Her şeyden vazgeçerken hislerimden de vazgeçeceğimi bilemezdim.hissizkeşmiştim. insanlara, yaptıklarına,doğaya,hayvanlara anlamsızca bakıyorum. Hiçbirşey hissetmeden boş boş sadece bakıyorum. İnsanların yaptıkları anlamsız manasız geliyor. Yolda yürüyen bir sürü insan görüyorum. Kimileri bir yerlere yetişmeye çalışıyor, bazıları hizmet ediyor, bazıları amaçsızca yürüyor. "Peki ne geçiyor insanların aklından" diye bir soru geçiyor aklımdan. İnsanlar ne için uğraşıyor? Neden bu telaş, neden bu kargaşa? Peki ya hisleri? İnsanlar ne hissediyor acaba içinde bulundukları durumda? Peki ya ben? Neden hiçbir şey hissetmiyorum? Yoksa bana mı öyle geliyor? İçimdeki tarif edilemez kalp kırıklığı belki de böyle hissettiriyor. Hissizleşmek bile hissetmektir aslında. Karmaşık duygular içerisindeyim gittiğinden beri. Ne yapacağımı ne hissedeceğimi bilemiyorum. Durduk yere akıyor gözlerimden yaşlar, bir gülümseme beliriyor dudaklarımda ah diyorum bir zamanlar hislerime önem veren adam şimdi hissizliğimle baş başa bıraktı beni.
HİSSİZLEŞMEK BİLE HİSSETMEKMİŞ ASLINDA. SENSİZLİĞİ SENİNLE ANLADIĞIM GİBİ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tam da vazgeçmişken
Romanceher şeyden vazgeçtiğinde, aşka inancın kalmayıp,insanlara güvenini yitirdiğinde biri gelir ve ısrarla hayatına girmeye çalışır. seninle konuşmak için her yolu dener. Sosyal medyadan ekler, çalıştığın yere gelir. senin farklı olduğunu söyler. Hergün...
