Under The Moonlight

Το καθήκον καλεί

"Πες μου πράγματα για σένα" τον παρακάλεσα, στηρίζοντας το πηγούνι μου στις παλάμες μου.

Ήταν το τελευταίο απόγευμα που θα περνούσαμε μαζί σύμφωνα με την προθεσμία που είχε βάλει στον εαυτό του και ήθελα να το εκμεταλλευτώ στο έπακρο.

"Τι ακριβώς θέλεις να σου πω;" Η απάντησή του δεν με εξέπληξε.

Ο Τζέικ, από την αρχή της γνωριμίας μας, ήταν πάντα κρυψίνους. Ποτέ δεν μου ανοίχτηκε, όσο κι αν τον πίεσα να μου μιλήσει. Αρεσκόταν να καλλιεργεί έναν αέρα μυστηρίου, μια ομίχλη που με εμπόδιζε να τον καταλάβω, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να τον άφηνα να περάσει από τη ζωή μου τόσο ανώνυμα.

"Τα πάντα".

Άφησε έναν αργό αναστεναγμό.

"Πριγκίπισσα, δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα οι εξομολογήσεις, οπότε μπορείς να γίνεις λίγο πιο συγκεκριμένη;"

"Γιατί το κάνεις αυτό; Γιατί κλείνεσαι τόσο πολύ στον εαυτό σου;" Το παράπονο ήταν εμφανές στη φωνή μου.

Όμως δεν πρόλαβε να μου απαντήσει. Ένα αχνό αλύχτισμα λύκου ακούστηκε, αποσπώντας την προσοχή του.

"Δεν είναι δυνατόν" ψέλλισε.

Το κεφάλι του τινάχτηκε προς το ανοιχτό παράθυρο, που, μια στιγμή αργότερα, γέμισε από τη θέα ενός ψηλού, άγριου άντρα, γύρω στα είκοσι, που σκαρφάλωσε στον τοίχο του σπιτιού και μπούκαρε στο δωμάτιό μου.

"Είσαι τελείως ηλίθιος;" φώναξε στον Τζέικ.

"Κι εγώ χαίρομαι που σε βλέπω, Κάρτερ" του απάντησε ευδιάθετα.

"Αυτός είναι ο κολλητός σου;" φώναξα τρομαγμένη, έτοιμη να το βάλω στα πόδια. Ο Τζέικ γέλασε με την έκφρασή μου.

"Ναι, αλλά δεν χρειάζεται να τον φοβάσαι. Μην τον βλέπεις έτσι, κατά βάθος είναι ψυχούλα". Μου έριξε μια ματιά, έτσι όπως ήμουν γατζωμένη πάνω του και γέλασε. "Ηρέμησε, μικρή, δεν πρόκειται να σε δαγκώσει".

"Όσο για αυτό δεν ξέρω, φαίνεται νόστιμη" γρύλισε ο Κάρτερ. "Κοίτα όλο αυτό το τρυφερό κρέας..." είπε γλείφοντας τα χείλη του. "Δεν το πιστεύω ότι, τέτοια μέρα, έρχομαι να σε μαζεύω από κοριτσάκια".

Τα μάτια του Τζέικ πήραν ξανά εκείνο το αιματοβαμμένο πράσινο χρώμα που είχαν τη νύχτα που τον γνώρισα. Γυάλιζαν επιθετικά και πεινασμένα, σαν να κοιτούσε το ανυπεράσπιστο θύμα του.

Δεν κρατήθηκα. Έτρεξα προς την πόρτα, αλλά ο Τζέικ ήταν ήδη μπροστά μου και μου έφραζε το δρόμο. Άνοιξε το στόμα μου να φωνάξω, αλλά μου το έκλεισε με την παλάμη του.