It started with a ballpen

Chapter 9

Dhane's POV

masyado madrama si Charles hahaha sabay sabay tayong sumigaw

"iiyak na yan! (4x)"

back to story

Uuwi ako ngayon ng malungkot at natutulala sa mga pangyayari, pagdating sa kwarto agad kong Hinawakan ang unan at inihagis sa pintuan

"nakakainis ka!"

"so what?? di ka kawalan!"

(flashback)

''I am always your Romeo even you are not my Juliet''

At para maglibang binuksan ko na lang ang televission nasa Myx Channel

On playing

Chorus ng kantang buko(buhay ko)

kung inaakala moang pag ibig koy magbabago 

itaga mo sa bato 

dumaan man ang maraming pasko 

kahit na di mo na abot ang sahig 

kahit na di mo na ako marinig 

ikaw pa rin ang buhay ko

 

(naaalala ko si charles nung araw araw niya kong tinuturuan)

hindi ko namamalayan lumuluha na pala ako tapos unti unting sumisikip ang aking dibdib at lumakas ang aking pag iyak

"ang sakit! hindi ko pinabayaan ang pagiging magkaibigan namin pero gusto niya ko"

"God noon pinangarap kong makapagtapos na hindi ako nakakatapak ng iba pero ngayon dalawa na nasaktan ko in different ways"

Charles POV

ang kapal ng muka ko talagang sabihing ayaw ko na noh?

eh ang tanong ako gusto niya ba? hahaha naka uwi din! teka baka hindi pa kumakain si Dad mapag luto nga

mga 5min. after kong magluto dumating si Dad at pagod na pagod late pang umuwi

"Dad pinagluto ko po kayo"

"wala akong gana"

"bakit naman po?"

"hindi mo ba nakita pagod ako galing sa trabaho?"

"puro na lang po trabaho hindi na lang tayo makapag usap masyado sa lintik na trabaho na yan!(di lang ma appreciate ginawa ko)"

eh anu ba gusto mo? magdildil ng asin at hindi ka mag aral?"

"eh bakit po ba? malaki naman po sweldo nyu ah baka pwedw naman po kayong magbawas kahit konting oras lang nang di nyo napepwersa sarili nyo"

"bakit matutumbasan mo ba pasweldo sa akin?"

"bakit magkano po ba kada oras kinikita mo?"