Zostało mi po nim tylko wspomnienie
i ta cudna herbata, ale w moim domu.
A w głowie mojej jedno marzenie -
by wypić ją razem, rozmawiać znowu.
Łzy wielkie jak oczy spływają z czoła,
a chmury jak fale zakrywają niebo.
Dla ciebie od zawsze to była zmora,
Lecz ja kochałam z wodą biec daleko.
Odwiedzasz mnie w snach, na prawdę
już nie chcę. Raz za rękę mnie masz,
raz jesteś z nią. Już przestać pragnę.
O serce moje już dawno nie dbasz...
Już tylko wspomnienie o życiu z tobą.
Już tylko marzenie o jakimś spokoju.
Tak bez płaczu, bez podążania za modą.
Beze mnie w ciele ludzi smutnego pokroju.
29.10.18
