tory kolejowe do nikąd,
pusty popękany peron,
na zimnym niebie malowane rumieńce,
jesienne liście uciekają
JH
Ale zimno.
MY
Już nie czuję.
Hoseok się uśmiecha,
podskakuje w miejscu
JH
Wróciłbym do domu, wiesz?
MY
Wiem, ja też.
JH
To chodźmy, mam chrupki serowe.
MY
Poczekajmy jeszcze chwilę.
wie że to prawda,
gdy Hoseok mówi
JH
Nie przyjedzie. I tak już jesteśmy spóźnieni. Chodź, wyglądasz jak sopel lodu.
Jung robi krok w tył,
czeka na Yoongiego
JH
Przymarzłeś czy co? Rusz tyłek!
ciężko im mówić wyraźnie,
szczęki ściśnięte przez chłód
MY
Muszę być dziś w teatrze.
JH
Wcale nie. Poradzą sobie bez ciebie.
MY
Jak mieli by sobie poradzić beze mnie? To moja sztuka.
moje życie,
moje słowa
JH
I nie twoja rola. Sam mówiłeś, że nie możesz na to patrzeć. Zdecyduj się.
MY
Muszę tam być. Beze mnie... zrobią to źle.
kwiatowego,
świt nocy,
pociąg nie przyjedzie,
w krzewach śwista szept
CZYTASZ
krzesło na dwóch nogach▪︎yoonmin
FanficDramat obyczajowo-psychologiczny. O tym jak Jimin dostał rolę, o której marzył Yoongi. listopad 2o18 - marzec 2o19 sceny po średnio 15o słów; zakończone