DOST 34.BÖLÜM
Gece gözlerimi açtığımda hala vedanın kucağında uyuyordum . ama titriyordu oldukçada terlemişti ve anlamadığım bi kaç kelime çıkıyordu ağzından sanırım kabus görüyordu…
Bir çığlıkla açtığında gözlerini yaşlar ardı ardına durmadan akıyor titremesi artıyordu.
-BA ba babamı ara doğaa.
-karım biraz sakin olurmusun lütfen .şşşttt geçti sadece rüyaydı.
-babamı araaaaaa.
Bütün marinayı inletecek bir çığlıkla babasını aramamı söylemişti.
O kadar çok korkuyordum ki. Dizlerini karnına çekip başını dizleri arasına sıkıştırıp hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.
-tamam meleğim hemen arıyorum
Elimi telefona attığım anda telefonum çalmaya başlamıştı. Arayan annemdi. Ve çok önemli şeyler olmadıkçada aramazdı. Korkmaya başlamıştım. Karımın hıçkırıkları sinirimi bozmuştu.
-efendim anne
(oğlum vedaya çaktırma cemi ikaybettik. Hemen vedayı getir buraya.)
Hıçkırıklar arasında zarzor konuşmuştu bende çok zor anlamıştım ama o kelime kulağımda çınlıyordu.
CEMİ KAYBETTİK
CEMİ KAYBETTİK
CEMİ KAYBETTİK
CEMİ KAYBETTİK
CEMİ KAYBETTİK
CEMİ KAYBETTİK
CEMİ KAYBETTİK
VEDA sanki kulağımda çınlayanları duyuyormuş gibi çığlıklar atarak ağlamaya başladığında kendime geldim.iyice sıkmıştı kendını baba.. babam sendemii.. gibi sözler söylüyordu çok kısık sesle. İçini çeke çeke ağlayan karıma sarıldım ve yapabildiğim tek şey ağlamak oldu.
O sırada annemin yolladığı heli taksinin geldiğini duyduk. Veda hemen koşarak bindi helikoptere. Bende telefon ve cüzdanlarımızı aldım.helikopterde giderken tam 35 dk boyunca dışarı bakıp ağladı…
-şimdi hangi bulutta…hangi buluttalar. Biliyormusun benim annem çok kıskanç … hemen aldı kocasını yanımdan..
Hıçkırıklarla söylüyordu bunları. Aynı zamanda işaret ve baş parmağının tırnağıyla dişleriyle oynuyordu. Bir ayağınıda titretiyordu. Genelde bayılmamak için kendini sıktığında böyle yapar…
-şşşşttt gel buraya. Sıkma kendini bırak dök içindekileri. Nolur sıkma kendını. Sen ban lazımsın nolur.
-sen .. sen kaldın bir tek. Ne annem ne babam.. annemde babamda vazgeçtiler bende. Bırakıp gittiler.
~~~~~
(geçmişten bir anı)
Meyro: bigün gelecek ve ikimizden biri gidecek…
Cem: hayatım nerden çıktı bu şimd-
Meyro: cem dur. Bak eğer önce giden ben olursam kızımı mutlu görmeden ayrılmayacaksın budünyadan. Emanet edeceğin doğru kişiyi bulmadan gelirsen seni affetmem. Ama bende seni bekliyor olacağım… kızımızı mutlu edecek güvenilir adamı bulduğunda gel ama. Benide çok bekletme.
Cem: söz ömrüm. Hadi kapatbu konuyu bak kızımızın odası bitti bile.
-oğlum kızım hoşgeldiniz.
-teyzeeee…
Veda anneme sarılıp ağlamaya başladı. Daha doğrusu hiç durmamıştı . anneme sarılınca dahada şiddetlendi. Sonra hastaneden içeri doğru koşmaya başladı
- Veda dur düşeceksin karım dur.
Tabiki beni dinlememişti bende peşinden koştum. Odaya girdiğinde. Cem babanın tam yüzünü örtüyorlardı ki veda hemşireyi kolunda tutup dışarı savurdu ve ben yetişemeden kapıyı kapattı.
Seslerini duyuyordum. Girmek istesem kırar girerdim ama karımın gözlerinde vedayı gördüm. Sadece veda etmek istiyorum der gibi bakıyordu . cam dan onları izledim vedayı dinledim.
-kalp krizi demi cemcim. (ağlıyordu her kelimede hıçkırıklara boğuluyordu. ) gördüm baba evde nasıl fenalaşıp bah.eye kadar zor çıktığını gördüm. Yok kimseyle konuşmaadım daha. Adımı veda koydun baba sen . ben görürüm bütün vedaları. Ama sen çok erken veda ettin be cem Kılıçaslan. Kimsesiz kaldım ya ben şimdi. Peki peki tmm annem özledi seni anlıyorum ama ona söyle bende onu çok özledim oda burya gelsin o zaman. Kıskandı beni demi aldı seni.
- - -
-gitme be baba. Gitme be babaaaaa.
Doktorlar artık odaya girmişti. Çünkü artık gömülmesi gerekiyordu. Ama veda bırakmıyordu.
- Baba gitme .. gitme babaaaaaaaaaaa…
Sonra kollarıma yığıldı karım.
1 hafta sonra…
Bugün tam 7 gün oluyro babamı kaybedeli. Kocam 1 haftadır kapıda. Evet hiç kimseyle tek kelime konuşmadım . olmuyor ağzımı açsam sanki içimden bir şey daha sökülüp alınacakmış gibi hissediyorum. Gücümde kalmadı. Camın önünde bu yaz günü 1 haftadır yağan yağmuru izliyorum..
Bulutlar kimsesizliğime ağlıyor anladım… yada babam bulutlardaysa annemle birlikte beni özledikleri için ağlıyorlardır… yada bu halime.
İçimden gelmiyor anladınızmı. Siz yokken yaşamak bile gelmiyor içimden. Her acıyı bana yaşatmak zorundamısınız. Ve ben bu acılar sonucu neden hala ölmüyorum. Tamam Meryem Kılıçaslan biliyorum senin yapamadıklarını yapıcam off tamam cem Kılıçaslan emanet ettiklerin var. Bu kadar yük yüklemek zorundamısınız. Olmuyor kaldıramıyorum. Sizde yoksunuz. Birdaha koklayamayacağım babamı..
Korktuğumda gidip sarılıp uyuyamayacağım.
Dizinde yatıp saçlarımı okşamasıyla uyuyamayacağım.
Seni anne birdaha seni bu kadar aşkla anlatan kimse olmayacak yanımda.
İlk aşkım
Koruyucum
Yakışıklım
Delikanlım
Babam
Olmayacak… anne demeyi unutturmayan babamdı şimdi kim baba demeyi hatırlatacak bana…
Gitmeyecek beni bırakmayacaktınız…
Canım acıyor baba nerdesin.
Bak kalbim çok acıyor…
Kendimi kimsesiz ve erken unutulmuş hissediyorum ne dersin.
Buruşturup fırlatılmış bir mektup gibi…
Ben annemin vedası babamın küçük aşkı şimdi sadece Meryem veda olarak kaldım.
Siz gittiniz herşey gitti…
Nedeeeeeeeeeeeeeennnnnnnn…
*elzem
