Annem ve babam bana neden öyle bakıyorlardı? Sanırım anladım annem geleceği ve geçmişi görebiliyordu sanırım o çoçuğu gördü. Ne diyeceğini bekledim annemin,
- sen ne yaptın?
- ne yapmışım anne?
- o çocuk kimdi ?
- tanımıyorum
- tanımıyorsun öyle mi ozaman dışarıdaki çoc -
Annem sözünü bitirmeden zamanı durdurdum neden böyle yaptım bilmiyorum. Bir şeyin bana durdurmamı söylediğini hissettim sessizce odama çıktım, pencereye yaklaştım ve o çoçuk hala ordaydı. Aniden yürümeye başladı. Ama ben zamanı durdurmuştum. Güçlerim bu çocukta nasıl işlemez annem ve babamda işliyor. Nasıl olur...
Gerçekten şoka uğramış durumdaydım. İlk defa böyle bir durum ile karşılaşmıştım. Tüylerim diken diken olmuştu . pencereye doğru yürüdüm, o orada yoktu. ama pencerede bir şey yazıyordu. ' Benim adım soohyun ' işte asıl şoku ozaman yaşamıştım. Kim olduğunu, ne olduğunu hiçbirşey bilmiyordum zamanı başlattım ama bir sorun vardı bu çocuk kim?
Koşarak annemin yanına indim annem yerde burnu kanamış bir şekilde yatıyordu ne yapacağımı bilmiyordum. Çok korkmuştum aniden babam değişti. Ama babamın güçleri yoktu. Nasıl olurdu. Babam annemi iyileştirmek için güçlerini kullanıyordu. Annem uyanmıştı ama babam halsizdi. Dinlenmek için yukarıya çıktı anlam veremedim bugün olan hiç birşeye. Annemle baş başa kalmıştık anneme ne soracağımı bilmiyordum .Annem ben sormadan cevap verdi evet babanında güçleri var sadece iyileştire biliyor dedi ve beni susturdu. Bana o çoçuktan uzak dur
dedi. Annem neden öyle birşey söylemişti...?
Annemin ne gördüğünü ve neden bayıldığını bilmiyordum. Ama iyi birşey olmadığı kesindi. Annem geçmişe veya geleceğe baktığı zaman burnu kanamaz sadece halsizleşirdi.
şimdi neden böyle oldu ?
