METEOR GARDEN Season 02( COMPLETED)RatedR!

Chapter 39:Drama!

"Drama, pain, full of sadness hearts."

.

.
.

Nasa hospital parin ang mag-asawa. Sa room ni Shan chai.

"Sana po Lord matapos na ito kaagad, I don't want to see my wife like this." Bulong niya habang nakahawak sa kamay ni Shan chai na wala paring malay-tao. Humugot siya ng malalim na paghinga saka pinakatitigang mabuti ang payapang si Shan chai, "Baby, our baby is gone-" pumiyok siya kasabay ng pamamalibis ng mga luha sa kanyang mga mata. Napapakagat labi si Daomingze para pigilin ang sarili na mapalakas ang pag-iyak baka magising ang asawa niya. Nangangamba siya sa maaring reaction nito sa matutuklasan.

Napatayo siya bigla ng marahas. Tila hindi siya makahinga. Sapo sapo parin niya ang dibdin kung saan ang bahagi ng puso niya. "God, lakas po ninyo ang loob ko." He murmurred. "Kayu lang po ang makakapagaan ng lahat ng sakit na namamayani sa puso ko ngayon. Patawad po huh? Nagrerekamo ako sa mga pagsubok mo."

Habang sinasambit niya ang mga katagang iyun ay magkahugpong parin ang mga kamay nilang dalawa habang nakatayo parin siya. "Da-Daomingze," hinang-hina pa ang boses ni Shan chai habang tinatawag siya. Dahilan para mapalingon si Asih. "Hey, you awake?" Tanong niya saka muling bumalik sa tabi nito. Pinilit na ngumiti ng matamis sa esposa. Hinaplos ni Shan chai ang pisngi niya. Saka pinakatitigan siya.

"Shan chai," pumikit siya at hinayaan itong haplusin siya. "Daomingze," mayamaya ay tawag niya sa esposo. Dumilat ito. Hinagkan ang kamay niya."Our baby?"

"Emm,"

"Look at me,"

"Shan chai...our baby is gone." Napaiyak na siya ng tuloyan. At kitang kita niya rin ang magkakasunod na luha ni Shan chai na nalaglag sa mga mata nito. Napapakagat labi.

"Mababaliw ako," sumigok siya dala ng subrang sama mg loob. "Hindi ko kaya!"

"Hey, calm down...baby makakasama sayo iyan. Alam ko, masakit pero please?"

"Ayaw! Ayaw ko! Hindi totoing wala na siya. Ni hindi ko pa siya nahawakan! Its all my faults! Hindi ako maingat... wala aking silbi dahil sa katangahan ko nawala ang anak ko!"

Nataranta na si Daomingze sa pagsisigaw ng esposa. Kaya pinidot niya ang intercom at ilang minuto lang ang lumipas ay dumating kaagad ang mga doctors at nurses para alalayan siya at pakalmahin ang nagwawalang asawa. "Please doc, do something. Makakasama ito sa kanya. I don't mean to spit the truth but its better. Ayaw kung sisihin niya ako."

"Nauunawaan namin sir. Maupo na po kayu, please? Kami na po ang bahala sa asawa ninyo. Just calm down." Anya ng doctor na ikatlo.

He nodded and sit. Habang si Shan chai ay unti unti ng nakakatulog muli. Tinurukan nila ng pampakalma para matahimik muna ito habang nagpapagaling. Hindi ito maaring ma-stress her doctor added.

Villa.

"Baby, you need to eat. Halos walang laman ang tyan mo simula pa kaninang umaga ah." Malumanay niyang sabi sa asawa na mula ng makabalik sila sa bahay ay laging tulala, walang sigla at kaunting salita lang niya ay sinisinghalan siya. Ni ayaw pa nitong kumain man lang  kaya nagpasiya si Asih na manatili sa bahay at dinala niya ang trabaho dito para mabantayan niya ito ng mabuti. Kahit pa may itinalaga na siyang personal nurses, doctors.

"Kumain kang mag-isa mo! Hindi ako gutom!"

"Shan chai? Huwag naman ganito oh? Please."

"Ayaw ko sabing kumain!" Sabay taob sa pagkaing nasa may tray. Tumilapon iyon sa carpeted na sahig. Naiiling nalang siya at nanahimik nalang for their peace mind.

Naglakad ito palabas ng kahabayahan. Dahil nangangamba siya sa maari niyong gawin ay tinawag niya ang nakatalagang housemaids para linisin ang kalat na gawa ni Shan chai.

Nadatanan niya ito sa may backyard ng villa. Tulala. Itinatangay ng hangin ang buhok nito.

"Sinabi ko bang sundan mo ako?" Sikmat nito sa kanya matapos maramdaman ang presensiya niya.

"I'm here if you need me."

"I don't fucking needed you." Malamig niyang tugon dahilan para mapaupo sa may bakanting upuan si Asih. Halos araw araw ay ganito na ang set up nilang mag-asawa.

"Ano bang ginagawa mo Shan chai? Huwag ka naman sanang ganyan. Nandito pa naman ako, kami ng parents mo. Lahat kami mahal na mahal ka."

"Tumahimik ka! Nakakarindi iyang boses mo." Muli itong pinag-krus ang mga braso sa harap ng dibdib nito. Napabunting-hininga si Asih sa katigasan ng ulo nito.

"Shan chai?"

"Kung napapagod kang makita akong ganito. Umalis ka sa harapan ko." Muling sabi niya sa malamig pa sa yelo na tinig.

"Hindi, hinding hindi ako susuko para sa ating dalawa. Kung pagod ka na sa buhay natin ako ay hindi. I'm always here to protect you no matter how bitter you are. Or kahit ilang libo mo pa akong itaboy, still I here for you, right next to you."

"Just shut up!" She looking at hin sharply.

Ngumiti lang si Asih ng hilaw talagang minsan nasasagad na nito ang pasensiya niya but he need to be calm.

Sinimangutan siya nito. "Don't talk to me," nagsimula na itong umiyak na ikinataranta ni Asih. "Shan chai? Oh, God I'm so, sorry baby ko. Sorry na huwag ka ng magtapo. Ano bang gusto mong kainin huh? Gusto mo ipagluto kita ng masarap na ulam, or bake some cakes for you, what do you think?"

Suminghot-singhot ito saka siya pinakatitigang mabuti. "Ah! Wala na siya! I hate you!"

Bagsak ang balikat niyang napatitig dito. Lumapit siyang lalo pero tinabig siya nito saka may pagmamadaling pumasok sa kabahayan.

He shook his head many times while looking at her wife's back. "My God, anong gagawin ko sa kawawang asawa ko?" Napatingala siya muli sa kawalan.

"Habang tumatagal ay lalo siyang lumalala Lord." Tahimik siyang sumunod dito sa loob.

Master bedroom.

Tahimik itong lumuluha habang nakadapa sa kama. Umaalog ang mga bakikat nito.

Napasapo sa sariling batok si Asih saka isinara ang pintuan. Mas mainam na hayaan mo na niya ito mag-isa.

Sa araw araw ay halos hindi sila mag-usap na mag-asawa. Laging wala sa sarili si Shannchai.

Napabalikwas ng bangon si Asih matapos makarinig ng tila kumalabog si Asih. Kinapa niya ang kinahihigaan ng esposa pero wala ito doon kaya kahit inaantok pa siya ay tumakbo siya palabas ng silid nila. Hinaloghog niya sa kabayaan ang esposa pero hindi nya ito matagpuan.

"Baby, natatakot na ako, huwag ka namang ganyan oh!" Pawisan na siya sa mga sandaling iyun at tinawagan ang mga taohan na nakabantay lang sa labas. Pero ayon sa mga ito ay hindi nila nakita si Shan chai na lumanas or kung ano pa man.

"Sige ho salamat." Saka siya dumeretso sa kusina. Para uminom ng tubig dahil nga nauhaw na sya sa kakahanap kay Shan chai! Matapos uminom ay ipinalibot niya ang mga mata sa kabuan ng kusina kung saan nanlaki ang mga mata niya sa nakita!

"Shan chai!" Sigaw niya.

To be continued...

Play the video guyz. Happy hours! This is very short chapter. I'm so sleepy and the school is back. I have to wake up early tomorrow. #wink