(3 ay sonra)
Amerika'ya geleli tam 3 ay olmuştu burada çok güzel Eğitim almıştım ve çok güzel arkadaşlar edinmiştim tabi bu süreçte hala spor yapıyordum ve baya bir zayıflamıştım.
"Jisoo aç mısın? "
"Hayır değilim sen ye"
"Tamam bir de ben bugün geç geleceğim dikkat et kendine"
"Tamam tamam sen keyfine bak" Dedim ve içeri geçip biraz televizyon izledim.
10 dakika sonra Daniel geldi ve çıkacağını söyledi.
Biraz daha televizyona baktıktan sonra canım çok sıkılmıştı ve dışarı çıkmaya karar verdim.
Hava yağmurluydu bu yüzden siyah bir pantolon,kahverengi bol kazağımı ve üstüne de siyah yağmurluğumu aldıp evden çıktım
Yürüyordum kulağımda kulaklığım ile müzik dinleyip yağmur yağarken insanların arasından geçiyordum ve şarkıda ki o sözler ruhuma işlemişti.
"Affetmeye,unutmaya devam etmeye ihtiyacımız var"
"Çünkü bizim yaşayacak tek bir yaşamımız var"
"Verecek tek bir aşkımız"
"Düşmekten kurtulmak için tek bir şansımız"
Bu dizeler bana her zaman pes etmemeyi öğretmişti hayatta herkesin bir şansa sahip olduğunu öğretmişti.
Bu sefer çok az insanın olduğu sokaklara girmiştim kafamı yan tarafa çevirdiğimde onu görmüştüm.
O, burada mıydı?
Bana doğru biraz daha dönünce o olmadığını anladım ama yine de kalbim deli gibi çarpmıştı uzun zaman sonra benzerini bile görmek kalbimi delecek kadar atmasına sebep olmuştu.
Acaba onu bir daha görecek miydim?
