Biliyordum artık ne kadar sevdiğimi. Acımı ölçebiliyordum. Her yağmurdan sonraki toprak kokusu kadar basit ama güzel hisler, duru etki verici kalbime kendisi bilmese de alıştım artık galiba ben fazlasıyla alıştım..
Alıştım üniversitede sadece ikimiz için aldığımız eve. Alıştım aşk yuvamız olarak gördüğüm evde bana aşık olduğu kızdan bahsetmesine. Ben fazlasıyla alıştım artık.
Kırgın sözleri yaralardı onu. Aşık olduğu kız onu reddederdi her dafasında. Bıkmazdı hiç gülüşüne aşık olmuş onun. Nispet yapar gibi öyle bir anlatırdı ki bana onu benim yaptığım gibi canlandırdığım gibi onu gözümde. Heyecanla anlatır söylerdi "taehyung ben çok aşık olmuşum" söylerdim ona "biliyorum".
Vurulduğu kız fazlasıyla güzel ve kibardı. ilkokuldan beri tanırdım aşık olduğum erkeği öyle her kıza his besleyen biri değildi her şeyini anlatırdı bana.
Bilirdim,tanırdım onu. İhtiyaçlarını gidermek için gece klüplerine gider aşık olduğu kız için içtikten sonra oradaki sürtüklerden biriyle olurdu.
Kocası gece eve gelmeyen eş edasıyla beklerdim onu. Ama gelmezdi yalnız bırakırdı beni aşk yuvamızda.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PETRICHOR
FanfictionTaehyung evlerinin önündeki çiçeklerim değil çiçeklerin gömülü olduğu yağmurlu toprakların kokusunu severdi.
