I’m marrying a daddy’s princess
Gabriel’s POV
Kinaumagahan, inagahan ko talagang bumangon para makipag ayos kay Rafa pero huli na pala.
Dad niya: Hindi namin alam na umuwi siya hijo nakita na lang namin ang sulat niya sa
hapagkainan.
Ako: I’m sorry po. Susundan ko po siya sa manila.
Dad niya: Wag muna, palamigin mo muna ang ulo niya. Siya at siya ang lalapit kung gusto ka
niyang kausapin hijo. Dito ka muna.
AKo: kayo po ang bahala tito. Gusto ko pong malaman niyo na ayaw ko pong paiyakin ang anak
niyo pero hindi kop o naiwasan hindi po kami nagkaintindihan dala na po ng kalasingan kop o
kagabi.
Dad niya: magkakaayos rin kayo.
Dumaan ang isang lingo pero hindi pa rin umuuwi si Rafa sa farm nila.
Mr. Dominguez POV
Isang lingo na ang nakalipas. Ipinagpatuloy pa rin nito ang pagtulong sa farm. Pero palagi kong
nakikita na malalim ang iniisip nito.
Tinawagan ko si Rafa.
Ako: Hello Princess.
Rafa: Dad. Ayoko pa po.
Ako: ikaw ang bahala. Mahal na mahal ka ng tao dito.
Rafa: I hate him.
Ako: Mag-usap na kasi kayo. Pangit iyang pinapatagal ang hindi niyo pag-uusap.
Rafa: Bahala na dad.
Dumaan pa ang mga araw natapos na ang dalawang lingo.
Natapos na ang usapan namin.
Ako: Anong balak mo ngayon hijo?
Gab: kakausapin ko na po siya tito kahit ayaw niya. Gusto ko na po siyang yakapin. Nami miss ko
na po siya.
Ako: Good luck hijo. Alam kong maaayos niyo iyan.
Gab: Salamat po.
Ako: Ah, hijo. Patawarin niyo ako ng anak ko kasi, kinausap ko si Reese. Sinabi ko sa kanya na
sukatin namin ang pagmamahal mo sa anak ko. Kaya ayun pinagseselos ka niya.
Gab: Nagkulang po kami ng tiwala sa isat isa.
Ako: Humihingi ako ng tawad sa inyo ng anak ko Hijo.
Gab: Pakiusap na lang po tito tulungan niyo po akong kausapin ang anak niyo.
Ako: makakaasa ka hijo.
