METEOR GARDEN Season 02( COMPLETED)RatedR!

Chapter 12: Visits Pattaya crocodile farm

"There's no reason to hide. Just being you and me it's enough."

.
.
.

May hawak na cellphone si Shan chai. She keep playing there. She is wearing a simple white long sleeve shirt pair with maroon jump suit. Terno of  white sneakers. Small bag in her waist it gucci brand. Plain white polo shirt and blue short jeans ang suot ni Asih. As usual may sunglasses ito at mask  na nakatakip sa bibig nito at ang plain black small bag sa dibdib ni Asih. Hawak nito ang isang kamay ni Shan chai, pero binawi iyon ng asawa dahil sa paglalaro ng games sa phone nito. Naiiling na hinayaan niya lang iyon.

Nasa bus na sila ngayon na mag-asawa papuntang Pattaya crocodile farm. Sinandya nilang mag-bus para naman daw maiba. Isa pa ito ang gusto ni Shan chai. Napansin niyang kanina pa tahimik si Asih sa tabi niya. "Hey," she pinched his nose. He blinked and face her closely. "Ba-bakit?" Halos magkadikit na ang mga mukha nilang dalawa." You okay?"

"Me-medyo. Ah...I feel dizzy." Bulong niya. "Ba-bakit?" Nagpa-panic niyang tanong. May problema ba? Teka may sakit ka ba? Ba-bakit hindi mo kaagad sinabi para hindi na tayo lumabas pa." Hinawakan niya ang nanlalamig na palad ni Asih. "Its because this bus is not aircondition, its hot." He looks pale and misserable plus uncofortable. Kitang kita sa mukha nitong guwapo ang paghihirap. "Uh, ay sorry. Hindi ka pala sanay sa mga public transportation lalo na kung walang aircond? Sana sinabi mo ng maaga. Para nag-taxi nalang tayo uh." Kagat labi niyang sabi. She looks guilty. She cupped his face. Hinawi niya ang buhok nito na nakatabing sa mukha nito at kumuha ng tissues sa bag niya. Pinapapawisan na kasi ng malapot si Asih. "Kawawa ka naman."

"Its okay, basta masaya ka."

"Emm, pero nahihirapan ka naman. Hindi din ako magiging masaya nun. Uh uminom ka ng tubig para hindi mahilo."

"Thanks," saka kinuha ang mineral water at uminom. "Ano ka ba? You don't need to thank your wife. Its my responsibility. Okay?" Pinunasan niya ulit si Asih. "Okay, but-" she silencing him using her finger. " It doesn't matter.  Here. "

"Candy?"

"Yeah, its helping. Sige na. Para mabawasan ang pagkahilo mo." Tugon niyang nakangiti sa asawa.
Inayos niya ang upo nilang dalawa. Tahimik niyang isinubo ang candy na bigay ni Shan chai. Bahala na.

Habang tumatakbo ang bus medyo gumaan na ang pakiramdam ni Asih. Kinuha niya ang phone sa bulsa ng shorts saka iniabot sa katabing esposa." Read it."

"Anong mayroon?" Takang tanong niya. Napansin din niyang mukhang nagka kulay na ang labi ni Asih. She smiled and felt relieve. Now his okay. Tiningnan niya ang phone ni Asih. Gi-swipe niya para mabuksan. Wala namang pattern or password  na nakalagay. "Open my e-mail." He commanded. Sinunod niya ito. " Your Miss Universe judge? Wow! Congratulations baby!" Saka niya niyakap ng mahigpit si Asih. " Thank you, pero okay lang sayo? I mean, baka?"

"Loko ka, okay lang no. I'm so proud of you! Bihira lang ang napapasali dyan. And your one of the judge. It's big thing, you know? Grab it."

"Sa 16th of December pa iyun,baby. So bale next month."

"Yes! yahoo! I'm so proud of you, honey!"

He smiling widely. Akala niya hindi siya nito papayagan but he was wrong Shan chai is so understanding.

Napalingon tuloy ang mga tao sa loob bus. Nagtaka sa biglang pagsigaw at pagtayo ni Shan chai. "Oppss, sorry. I'm just being happy for my beloved husband." Nahihiya niyang hingi nang paumanhin sa lahat then nag-peace sign pa sa mga ito. She's being so adorable by doing that. Pumalakpak ang mga pasehero ng bus na karamihan ay mga turista din kagaya nila.