BAD BOY || JJK

0.7

Medya çok hoştır. Yorumları alalım..

Odaklanmış bir şekilde ona bakıyordum. Tae ise sadece koluna girmiş beni yürütüyordu. Ama bacaklarını oynatamıyorudum. Tae bir anda

'Yükünü bana vermesene ya!'

Diyerek hızlıca beni çekiştirdi. Çok hızlı çekiştirdiği için bi kıza çarptım ve kız yere düştü. O, yani çocukluk aşkım Kerem artık odak noktamdan çıkmıştı. Kendime geldikten sonra tae ye sinirli bi bakış atarak kıza yardım etmek için tekrar o tarafa döndüm. Ama Kerem çoktan kızın yanına gelmişti. Beni görmemişti muhtemelen. Beni şok eden şey ise Kerem'in kıza 'İyi misin sevgilim?' demesiydi. Ona sevgilim demişti.

Korece demişti. Demek bunca zaman buradaydı. Kızı kaldırınca bir an sinirle bana baktı. Benim omuzlarım inerken onun sırıtmaya başladığını gördüm. Kızı önden sahildeki taşlara oturması için yollayınca benimle konuşmak istediğini anladım. Ne diyeceğini çok merak ediyordum. Ve bende konuşmak istiyordum. 8 yıl sonra karşımdaydı ve ben hiç bişey duymadan gidemezdim. Ben de tae yi gönderdim. Biraz şüpheli bakış attıktan sonra gitti.

Sadece o ve ben kalmıştık. Sadece Kerem ve ben. Sadece ona bakıyordum. Gözlerinin içine bakıyordum ama o gözlerini kaçırıyordu.

'Gözlerime bak.' diyiverdim bir anda. Kafasını bana çevirdi.

'A-şey görmeyeli değişmissin. Daha da güzelleşmişsin.'. Ne yani diyeceği şey bu muydu? Bu kadar mı? Gözlerimi devirerek konuşmaya başladım.

'Hayal gücüne bayıldım. Bunu mu söyleyeceksin sadece?'

'Bak, mina. Ben seninle karşılaşmaya hazır değildim. Hem korede ne yaptığınıda çok merak ediyorum açıkçası. Ne zaman geldin buraya-'

'Konumuz bu değil.' diye girdim araya.

'Peki konumuz ne?'

Cidden bizim konumuz neydi? Ne cevap vermesini bekliyordum?

'Konumuz senin bana 8 yıl özce hiç bir şey demeden çekip gitmen.'

İnsanlar içinde bağıramıyordum. Ama şu an baş başa olsaydık ki bu olmak istiyeceğim en son şey, bağırarak hesap soruyor olurdum.

'Bak şimdi sana burada ayaküstünde her şeyi anlatamam. 8 yıl önce yazmaya başladığım bi defterin var. 2 yıl önce yazmayı bıraktım ama hala duruyor. Orada her şey yazıyor. Kafandaki bütün soru işaretlerinin cevabı.. O defteri sana getireceğim. Söz veriyorum.'

Düşündüğüm tek şey telefon numaramı vermek ve o defteri bana tekrar getirmesi. Söyledikleri beynimde yankılanırken bir şeye kafam takıldı - 2 yıl önce yazmayı bıraktım-. Neden bırakmıştı? Kafana gelen ilk soruyu ona sordum.

'O kızla ne zamandır çıkıyorsunuz?'

'Mina bak be-'

'Ne zamandır çıkıyorsunuz dedim? Söyle bana yoksa gidip o kıza sorucam!'

Sesim biraz daha yüksek çıkmıştı. Bir göz bize bakıyordu ama şu an umrumda değildi.

'Ahh senin inatçılığın hala değişmemiş..'

'Konumuz bu değil.'

'Biz.. Yani ben onunla..2 yıldır çıkıyorum mina..'

İşte an anlamıştım. O kızı seviyor olmalıydı. Kendimi sorguya çektim. Hala onu seviyor muydum? Beni ilgilendiriyor mu? Kafamın içindeki soruları yanıtlamaya çalıştım. Ve yanıtladım. Ona bakarken bir duygu değişimi olmuyordu. Bu onu hala sevmediğim anlamına gelir değil mi?