▌TOKA▐

Ölüm...

Bazısına göre çok basit kaçan iki hecelik bir kelime,bazısına göre asırlarca üstünde durulan araştırılan bir konu.Bana göre ise ne basit kaçan bir kelime ne de araştırılmaya değecek bir konu sadece ölüm...

Bazı geceler 'bitsin bu işkence öleceksem öleyim artık' dediğim bazı geceler ise 'ölmek istemiyorum' diyerek ağladığım ölüm...

Ben olacakları az çok bilen ama kendini avutan küçük bir kız çocuğuyum  bunu hakettim mi diyerek her gece düşünen  bir kız çocuğu...

Hastane evim,hastalığım tek gerçeğim,her an ölümle burun buruna olan bedenim ve ruhum...

Ben Masal bu dünyada tutunabildiği tek gerçek diye adlandırdığı hastalığını arkadaşı olarak gören.Ailesinin küçük kızları büyümüşte iş sahibi olmuş yada büyümüş te evlenmiş diyemeyecekleri kadar hasta olan.Hiç büyüyemeyen yada hastalığıyla büyüyen.Tek lütuf olarak elinde ailesini bulunduran ama onlarında canını yakacağını düşünerek onlara yaklaşamayan Masal...

Odam üç ay öncesine  kadar birlikte güldüğüm acılarımı paylaştığım.Hastalığımı,dostluğumu paylaştığım bir can  bulunuduruyordu içinde, bir insan...Şimdi ise köşeye sıkışmış bir vaziyette acılarımın üstüme gelmesini beni boğmasını bekliyorum.Arkadaşsız kalmak ruhsuz kalmak gibi bir an önce beni yanına almasını istiyorum..

"Masal yemek zamanı." hemşirenin sesiyle irkilirken bana bir çocukmuşum gibi davranması gözümden kaçmamıştı.

"İstemiyorum." kelimelerimi derdimi anlatacak şekilde seçerim.Fazlasına ihtiyacım olacağını düşünmem.

"Kayra seni böyle görse çok üzülürdü ama." Kayra beni göremeyecek kadar uzakta...

"Kayra öldü nasıl görücek beni." diyerek çıkışsamda  yüzündeki gülümseme bir an olsun solmadı.

"O seni her zaman görücek merak etme." hadi ama ben 16 yaşındayım ve neyin ne olduğunu çok iyi biliyorum.

"Yemek istemiyorum." dedim.Başa dönerek.

"Tamam seni zorlamayacağım ama doktorun yemediğini öğrenirse daha çok canın yanar sana serum takmak zorunda kalacağım bunu düşün bu arada yemeğini buraya bırakıyorum yemek istersen ye." gereğinden fazla kelime tüketmişti hemde boş yere çünkü hiçbirini dinlemedim.

Kafamı hafifçe sallayarak pencereden bakmaya devam ettim.

Odadan çıktığını anlamam çok sürmedi.Ardından ayak seslerini duydum.Yine mi başın sağolsun yada en kısa zamanda iyileş aramıza dön gibilerinden konuşma dinlicektim.Bunlar hastalığımın üstüne daha da canımı sıkıyordu.Bana acınması hoşuma gidecek bir şey değildi.

"Masal" kafamı sesin geldiği yöne çevirdiğimde teyzemi gördüm.Teyzem ailemde en çok konuştuğum kişiydi yaşı bana diğerlerinden daha yakındı buda hoşuma gidiyordu.Kayradan sonra ikinci bir arkadaş gibiydi.Zor da olsa gülümseyerek ona baktım.

"Masal sana harika haberlerim var." gözlerinin içi gülüyordu adeta.Merakım git gide artarken "Noldu?" diye sormaktan kendimi alamadım."Annen ve babanla konuştum okula başlıyorsun." ona anlamaz gözlerle baktım.Benle dalga mı geçiyordu? 

"Dalga mı geçiyorsun?" diyerek içimden geçenleri söyledim."Hayır annen ve baban şu Kayra için çok üzülüyorlar yani senin için, kaç aydır odadan çıkmıyorsun kimseyle doğru düzgün konuşmuyorsun.Sence de yeni arkadaşlıkların zamanı gelmedi mi?" şaşırmamı sakladım diyemeyeceğim.

"Sude benim bir saçım bile yok nasıl böyle milletin içine çıkabilirim." saçlarımı tedaviye başladığım o ay kemoterapiyle kaybetmiştim.Ağlayarak da olsa onlara veda etmiştim.

"Hepsini düşündüm merak etme sana peruk aldım." "Ne?" bu kız beni hiç anlamıyor."Hadi ama liseli olcaksın işte ne güzel keşke bende o yıllara dönebilsem." şu anda en son ihtiyacım olan  şey geçmişe dönmek.Gerçekten...

"Tamam da ben ortaokuldayken okulu bıraktım nasıl liseye gidebilirim ki?" hatta sekizinci sınıftayken kaydımı bir yıllığına dondurmuştuk.Tabi sonra noldu bilmiyorum.

"Hepsini hallettik zaten devlet oluluna değil özel okula gidiceksin." bu cümle gözlerimin iri iri olmasına sebep olmuştu ailem hem tedavi masraflarını karşılıcak hemde beni özel okula mı göndercekti? "Hayatta olmaz ." para konusunu açmamıştım.Ama anladığına emindim."Parayı dert etme bizde yardım ettik hem müdürü babanın tanıdığıymış ayrıca da sana göstereceğim birkaç konu var kısaca sana ders anlatacağım çok eğlenicez." 

Bu olay iyice sinirlerimi bozmaya başlamıştı. Okula gitmek istemiyorum.Arkadaş edinmek,sevgili olmak, ergen gibi davranmak istemiyorum...

"İstemiyorum." dedim eski halime dönerken.Bu cümle Sudenin de suratını asmasına sebep olmuştu."Pekala ama şunu bil ki benle konuşmak istersen sadece bu konu üzerinde konuşursun benimle dertleşemezsin taki okula gidene kadar." Heh bi bu eksikti teyzem atarlarını da almış öyle gelmiş. Benim yaşıma inmek isterken kendini 0-6 yaş grubuna sokuyor.

"Tamam." dedim umursamaz bir şekilde.Kafamı cama yaslarken gitmiş oluğunu anladım.Yatağın üstüne sağolsun peruğun olduğu poşeti de bırakmıştı.Ne istiyordu bilmiyorum ki eskisi gibi nasıl koşup oynayabilirim? Nasıl birinden hoşlanabilirdim?Nasıl eski Masal olabilirdim? ben bunları kaldıramayacak kadar.Hastayım...

 Arkadaşlar bu hikayeyeyi çok isteyerek yazdım.Çok emek verdim.Kapağını dahil hepsini ben yaptım(Tabi gizem de bir göz attı) ve gerçekten çok zordu.İnşallah seversiniz.Bu arada diğer hikayeme biraz ara vermek zorunda kaldım.Ama ikisinide idare edebileceğimi düşünüyorum.

Ve Gizem bu hikayede yorum yapamıcak çünkü onu yorduğumu farkındayım.Kız benim yüzümden uykusuz kaldı falan dermişim.Aslında ona da iyilik yapmış oluyorum artık benim hikayelerimi okumak zorunda kalmıcak :)neyse işte bu hikayede herşeyiyle bana ait olucak ben böyle yorum işlerinde berbatım.Şu ana kadar sizde farketmişsinizdir.Ve çok fazla yorum yapmayı sevmem bu yönden yırttınız.Ama arada bir sınırları zorlayabiliriz.Tamam tamam zorlamayalım.

Gelelim bölümle ilgili yoruma:

Bu bölüm de güzel bir başlangıç yapmak istedim.Elimizde bir adet hasta bir kız var.Ve bu kız ailesini veya çevresindekileri sevmesine rağmen onlara yaklaşmaya korkuyor.Çünkü onlara geride manevi bir acı bırakacağını sanıyor.Haksızda değil hani...Ailesinin ona sunduğu bu teklifi geri mi çevirecek yoksa okula gidip yeni arkadaşlıklar mı elde edicek bilinmiyor.Siz olsanız ne yapardınız? Bu durumu bir hediye olarak mı algılardınız yoksa asla olmayacak birşeymiş gibi mi görürdünüz?

Yazdığım diğer hikayem:

Kuzenler Farkıyla

onu da okumayı unutmayın :)

Ve ayrıca yıldıza bir kere tıklayıp(bir kere diyorum bak bir tık yetiyor.Eli açık olmanıza gerek yok) yorumlarınızı eksitmeyin lütfen:)