1.Bölüm

28 4 0
                                    

     İnsanların çoğu hayatına 1 yaşında başlamaz.Dışarıdan öyle görünse de öyle değildir.İnsan ne zaman anlarsa,hissederse olanları,o zaman yaşamaya başlamış demektir.Ben hayatıma erken başlayan bir kız olarak pek mutlu sayılmam.Hayatım da pek iç açıcı,güzel değil zaten.Bu arada! Adım Elfida.Elfida Tomurcuk.
     8 yaşında başladım yaşamaya ben.8 yaşımda hayatı öğrendim.Annem... 2. Sınıf öğrencisiydim daha.Okula gitmek için hazırlanıyorum.Böyle güzel güzel formalarımı akşamdan hazırlamışım tabi 2. Sınıf ama heyecan var yine.Mutluyum yani.Hatta sanırım en son o gün mutluydum.Saçlarımı anneme toplattıracağım.Annem bilgisayarda sosyal medyada takılıyor.Yakın bir arkadaşı bizde.Sevim abla.Annemle çok uzun süredir arkadaşlar.Benim yaşımda bir oğlu var Emir.Onunla pek iyi anlaştığımız söylenemezdi.Yani eskiden.Neyse konuyu dağıtmayalım ilerleyen zamanlarda bahsedicem ondan.Sürekli bize gelirdi Sevim abla.O gün de bizdelerdi.Saçımı toplatmak için bilgisayar başına annemin yanına gidip yere diz çöktüm.Annem o an ben kafamı çeviricem diye panik olup "sakın kafanı çevirme!" Diye uyardı beni.İlk kez annemi dinlemediğim için üzülmüştüm.Çünkü 2 saniye içinde gördüğüm o mesajlar yıkmıştı beni.Arif Demir adında bir erkek.Orta yaşlı.Anneme aşkım yazdığını gördüm.Annemin de ona tabi.O an durumun aldatma olduğunu anlayamadım çünkü küçüktüm.Anladığım tek şey annemin sadece babama ait olmadığıydı.Her gün gördüm rüyamda.Her gece biri alıp annemi götürdü benden.Annemse beni hiç duymadan gitti yanımızdan.Bıraktı bizi öylece.Her sabah ağlayarak uyandım ben.Sebebini bilmeden ağladım.Bi sebebi olmadan ağladım.Kimseye bi şey diyemiyor olmak daha çok acıtır oldu canımı.Anlatamadım kimseye.En yakınım olanlara bile anlatamadım.Devrim,Füsun ve Dolunay.Onlar benim her şeyim,bazen tek destekçim,bazen sırdaşım,bazen suç ortağım,en önemlisi birlikte çok güzel stalk yapıyoruz biz.Ama onlar da anlatamadım ben.Ne diyebilirdim ki? "Annem başkasına aşkım diyor" mu? Şaka gibi...Gerçekten şaka gibi geliyordu bana hep.Böyle bir şey olamazmış gibi.Bunun adınıı öğrendim. İki kişiye aşkım demenin yani.Aldatmakmış.Annem babamı aldatıyormuş...
    Tatile gitmiştik.İzmir'e.Geldiğimizde annem yine bilgisayarda oturuyordu.Babam işteydi.Annemin yine o iğrenç insanla konuştuğunu fark ettim.O sırada babam eve geldi.Annem panikle bilgisayarı kapatmaya çalıştı ama bilgisayarımız eski olduğu için kapanma işlemini yavaş yapıyor.Annem o sırada mesajları silmişti.Annemin paniklediğini anlayan babam bilgisayara doğru yaklaştı ve anneme neden paniklediğini sordu.Annem de bir sorun olmadığını yani yalanlarından birini daha söyledi.Babam sırtını bilgisayara dönüp giderken Arif Demir adlı o iğrenç kişiden gelen mesajı gören babam deliye döndü.Annem bir şekilde kurtardı kendini.Yalan dedi,yanlış dedi,olur mu öyle şey yapar mıyım ben dedi inandırdı kendini babama.Ben odama çekilip sessizce ağladım.Sessizce,kimsesizce,çaresizce...

ElfidaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin