Waarom ik ga

291 32 20
                                    

  Ik zakte zo diep weg in mijn gedachten dat school niet goed meer ging. Mijn cijfers gingen dramatisch omlaag en alle achten en negens waar ik me zo hard naartoe had gewerkt de afgelopen drie periodes, werden vervangen door enen of tweeën. Mijn uitlaatklep werd een hel. Ik kan nog steeds jullie de schuld niet geven, want zoals ik eerder al zei, er kunnen ook andere factoren meespelen, maar ik ben ook nog steeds van mening dat jullie er wel een hoop negatieve bijdrage aan hebben geleverd. Jullie hebben mij uit elkaar getrokken. Jullie hebben mij vermoord. Mijn echte, optimistische, vrolijke ik is dood en dat is jullie schuld.

  Op school zag niemand mijn pijn. Daar was ik nog steeds de sterke, vrolijke en optimistische meid, maar als ik alleen was stortte ik in. Het masker werd steeds zwaarder en het werd zo moeilijk om het vol te houden. Mijn masker putte mij uit, mijn depressie putte me uit, de strepen putten me uit en jullie putten me het meest uit. Jullie hebben mij gebroken. Jullie hebben mij niet zien breken, maar ik ben wel gebroken, door jullie.

  Ik hoopte zo erg dat jullie zouden stoppen. Ik kon het echt niet meer langer volhouden. Al zette ik meer strepen, het hielp me niet meer. Ik kon snijden wat ik wilde, maar het gaf niet meer het gevoel wat het eerst deed. Ik was bang. Ik had geen controle meer over wat ik voelde. Het voelde leeg, maar ik kon ook niet meer zonder. Ik was vergeten hoe verslavend het was, tot ik wilde stoppen omdat het niet meer hielp. Ik had al een tijdje interesse in een jongen, maar ik was bang voor hem. Ik was bang voor hem, omdat jullie met hem omgingen en het bangst was ik voor jullie. Jullie reactie maakte me bang. De controle die ik niet had maakte me bang.

  Vreemd als het was kwam hij zelf naar me toe. Ik vertrouwde het niet, waarom in de vrede zou een jongen uit zichzelf naar mij toekomen? Ondanks mijn wantrouwen werden we heel hecht. Ik had eindelijk weer een ankerpunt waar ik me aan vast kon houden. Na twee maanden wist hij nog niet alles over mij, wat logisch is, maar om de belangrijke dingen, wat mijn vrienden ook niet wisten, heb ik me elke keer heen gepraat. Elke keer als ik me had voorgenomen het hem te vertellen, bedacht ik me dat ik hem alleen maar zou meenemen in mijn pijn. Zelfs zonder dat hij het wist hielp hij me nog, hij hielp me door zijn lieve berichtjes die hij in slaap dronken buien midden in de nacht naar me stuurde, hij hielp me door de kleine kneepjes in mijn hand als we weer eens een veel te enge horrorfilm. Hij hielp mij door de moeilijkste momenten, zonder dat hij het zelf doorhad, maar dit bleef geen geheim voor jullie.

  Jullie vonden het nodig om leugens over mij te verspreiden. Ik dacht dat we een band hadden opgebouwd die sterk genoeg zou zijn om ons er samen doorheen te slepen, maar na lang gezeur en een cliché wij waren toch niet helemaal voorbestemd, maakte hij het uit. Hij geloofde de leugens en ik wist ook niet meer wat waar was en wat niet. Ik wilde het niet geloven, maar ik wist het niet meer. Ik wist niet meer wie ik kon vertrouwen, ik wist niet eens of ik mijn eigen herinneringen kon vertrouwen. Ik was alleen en ik kon mezelf niet eens meer vertrouwen, ik was een zielig hoopje wantrouwen.

  Als je dit leest ben ik weg. Ik ga weg en ik kom niet meer terug. Alles wat er is gebeurd is teveel om nog te dragen. Ik voel me alsof ik niks waard ben en ik kom niet meer uit de donkere dagen. Ik zie geen lichtpuntjes meer, alles is te donker om ooit nog licht te worden en ik heb er nu vrede mee. Voel je niet schuldig, dat ben je wel, maar ik heb het je vergeven. Laat dit een les wezen. Zorg dat het niet weer gebeurt. Pest diegene niet, help diegene. Kom voor anderen op, want wat je nu hebt gedaan lost niks op. Dit kan echt niet en het moet stoppen.

  Ik hoop heel erg dat je je leven betert, ik gun dit niemand anders en toch plegen er veel te veel jongeren zelfmoord om deze redenen, en zelfs al was er maar een die om mijn redenen zelfmoord pleegt, dat is een persoon teveel.

  Als het goed is weet je nu wie ik ben. Ik ben dat meisje die jij hebt gepest. Dat ben ik.

Waarom ik ga ✔️Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu