▌TOKA▐

-3-

“Teşşekkür ederim." Eylül yüzüme sıcak bir gülümsemeyle baktı.“Neden?" diye sorunca“Efeyle yatmadığın için." diye cevap verdi.“İstesen de yatmazdım ilk deneyimimi asla öyle biriyle yapmam hem o gün beni Efeye gelen telefon kurtardı ona teşşekkür et, mesela benim o telefona can borcum var."dedim gülümseyerek.Gerçekten de beni o gün bir çağrı kurtarmıştı.Yoksa elinden kolay kolay kurtulamazdım.Pis sapık...

“Masal!" arkamı döndüğümde karşımda müdür vardı.Bir iki adımdan sonra onunla konuşacak hizaya gelmiştim. “Efendim?" dememle arkasındaki Efeyi görmek bir oldu.Bir yandan müdürü dinlemeye çalışırken diğer yandan Efeye sert bakışlar gönderiyorum.Müdür ne hakkında konuşuyor bilmiyorum ama sonunu duyduğumda son anda yırttığımı fark ettim.“....o yüzden odama gel." ne olmuştu acaba Efenin yanından geçerken aramızda ölümcül bakışmalar geçmişti.Hala sinirliydim ona nasıl böyle birşey yapmaya kalkardı.Müdürün odasına ikinci gelişimci ilk gelişimde ismine bakamamıştım.Ama bu seferkinde faruk olduğunu öğrendim

ömer Faruk Dizer...

Kendimi rahat siyah deri koltuklara bıraktığımda o da kendi masasına geçmişti.“Ne düşünüyorsun nu konuyla ilgili?" işte şimdi bittiğimin göstergesidir.“Ya ben konuyu pek anlayamadım bir daha anlatırmısınız?" dediğimde hiç bıkmadan tekrardan anlatmaya başladı.“Sekizinci sınıfta notların gayet iyiymiş ama bu sene nasıl olursun bilmem.Hastalığından dolayı sekizinci sınıfı bitirememişsin.Konularında eksik var.Buradaki arkadaşlarından geri kalmadan için tam özele geçmeni istiyorum.Ailenle konuştum düşüneceklerini söylediler." ailem le mi konuştun? kan beynime sıçrarken konuşmaya başladım.“Ya siz nasıl böyle birşey yapabilirsiniz beni yarı özele zaten zar zor gönderdiler.Ayrıca hastane masraflarım da var.Bir de onları arayıp tam özele geçmemi mi istediniz?" resmen öfke kusuyordum.İnsanlarda en sevmediğim özelliğin biride başkaları hakkında karar almaları.Müdür bu kadar tepki göstermeme şaşırmıştı.“Tamam sakin ol ben ortaya bir fikir attım senin iyili...." cümlesini bitirmesine izin vermeden söze karıştım.“Benim hakkındaki kararları siz alamazsınız bunu kafanıza sokun ve sizden yardım isteyen de olmadı." odadan nasıl çıktığımı anlamamıştım...

Müdürün odasından bir iki metre sonra duvara yaslandım.Bu adam daha ne yaptığını bile bilmiyordu.Herşeyi daha berbat hale getiriyordu.“Demekki sırf bana karşı saldırgan değilsin." kafamı sesin geldiği yöne doğru çevirdim.Kim olduğunu görür görmez de bulunduğum yere oturdum.Oturuşum pek rahat değildi ama böyle oturmak hoşuma gidiyordu.“Şimdi de cevap vermemeye mi başladın?" Efeden ikinci bir soru gelince şaşırdım.Benle uğraşmaz gider diye tahmin ediyordum.“Beni rahat bırak." sesim boğuk çıkmıştı.Hatta ağlıyormuşum gibi bir hava katıyordu.Bundan nehret ederek kafamı kollarımın arasından kaldırdım.

“Pekala seninle konuşmayı ben de o kadar çok istemiyorum.Çıkışta benimle geleceksin borcunu ödemelisin." bende biran insan olduğunu düşünmüştüm.“Seninle yatmıcam ve sana bir borcum yok beni sıkıştırıyordun bende kendimi korudum." kaşlarını kaldırmış bana bakarken söze karıştı.“Benim için başka birşey yapacaksın ve emin ol bana borcun olması senden ceza kesmemden daha iyidir." bu çocuk kendini çok önemsiyor benden ceza kesemezsin ben istemediğim sürece... Tabiki kesebilir benden daha güçlü daha hızlı ve yanında koruma niyetinde duran arkadaşı var.

Konuşmaya başlayacaktım ki kafamı kaldırdığımda gitmiş olduğunu gördüm.Çocuk ruh gibiydi bir görünüp bir yok oluyordu.

-----

“Ne dedi?" bakışlarımı eylüle çevirdim.“Kim ne dedi?" aklım hala Efedeydi acaba yine ne tür bi manyaklık isteyecekti benden?“Müdür, Masal" o da dalgın olduğumu anlamıştı ama ne olduğunu sormuyordu.“Hiç " omuzlarım kalkıp indirirken o su içmeye başlamıştı.Bende çantamdan su çıkarıp içmeye başladım.“Bu gün birlikte birşeyler yapalım mı?" ne kadar çok istesem de Efe planlarımın üstüne karabasan gibi çökmüştü.“Bu gün işim var." dedim teknik olarak yalan söylemiş olmuyordum ama doğruyuda söylemiyordum.Anlayışlı karşılayarak “Tamam." dedi.