Chapter 2

5 2 1
                                    

"What did you do!?" Mga ateng! May gasgas yung sasakyan kooo! "You need to pay for what you did!"

"Wait, easy," sabi nya.

"Aba! Anong easy-easy? Walang easy-easy dito kung ganyan yung ginawa mo sa sasakyan ko!"

"Wait nga lang eh. I didn't norice that I'm close enough to your car. Don't worry, I'll pay for it." Aba talaga! Sino ka para hindi bayaran yan? "I'm Darwin Lee." Sabay abot sakin ng kamay nya para makipag-shake hands.

"Am I asking your name?" Sabi ko ng may pagka-masungit.

"Sabi mo kasi sino ako eh kaya yan, nagpakilala na ako." Paano nalaman ng kumag? Ang alam ko sinabi ko lang yun sa isip ko. "How much ba ang babayaran? Or pwede namang ako na ang magpa-repair?

"Pwede rin. Nakakatamad pumunta na car repair shop 'no. Ihatid muna natin 'to sa repairing shop. PERO, mamaya pagka-hatid natin ng sasakyan ko dun, ihahatid mo ako papuntang school."

"Okay. Since we're on the same school naman, Tiffany." Wow. Paano nalaman ng kumag pangalan ko?

"Paano mo nalaman pangalan ko? Ni-hindi pa nga ako nagpapakilala?" Sabi ng may pagka-masungit.

"It is written in your I.D." Then he pointed to my I.D.

"Tsk! Daming mong alam. Tara na nga! Baka ma-late pa ako gawa mo."

"Okay." He said and go inside his car. Syempre may gasgas din yung kanya. Mamaya pa daw nya ipapa-repair after school hours.

Then sumakay na rin ako sa kotse ko and pinunta namin sa car repairing shop. And pagkapunta namin dun, agad namang ni-repair yung sasakyan ko.

Agad naman akong sumakay sa sasakyan ni Darwin, "Tara na, 7:30 na."

"Okay lang yan. May 1 hours pa naman tayo eh. Wag kang magmadali." Sabi nya. Kumag talaga.

"So, Darwin, anong year ka na?" Tanong ko. Wala eh bored na ko. Nahalungkat ko na laman ng phone ko kanina pa dahil sa sobrang bored.

"Bakit gusto mo malaman?" He said with smirk on his face.

"Tinatanong ko lang. Bakit? Masama?"

He chuckled, "1st year palang ako."

"Ahh."

"How about you?" He asked.

"1st year palang din." I said and he looked at me. Syempre dun sa rear mirror alangan namang lingunin nya ko. Edi patay kaming dalawa dito ngayon.

"Same palang tayo hahaha." Luh? Baliw lang? Nalaman lang na magkaparehas kami ng year eh. Pero sana naman hindi kami magka-klase.

After 15 minutes, sa wakas nakarating na rin kami sa school.

Bumaba na ako at paderetso na sana sa gate ng bigla akong tawagin ng kumag. Hindi ko sana lilinguni  eh, kaso huli na ng ma-realize kong bakit ko sya nilingon.

"Sabay na tayo," sabi nya.

Ayoko
Ayoko
Ayoko
Ayoko
Ayoko

"Sige." Ay shet. Ano ba self!? Ang kulit mo ah?

Then ayun na, wala na, sabay na kamu. Kasi naman eh.

Sabay naming tinignan kung saang room ba kami. And mapapa "what the heck" ka nalang...

Magka-klase kami, teh.

Only YOUTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon