Charity Wife

CW - 1

"Yes, I'll be there in less than 10 minutes. Chill Juls, I still have 20 minutes before the call time" Sabi ko sa aking assistant na kanina pa tumatawag sa akin. I drove as fast as I could.

Sabi ko na kasi eh, Hindi na dapat ako sumama sa after party kagabi. My head is aching so bad, Nahirapan tuloy akong gumising.

My bed keeps on pulling me back to sleep. If only I can cancel my sheduled shoot for today, Hay!

Nang nakarating ako sa tapat ng building ng Agency namin ay agad kong binigay ang susi sa Valet Driver.

Buti nalang ay hindi ko na kailangan pang mag make-up dahil ang isshoot namin ngayon ay isang kilalang skincare brand.

Agad akong nagmadali na pumasok at umakyat sa designated floor.

"Shet ang pogi talaga niya! Single kaya siya?"
"Siguro hindi, He's so hot! Imposibleng wala siyang girlfriend noh!"

Nakita ko ang ilang staff na nagkkwentuhan sa hallway. I rolled my eyes. Agad silang ngumiti nang nakita nila ako. Ang hindi ko maintindihan ay kung bakit kailangan pa nilang humarang sa daan para magkwentuhan.

I entered the elevator immediately, Hindi ko na sila pinansin dahil wala akong oras na pagalitan sila.

Nang nakarating ako sa hall kung saan gaganapin ang shoot ko ay marami pang tao sa loob.

Sinalubong ako agad ng aking assistant. Kinuha niya ang mga dala ko at agad na binigay ang kape na pinabili ko.

"Anong meron?" Tanong ko sa kanya nang papunta kami sa dressing room ko.

Akala ko kasi ay 20 minutes nalang bago ang call time pero mukhang hindi pa naman maayos ang set.

"Ah ano Miss Siana, Nagka-problema daw po kasi sa schedule sa hall na to. They told us that our shoot will be delayed for less than an hour" Sagot naman sa akin ni Julianne. Ayos lang naman sakin kung madelay, Wala pa naman sigurong ilang oras yon.

Besides, May enough time pa ako para mag-ayos for my shoot.

"Sige okay lang. Just tell them to make sure that the shoot won't be delayed for more than an hour. Or else, The shoot should be rescheduled" I smiled. Tumango naman si Julianne at agad na tumalikod para sabihin sa nakakataas ang sinabi ko.

It's been years after my nightmare. Nang gumaling ako ay nagtuloy tuloy na. When I found out about my disease, Everything fell apart. I had to push people away so that they won't see me dying slowly.

I had to pretend and make excuses so that our connection will end immediately. All my earnings was spent for my medication. I came to the point where I planned to give up my life and go home, and start waiting for my time.

Dahil mahaba pa naman ang oras ay hindi muna ako pumunta sa dressing room ko. May interview daw ang isang bachelor ngayon kaya marami ang tao at delayed din ang shoot ko.

The people in the hall saw me and they gave space to me as I walked towards the set.

"So, For everyone's curiosity, Are you single?" Naghiyawan ang lahat ng nasa set at ang ibang staff ay nagtutulukan pa. I tried to maintain my balance, Pero dahil naging wild ang mga staff sa paligid ay napa-pikit nalang ako at inintay ang pagbagsak ko.

Ang pinaka-nakakahiya pa ay nagtagumpay na ako papunta sa harap. Kitang kita din siguro ako nang mga tao sa harap.

Ang set up ng set ay hindi parang pang interview type talaga. Mayroon lang maliit na stage at dalawang stool chair sa harapan. Sa likod naman nito ay may background cover na ginagamit sa mga shoot. Malapit lang din ang distansya ng stage mula sa mga nanonood na staff.