Detective

<5>

Олон хүүхдүүд шуугилдсан ангидаа босго даван инээмсэглэсээр орлоо....өөдөөс тэжон шоколадтай соруултай сүү уусаар инээн зогсоно.
“Юу байна даа? Давгүй юу?” тэрээр инээмсэглэсээр араасаа гадилтай сүү гаргаж ирэн надад өглөө....тиймээ миний дуртай амттангуудын нэг...түүнд баярласанаа илэрхийлчихээд суудалдаа суухад хажуу суудалд минь Юнги чихэвчээ зүүчихсэн сууж байлаа...

“Ямар дуу сонсож байгаа юм?”

суудалдаа тухлан түүнээс асуувал тэр гэнэт босоод явчих нь тэр...юу вэ? Ааш нь хөдөлчихсөн юм байх даа?
Сүүгээ сорон уусаар үүдрүү харвал Юнги нааш ширтчихсэн зогсож байснаа харцнаас минь дальдчсаар яваад өгөх нь тэр. Энэ хүмүүс өнөөдөр яг яачихсан юм бэ??
...........................................
удаан хугацааны хичээл өндөрлөж биеийн минь эд эсүүд сэргэх нь тэр..золтой л унтчихсангүй.

“Хаён аа...Юнги чамайг сургуулийн ард хүрээд ир гэж байна лээ...гялс очоорой..хүлээмээргүй л байна шүү гэсэн...” хэмээх Тэжон цүнхээ үүрсээр хаа нэг тийш яаран яваад өгчихөв...энэ юүнги бас одоо яах гээд байгаа юм бол оо? Хэмээн бодсоор сургуулийн ард очвол Юнги биш харин Жимин зогсож байх нь тэр. Гэхдээ тэжон юүнги гэсэншд..тэр хүн танихдаа муу болчихсон юм байх даа?

“Чи чинь? Наад гэдэс чинь зүгээр үү? Чи хамаагүй гарж босож болохгүй шдээ?” хэмээн түүнлүү очвол тэр намайг нилээд ширтэж байснаа “хайртай..” гэх нь тэр. Хамаг бие гачин болж догдлоод ч байгаа юм шиг....

“Юу вэ? Хөөе пак жимин? Чи өвчнөөсөө болоод галзуурчихсан юм уу?” гэхэд тэр зэвүүн инээснээ “Хууртагдахгүй бололтой” хэмээн амандаа бувтначихаад яваад өгөх нь тэр...би юу ч ойлгосонгүй...

Өглөөний сэрүүлгээр зүүднээсээ сэрэн нүдээ нээх ч нойр болон дахиад ганцхан минут унтах бодолдоо дийлдэн нүдээ буцан анихад хэн нэгэн сэрүүлэг унтраах нь тэр. Юу билээ? Эргэлзсээр нүдээ нээмэгц Тэжон ээлжит шоколадтай зайрмагаа идсээр өөдөөс малийтлаа инээх нь тэр...Нэлээн догдолсон янзтай..
“Хүүе босоо...нөгөө Юнги чинь зочны өрөөнд сууж байгаа...гялс босоо..” түүний хэлсэн үгэнд гайхсаар босход тэр инээгэд өрөөнөөс гараад явчих нь тэр.....юнги  яаж манай гэрт....
Үсээ ч аятайхан боолгүй нэг том цамц углаад өрөөнөөс гаран зочны өрөөг зүглэвэл Юнги гэгээн
дүрээрээ буйдан дээр сууж байлаа....

“Юнги?” гэх миний хоолойноос тэжон галтогооноос толгойгоо цухуйлгаад “үнэн л байгаа биз дээ? Хөөе танай давс чинь аль юм бэ?...” гэсээр буцан орлоо..харин юнги нааш нэг л ёжтой ширтсээр нааш алхах нь тэр....би ч хойшилсоор...