Heartbeat

beat 2

Langzaam fiets ik door de straten. Het is er verdacht rustig. Ik fiets rustig door tot ik bij mijn vriendin , roep ik wanneer Amy de deur open doet. "Ook goeiemorgen jij", zegt ze met een glimlach op haar gezicht. "Ben je klaar?", vraag ik. "Altijd", antwoord ze. "Dag mam! Tot vanavond!", hoor ik haar nog roepen. Samen fietsen we naar school.

Als we op school aankomen, zetten we eerst onze fietsen in de fietsenstalling. "Heb je het al gehoord?"' vraagt ze plots. "Wat moet ik dan gehoord hebben?, vraag ik met een frons op mijn gezicht. "Er komt vandaag een nieuwe jongen op onze school", zegt ze met een glimlach op haar gezicht. "En is hij lekker?", vraag ik met een knipoog. "Zullen we zo zien", zegt ze en ze trekt me mee het schoolplein op. Na even rondkijken zien we de nieuwe jongen zitten. Eenzaam en alleen op een bankje met zijn boeken in zijn hand. "Kom we gaan naar hem toe", zeg ik tegen Amy en ze knikt. Rustig lopen ik en Amy naar de jongen toe. "Hallo", zeg ik zachtjes. Hij schrikt en kijkt op. "Hallo", zegt hij met een beverige stem. "Wat is er? Je zit hier zo alleen?", vraag ik. "Ik ben nieuw hier", antwoordt hij triest. "Wat onbeleefd van me, ik heb me nog niet eens voorgesteld! Ik ben Elle en dit is mijn vriendin Amy", zeg ik en ik wijs Amy aan. "Hey", zegt ze verlegen en ze begint te blozen. Ik lach eventjes en ga dan verder met het gesprek. "Wat is jouw naam?", vraag ik. "Ik ben Ash", zegt hij. "Kom mee, we leiden je even door deze school. Amy is dat goed voor jou?", vraag ik. Ik kijk achter me en zie dat Amy al bij haar andere vriendinnen staat. "Oke dan, ik leid je wel rond", zeg ik al lachend. Hij lacht ook. "Lijkt me een goed idee", zegt hij en hij staat op. Ik hoor zijn boeken achter me op de grond vallen. Ik draai me om en kijk naar hem. "Gaat het?", vraag ik terwijl ik hem help met zijn boeken weer in zijn rugzak te steken. "Tuurlijk", antwoordt hij "Ik ben wat zenuwachtig". "Dat is normaal hoor", stel ik hem gerust. Hij knikt en samen lopen we het schoolplein terug op. "Zo," vraag ik, "van waar kom je?" "Ik kom uit Londen", antwoordt hij. "Wow, dat is mijn droomstad!", antwoord ik met volle enthousiasme. "Als je wilt kan ik je daar wel rondleiden", knipoogt hij naar mij. "Ach hou op", plaag ik hem terug. Ik kijk even rond me en zie dat Amy de hele tijd naar ons kijkt en wijst. "Amy ziet er niet bepaald gelukkig uit", zegt Ash plots. 'Ja,' zeg ik, "dat komt omdat ze je wel leuk vind." Hij kijkt naar Amy en zwaait eens. Amy ziet het maar zwaait niet terug. "Ach, let maar niet op haar. Het is maandag en zij heeft daar een beetje last van", knipoog ik naar hem. Hij lacht. Terwijl hij vertelt over zijn vorige school, zink ik weg in mijn gedachten. Ik luister niet naar het verhaal. Ik luister naar zijn stem. Het is zo'n mooi geluid. Zo zacht als de gloeiende zon die ondergaat in de bergen. Zo mooi als ijskristallen, maar toch zo donker als de nacht. "Ik hou van zijn stem", denk ik bij mezelf. De bel doorbreekt mijn gedachten en ik kijk naar hem. "Hopelijk tot straks, Elle", zegt hij. "Ja hopelijk", glimlach ik terug. Ik wandel naar de rij voor mijn eerste vak. Het eerste lesuur op maandag. Wiskunde. Het saaiste vak ooit, op een maandag, als eerste lesuur. Wat doen leerkrachten ons toch aan? "Dit wordt een hel", zeg ik tegen Amy die naast me staat. "Je meent het", zegt ze boos. Ik frons en kijk naar voor. "Daar gaan we dan", zeg ik tegen mezelf en we gaan het lokaal binnen.