Rewrite the Star ⭐️

Chapter 4. CHRYS ELIJAH

(Sophia Kydione's POV)

It was Friday at dalawa lang yung subjects ko ngayon. Nakakapagod naman lalo sa sa katulad ko na may sakit. Kailangan talaga todo ingat hays.
Pero sometimes I act normally like others kasi ayaw ko talaga nang special treatment.

"Baby come downstairs kakain na tayo!"

Umuwi na pala si Mommy galing work?
Nag prepare na muna ako before bumaba. Nakita ko si kuya at mommy sa hapag kainan.

"Goodmorning Princess!" Masiglang bati ni kuya. Good mood yata hahaha

"Morning kuya." I smiled then kumuha ng Sandwich at ininom yung gatas na tinimpla ni mommy.
"Mag sa-sandwich ka lang anak?"

"Ah opo, hindi ko po feel mag rice ngayon."

"Pano yung gamot mo nyan? Hindi pwedeng yan lang kainin mo!"

Tumayo ako tsaka kinuha yung bag ko at gamot.

"Oh san ka pupunta? Baby you need to eat......."

"I'm going to school na mommy, seeya!" Tumakbo ako patungong labas hindi ko na siya pinatapos sa sasabihin niya. Narining ko pa nga si kuya na wag daw tumakbo baka ma pano ako. Wala kasing pasok si kuya every Friday kaya ako lang isa pupunta sa school.

Mag tataxi na sana ako ng biglang may kotse na huminto sa harapan ko. Sino naman to? Tinignan ko yung mukha niya sa may window at nakita ko yung mokong na Nathan.

"AT PANO MO NALAMAN NA DITO AKO NAKATIRA? STALKER KA BA HA?!" Pag mumura ko

"Ang assuming mo naman, i know sister ka ni Emman tsaka our house is not far away from here. And by the way san ba kasi ako dapat dadaan? Diba sa daan dapat?!"
Pamilosopo niya. Hmmp! Oo nga pala, ang gags ko kasama pala siya ni kuya sa banda.

"And one thing nakita lang kita na nag aabang ng taxi, naawa naman ako kaya hinintuan nalang kita para makasabay ka"

"NO! I can manage"

Pag sabi ko non walang pag dalawang isip na inandar na yung sasakyan tsaka umalis! Aba ang bastos talaga.

Nakarating ako sa school eksaktong 9:30 at hindi nalang ako pumasok kasi late na ako ng 30 minutes. Ang saya lang! Kung hindi ako nag iinarte kanina edi sana naka abot pa ako sa first subject 😑

Hays mamaya pa 11:30 yung next class ko. Makatambay na nga lang sa Mini Park.

Naupo ako sa isang bench habang nakikinig ng music sa iPod ko. Saktong sakto makapag emote kasi walang ka tao tao dito.

Now playing: Breakeven by Samantha Jade

Still alive but I'm barely breathing
Just praying to a God that I don't believe in
'Cause i got time while he got freedom
And when a heart breaks no, it don't break even

Hanggang ngayon nasasaktan pa din ako. Hanggang ngayon iniisip ko pa din yung nangyari sa amin ni Chrys. Hindi naman pwedeng maging selfish ako at unahin yung sarili kong kaligayahan, alam ko naman kasi sa mga mata niya na hindi talaga ako ang minahal niya.

These days would be some of my worst
He finally found a girl, found a girl that's gonna put him first
Now I'm wide awake, he's no trouble sleeping
And when a heart breaks, no, it don't break even, even, oh

Yes, these past few days ang worst nang nangyari sakin. Pero kahit ganun naging masaya nalang ako para kay Chrys, makita ko lang siyang masaya sa piling ni Vanessa okay na ako dun 😢

What am I supposed to do when the best part of me was always you?
And what am I supposed to say when I'm all choked up and you're OK?
I'm falling to pieces, yeah
I'm falling to pieces, yeah

What now? Now that I still know there's still a part of me na siya lang talaga? Though I know may sakit ako sa puso but I still take the risk nung naging kami. Ano na ba yung gagawin ko ngayon? Oo sabi ni Lyca madami pang lalaki diyan pero hindi ko naman ma didiktahan yung puso ko, kung sino talaga ang mamahalin ko. Si Chrys lang talaga eh, I loved him since I was 15. Siya yung reason kung bakit mas ginusto kong mabuhay ng normal.

Eto na naman ako. Sumisikip na naman yung dibdib ko. Umiiyak na naman ako.

"Bakit ba kasi ganon Chrys? Bakit ba hindi ka madaling makalimutan? Sa two months na yun napaniwala mo ko Chrys, akala ko na minahal mo talaga ako" bulong ko habang humihikbi

"Hindi ka naman mahirap mahalin Sophie"

Nagulat ako sa lalaking nag salita sa likuran ko.

"Chrys....."

"Sadyang may mga bagay talaga siguro na hindi pwede. Sa two months na yun hindi naman siguro kita pinabayaan, binigay ko yung best ko. May mga reasons lang kasi ako Sophie" Ngumiti siya piro hindi ito umabot sa kanyang mata.

"I know, you're happy with her right? That's your reason" sabi ko tsaka pinahid yung namumuo na namang luha sa aking mga mata.

"Hindi naman siguro sa masaya ako kay Vanessa. Basta Sophie ipangako mo nalang sa akin na maging masaya ka. Ipangako mo na bumangon at mag mahal ka ulit. Kalimutan mo na ako Sophie, siguro hindi tayo para sa isa't isa"

Hinalikan niya ako sa noo at umalis na siya na mas lalong nakapagpaiyak sakin.

Bakit ba mas pinalala mo yung pangyayari Chrys? Bakit mo ba ginagawa sakin to? Hindi ba si Vanessa yung reason? Pero bakit parang may iba kang rason?

Mas lumakas yung iyak ko ngayon. Ginusto ko lang naman ay maging masaya ako eh, bakit ipinagkait to sakin? Hindi ko ba deserve maging masaya? May sakit na nga ako sa puso tapos ginaganito pa ako? Bakit parang inaapi yata ako nang tadhana? 😢

Patayo na sana ako kaso parang nahihilo ako. Umiitim yung paningin ko sa paligid at nahihirapan akong huminga. Nanghihina talaga ako at pabagsak na sana sa lupa buti nalang may nakasalo sakin. At dun tuluyan na akong nawalan ng malay.

-
Nagising ako sa hospital kung saan nag ta-trabaho si Mommy. Nakita ko si kuya sa tabi ko na nagbabasa ng libro.

"K...kuya? What happened?"

"Sophie gising ka na pala. Nawalan ka daw ng malay kanina sa school. Mabuti nalang at nakita ka ni Nathan kaya tinawagan niya ako agad"

Siya pala yung sumalo sakin kanina? If thats the case then I need to thank him. Siguro kung hindi niya ako nakita baka ani nang nangyari sakin ngayon.

"Ano ba kasi pinaggagawa mo sa school Sophia? Tsaka namamaga yung mga mata mo! May problema ka ba na hindi namin nalalaman ni mommy?"

"W..wala kuya. Okay lang ako napuyat lang siguro sa mga school works"

"Babyyyy finally you're awake!" Sabi ni mommy sabay pasok sa room

"Okay ka lang ba? May masakit ba sayo anak? Mabuti at nakita ka nung gwapong lalaki"

Chinicheck ako ni Mommy ngayon "Mommy I'm fine okay?"

"Nandito pa ba si Nathan? I need to thank him"

"Umalis na siya bago ka niya mahatid sa hospital kasi sinabihan ko na papunta na rin ako"

I'll be thanking him tomorrow nalang. For now magpapahinga na muna ako.