Beni de Yanına Al

Nasıl başlayacağımı bilmediğim bölüm.

Merhabalar öncelikle benim adım Emre ne yazsam neler yazsam bilmiyorum. Başlığını bile koyamadım düzgünce. Sadece hislerimi duygularımı içimde kalanları kalacakları anlatmak istiyorum yardımınız dokunur belki öneride bulunursunuz bana. İhtiyacımda var gibi hissediyorum.

Şimdi nasıl başlasam bilmiyorum ergenliktendir belkide veya yaşadıklarımdandır emin değilim. Sadece ailevi durumlarımız çok kötüydü babama karşı yetiştirildim yani aslında haklılar da bana göre fazla derinlere inmek istemiyorum ama babam gerçekten sorumsuz diyebilirim ben kendimi yetiştirdim annem bir yere kadar yetebiliyordu zaten o da yeterince yorulmuştu. Onu da ayakta tutan ben abim annesi ve kardeşleriydi ben öyle görüyordum en azından. Zaman ilerledikçe ben büyüdüm sorumluluklar arttı birazda haytalığa vurdum diyebilirim erkeğim sonuçta karşı cinslerim ile bayağı samimiydim okulu boşverdim birazda 2 kere okulda kaldım pişmanlığa vurdum tabi ki ne yapacağım diye düşünürken bir anda aile olayları dahada kötüye gitmeye başladı ardından arkadaşlarım ellerimden kopup gitmeye başladı kimisi arkamdan vurdu kimisi yapmadığım şeylerle suçladı kimisi geçmişimle yargıladı hepsi gitti işte kısaca. Neyse dedim birileri gider birileri gelir gelir dimi gelmesi lazım kimse gelmedi elimde kalanlarla yetinmeyi öğrendim dostluğu tamamen öğrendim o zamanlarda. Aradan biraz vakit geçti amcamlar bize geldi hani evde ne olduğunu sorunları çözmek için çünkü o süre zarfında babamla mahkemelik oldum ben kontrole gibisinden işte uğradılar okuldan atıldığımı öğrendi benim şimdi neler yaptığımı sordu. Bir şey diyemedim çünkü bir işe başlamadım evde yatıyordum kaytaranlar için denilen cümledir genelde. Bir anda bizim iş yerinde işe başla Pazartesi günü saat 7 de iş yerinde ol diye döküldü cümle ağzından bir şey diyemedim tamam amca diyebildim sadece. Kendi kendime konuşuyordum bir yandan da zaten kimsen kalmadı annen ve abinden başka git çalış paranı kazan köşeye koy bari diye. Anlaştım kendi kendime Pazartesi sabahı zar zor uyandım hazırlandım gittim işi gördüm ilk başlarda sevmedim zor bir işti çünkü çalışanlara bakıyordum koca koca ağır çuvalları sırtlanıp metrelerce yürüyüp müşterilerin arabasına ya da şirketin dağıtım aracına yüklüyorlardı bana göre değildi. Zamanla alıştım ama bir yandan da ne yapacağımı düşünüyordum he birde bu arada sağ kolumu kullanamıyorum doğuştan beri bir buçuk sene kadar hastanelerde koşturdum ne olduğunu öğrenmek için ona bile çözüm bulunmadı. Bunlar olurken de evde dertler bitmiyor tabi geceler boyu bağrışmalar, gözüme girmeyen uykular, ağlamamak için sıktığım çenemin acı verdiği diş etlerim dayanamayıp ağladığımda ses çıkmasın diye ısırdığım dudağımın acısı böyleydi yani 1 sene boyunca ama alışmıştım artık ayağa kalkıyordum güçleniyordum yavaş yavaş ve bunlar olurken sevgili işlerine ara vermiştim bir derdim varken başka bir işlerle uğraşıpta başıma dert açmamak için. Buraları anlat anlat bitmez aradan 3 sene geçti tam olarak işim hala aynıydı bir kaç kere çıkmayı denedim olmadı. İşimde iyi olduğum için hem maaşım hem rütbem yükseldi  bende mecburen kaldım. Yaz tatilinde akşam lisesine yazılmaya kadar verdim hedefler koydum çünkü artık ve okumam gerekiyordu birazda paraya ihtiyacım olacağı için yüksek maaşlı bir meslek düşünüyordum. Akşam lisesine yazıldım 3 ay sonra başlayacaktı o sırada da işe devam ettim zaman geçsin diye gerçi okul başlayınca da devam edecektim işe.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
                                                                                     DEVAMI GELECEK...