My Ghost Lover

Chapter 1

**School**

Ayoko nga!
Anu ba!! Sabi ng ayoko diba! Ayokong mkipagtulungan sayo!!! Hindi ko kaya! Mahihirapan lang ako kapag ginawa ko ayng pinapagawa mo!

-sigaw ng isang babaing papalabas
ng classroom napapanatili ang pagsasalita niyang mag isa. Yun ang dahilan kung bakit siya pinagtitinginan ng mga kapwa niya estudyante-

Nagpunta siya sa Canteen at bumili ng pagkain.

hindi nga!! ayoko!! ayoko ng mga sinasabi mo!

Habang naglalakad siya hawak ang pagkain tinapilok siya ng isang babae.
Napadapa siya sa sahig at natapon ang kanyang bitbit na pagkain. Pagkatapos niyang mapahandusay sa sahig pinagtawanan siya ng mga kasama ng babaeng tumapilok sa kaniya.

Walang alinlangan na tinulungan siya ng isang babae na nagngangalang Tin

Okay ka lang ba?

Okay lang ako. Sige na ! wag mo na akong pakielamanan

Tinutulungan lang naman kita.

Pwes! di ko kailangan ng tulong mo ate girl! (napatingin si LIA sa mga mata ng babae) okay lang talaga ako. Pasensiya na.

Okay lang. Ganon talaga kapag bago mo lng kakilala ang isang tao. Hindi ka pa sigurado.

Pagkatapos ng pangyayaring yon ay nagpunta si lia sa kwarto kung saan naandon ang mga gamit ng mga estudyante na magkakasama sa isang kwarto.Nakita ni Lia na pumasok si Tin sa loob. Kaya nag HI nanaman si Tin sa kaniya.

Hi!.

Hello.bago ka lang ba dito?

Oo kakapasok ko lang kase ayaw nang daddy ko na makita ako ng asawa niya sa bahay.

Huh? ayaw kamg makita ng mami mo?

Hinde! Hindi ko siya nanay anak lang ako ng kabit ni Daddy. Iniwan lang ako sa tapat ng bahay nila nung sanggol palang ako mula pagkabata hindi na ako talaga tanggap ng pamilya ng daddy ko.

Uhh. Ako naman namatay sa aksidente ang mga magulang ko. 3 years ago and wala akong maalala and may umampon saakin sa bahay aMpunan kaya ito. i've lost my memory pati Pangalan ko hindi ko na alam.

Talaga? Woow nakakakilabot pala ang nangyari sayo.

**Sa Kwarto ng mga esyudyante**

Naramdaman nanaman ni Lia ang isang ispiritu na kanina pa siya ginagambala. Kahit nung nasa classroom palang siya..

**FLASHBACK**

Tulungan mo ko ikaw lang ang pag asa ko tulungan mo ako. hahanapin lang natin yung babaeng nasaktan ko noon parang awa mo na.

Ayoko nga!
Anu ba!! Sabi ng ayoko diba! Ayokong mkipagtulungan sayo!!! Hindi ko kaya! Mahihirapan lang ako kapag ginawa ko ayng pinapagawa mo!

Nagpunta siya sa Canteen at bumili ng pagkain.

ikaw lang ang nakakarinig saakin tulungan mo naman ako. para matahimik na ang kaluluwa ko.

hindi nga!! ayoko!! ayoko ng mga sinasabi mo!

**End Of Flashback**

Ano ba talagang kailangan mo saakin?

Kailangan ko lang magpaalam sa babaeng nagkagusto saakin. Gusto kong matanggap niya ang pagkawala ko... Tawagin mo nalang akong Junior dahil namatay ako pagkatapos ng Junior High School. Maraming nakakalimutan ang multo kapag namatay na siya ni pangalan ko ay hindi ko na maalala. Nung namatay ako meron akong nariring sa dlawang tenga ko na umiiyak hanggang ngayon kahit tatlong taon na ang nakakalipas. Hindi ako mapakali parang hindi ako matahimik.

Bakit ako pa?

Ikaw lang ang nakakarinig saakin. Ikaw lang din ang nakikita ko na nakakaramdam ng multo. Tanda mo pa ba yung muntik ka ng mabangga ng kotse Dahil naramdaman mong malpit ako sayo? Yun ko nalahata na kaya mong makaramdam ng mga multo. Kya ikaw ang napili kong tumulong saakin.