Intro

152 22 1
                                    

Харанхуй хүйт даасан хонгил гэмээр газар нарийн модоор хийсэн сандал дээр бүдүүн олсоор хүлүүлсэнээс болж гарын бугуй нь цус шүүрж, улаасан нь маш их ѳвдѳж байгааг илтгэх шиг..
Аманд нь скоч наачихаж

Жинхэнэ Хайр гэж байдаггүйг тэрхүү охин одоо л ойлгосон бололтой.
Бие нь хѳхѳрч хавдан энэ тэндээ аймшигтай язарсан байхыг харахад ѳрѳвдѳлт сэтгэл тѳрѳх нь дамжиггүй.

Булбрай цагаахан арьс нь хүн харахын эцэсгүй болгосон байх ажээ.
Ѳвдѳж шаналснаасаа болж хагас үхлүүд байдалд байхад тѳмѳр хаалганы чихрах чимээгээр түүний хайрлаж байсан залуу орж ирэх нь тэр.

Тэрхүү охины урд сандал тавин хѳлѳѳ ачин суугаад аманд нь байх наалтыг хуулж аван "Хориотой маттериал хаана байна?"
хэмээн зивүүцэм хоолойгоор хэллээ.
Ѳнѳѳх охин толгойгоо алгуурхнаар ѳргѳн "Би мэдэхгүй." хэмээн нүдэнд нь нулимс цийлгэнэнэ.

Хайртай залуудаа тамлуулах зовлонг хэнээс ч илүү сайн мэдэрч байгаа хѳѳрхий охин.

Ѳнѳѳх залуу сандалаасаа ѳндийн түүний гэдэс рүү ѳшиглѳхѳд охин сандалтайгаа хойш саван унлаа.
Амнаас нь цус сахран гарч ханиалгаж буйг харсан ч тэр хѳѳрхий охиныг ѳрѳвдѳхгүй.

"Новш гэж! жимин аа би чамд хэлээд байна шүү дээ ! би мэдэхгүй, мэдэхгүй гээд байна" хэмээн хамаг байдгаараа хашгирхад жимин энгрээсээ буу гаргаж ирэн  түүний толгой руу онилоод "Хаён аа, Хориотой маттериалыг хаана байгааг хэлэхгүй бол чи эндээ үхэх болно, би ч үхнэ"

"Жимин аа чи яаачихаад байгаа юм бэ? би чамд ямар буруу зүйл хийсэн гэж намайг ингэж байгаа юм! " хэмээн чадлаараа хашгирхад жимин түүний аманд буцаан скоч нааж хаалга саван гарлаа.

Харин тэрхүү охины мэлмийгээс нулимс нэг нэгээрээ бѳмбѳрѳн мэгшин уйлж байлаа.

DetectiveWhere stories live. Discover now