Bölüm 3

661 37 17
                                    

Yeni bölüm ile karşınızdayım arkadaşlar, umarım bölümü beğenirsiniz💕

Multimedya: Selim ve Ebru.

🚫VOTE VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN‼️

Keyifli okumalar🌹

Asi'nin ağzından:

"Sen..!" Dedi sinirle.

Elimi çenemdeki elinene götürüp tuttum. Bana dokunuyordu ve ben tedirgindim, tedirginliğimi anlamamsı lazımdı, çünkü bunu bana karşı kullanacağından emindim.

"Bırak!" Diye tısladım bende sinirle.

Polat ise çenemi daha sıkı kavradı. Çenemi daha sıkı kavramasıyla dudaklarım büzüştü, şu an bir balığa benzediğime emindim.

"Kendini ne bok zannediyorsun lan sen!" Dedi gözleri dudaklarıma yeniden kayarken.

"Polat bırak canımı acıtıyorsun" Dedim acıyla inleyerek.

Çenemi bırakmayacağını anladığıma dizimi sert bir şekilde kaşıklarına geçirdim.

Bu sefer acıyla inleyen Polattı. Fakat benim sinirim geçmemiş Polata tokat atmak için elimi kaldırmıştımki Polat sertçe bileğimi tutup kolumu ters çevirip sırtıma dayadı.

"Boyundan büyük işlere kalkışma!" Dedi tıslayarak.

"Kalkışırsam nolur" Dedim gülerek.

"Seni pişman ederim!" Dedi tıslayarak.

"Senin benimle derdin ne?!"

Sorduğum soruyla kolumu biraz daha büktü.

"Yerini ve haddini bilmemen!"

"Bence senin derdin sana boyun eğmemem!" Diye tısladım.

Polat bu dediğimle bir an afallasada hemen eski haline geri büründü.

"Ne oldu, bi sustun sanki!" Diyip histerik bir kahkaha attım.

Polat'ın beni sertçe itmesiyle kolumun üzerine düştüm. Acıdan inlemek için zor tutyordum kendimi, kolum kesinlikle moraracaktı.

Yeniden bir kahkaha atarak ayağı kalktım. Polat'ın yaptıkları beni asla acıtmazdı, çünkü ben acılarla büyümüştüm...

"Beni bu şekilde korkutabileceğini sanıyorsan büyük yanılıyorsun Polat!" Son sözümüde söyleyip yavaş adımlarla kapıya doğru yürüdüm.

"Bence korkmalısın, çünkü bugünden sonra tek işim seninle uğraşmak olacak!" Dedi tıslayarak.

Spor odasından çıkıp kapının yanına yaslanıp acıyan kolumu tuttum. Acıyla gözlerimi yumdum, çok sert düşmüştüm yere.

Polat'ın sesini yeniden duyunca korkuyla gözlerimi sonuna kadar açtım.

"Nedemek lan kızı bulamadık! İki gün içinde o kızı bulup bana getirmezseniz sizi okulun ortasındaki direğe ters bağlar düz sikerim! Anladınız mı lan beni!"

Duyduğum cümleyle hızla odama doğru yol aldım, odama geldiğimde kapıyı arkamdan kapatıp arkama yaslandım. Gözlerimi kapatıp kendime gelmeye çalıştım.

Bana dokunduğu aklıma gelince elimi anlama koydum, bu korkumun kimsenin bilmesini istemiyordum. Biriyle temasa girmeyi sevmememin sebebi babamın yılan karısıydı, küçükken babam olmadığı zamanlar bana her eline geçirdiği her şeyle vurur işkence ederdi. Aklıma yaşadıklarım gelince istemsizce gözlerim dolmuştu ama ağlamayacaktım, güçsüz olmayacaktım ben bir çok şeye rağmen ayaktaydım..

ASİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin