Gusto ko na lang tuloy na patayin na lang 'yung tawag kasi nakakahiya sa pang iistorbo sa kan'ya

"It's okay. Why did you call pala?"

"Itatanong ko lang if may mga alam ka ba sa mga whereabouts ni Dylan? Nag aalala na kasi ako e. Wala pa rin s'ya until now"

"What? That fucker. Sabi ko umuwi muna s'ya e" mahina lang pagkakabigkas n'ya. And looked like hindi nya intention na iparinig ito sa akin.

"Why nasaan ba s'ya?" nalilito kong tanong.

"Baka pauwi na rin 'yun, magpahinga ka na. Baka makasama sa anak n'yo 'yan. Kung nasaan man s'ya, baka may importante lang s'yang ginagawa"

"Okay, sige. Thank you, sorry ulit sa istorbo" then I ended the call.

Imbes na matulog ulit, I decided to wait for Dylan. Nagtimpla muna ako ng gatas at sa sala ako naghintay sa kan'ya. Habang tumatagal ang aking paghihintay, mas kinakabahan ako. What if naaksidente na pala s'ya? Sana naman hindi. I am silently praying na sana maging okay lang s'ya nang bumukas ang pintuan at inuluwa nito si Dylan. Halatang nagulat s'ya nang makita akong gising pa.

"Bakit gising ka pa?" 'yan agad ang tanong n'ya sa akin. Nanikip naman ang dibdib ko. Bakit parang ayaw n'ya na hintayin ko s'yang umuwi?

Tumikhim muna ako bago ako nagsalita "Bakit ngayon ka lang umuwi?"

He looked away, para bang may gusto s'yang itago sa akin. I don't like this feeling. Is he still mad at me dahil itinago ko na buntis ako? Or nafall out of love na lang s'yang bigla, at gusto ng kumawala pero 'di n'ya magawa because I'm pregnant with his child?

"May ginawa lang kami sa office" sagot n'ya.

"At this hour? It's past midnight. Grabe naman na overtime 'yan" dapat sa isip ko lang sasabihin 'yan, pero 'di ko napansin na nabulalas ko na pala ito.

"Malaking investor kasi ang kailangan namin makipag deal kaya kailangan hands on ako. You didn't answer my question, bakit gising ka pa?"

"I am waiting for you"

"Hindi mo na dapat ako hinintay pa. Masama para sa'yo ang magpuyat"

"Nag aalala ako sa'yo, kaya hinintay kita. Anong masama dun? Isa pa, kakagising ko lang kasi naalimpungatan ako" pagdadahilan ko. Huminga muna s'ya ng malalim bago ako sinagot.