Butterfly

Chapter 1

                         

"Present day....."
-
-
-

ရႈပ္ေထြး စည္ကားလွတဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ျပႀကီး ရဲ႕ အလယ္ မွာ လူတိုင္းအလိုလို ဘဝရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ေတြ အိမ္မက္ေတြ ကို တင္းက်ပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး  ရုန္းကန္ လႈပ္ရွား ေနၾကတယ္...။ အဲထဲမွာလဲ Honey အပါအဝင္ ေပါ့....။
"ေဩာ္... ဘာလိုလို နဲ႔ ၅နာရီေတာင္ခြဲၿပီပဲ...။"
ႏႈတ္ကေန တိတ္တဆိတ္ေလး ထြက္သြားမိတယ္၊

"Honeyေရ... အစ္မအရင္ရံုးဆင္းႏွင့္မယ္ေနာ္...
ဒီေန႔က အစ္မ ရဲ႕အိမ္ေထာင္သက္ ၁၀ႏွစ္ျပည့္ anniversary ေလ... အိမ္ေစာေစာျပန္ၿပီး သူႀကိဳက္တတ္တဲ့ ဟင္းေလးေတြခ်က္ေကၽြးခ်င္လို႔..."

"wow...အစ္မ happy anniversary ပါအစ္မ ေရ...ေနာက္လဲအခုလိုေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ျဖတ္သန္းႏိုင္ပါေစ အစ္မ..."

"ေပးတဲ့ဆုနဲ႔ ျပည့္ပါေစ ညီမေလးေရ...
ကဲ...အစ္မ သြားေခၚမယ္... weekend မွာေပ်ာ္ပါေစ ငါ့ညီမ ေရ......"

Honey ရဲ႕ ရံုးဆင္းခ်ိန္ က တစ္ခါတစ္ေလ အထီးက်န္ဆန္ တယ္ ၊ဒီေန႔ေတာ့ရံုးေစာေစာဆင္းမိတာနဲ႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးရဲ႕ ေနဝင္ ခ်ိန္ ကိုကၽြန္မ ခံစားမိေတာ့တယ္၊ အျမဲတမ္းမဟုတ္ေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလ ရံုးဆင္းရတာေနာက္က်လို႔ ေနမင္းႀကီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတာနဲ႔ ၾကံဳ ရတယ္...၊
အခုေတာ့ ေနမင္းႀကီး ကို good night လို႔ေျပာခြင့္ၾကံဳၿပီ....၊ ဆူးေလ ဂံုးတံတားေပၚတက္ရင္း မဖူးရတာ ၾကာၿပီ ျဖစ္တဲ့ ဆူးေလ ဘုရား ကို စိတ္မွာ အာရံု ျပဳ လိုက္တယ္..၊
ေနဝင္ခ်ိန္ ကို ၾကည့္ရင္း အေတြးေပါင္းစံု ေခါင္းထဲ ဝင္လာတယ္ ၊  မၾကာေသးမီ က ရည္းစား နဲ႔ ပ်က္သြားတဲ့ အေၾကာင္းကို ရုတ္တစ္ရက္ အေတြးထဲ ဝင္လာတယ္...၊
ၿပီးခဲ့တာေတြၿပီးခဲ့ၿပီ...လြမ္းလဲမေနခ်င္ေတာ့ဘူး...Honey  တို႔လမ္းခြဲခဲ့ေပမယ့္...ရင္ထဲ အဲေလာက္မခံစားရဘူး....ရုတ္တစ္ရက္ billboard ေပၚမွာျပထားတဲ့ fashion runway  ပံုၾကည့္ရင္း....
ေဩာ္...  fashion designer  ျဖစ္ခ်င္တဲ့ Honey တစ္ေယာက္ အခုေတာ့... office staff လုပ္ေနရၿပီ... လူေတြဟာ အသက္ႀကီးလာတာႏွင့္အမၽွ ငယ္ဘဝ က အေတြးလို မရိုးရွင္းၾကေတာ့ဘူး....
ျဖစ္ခ်င္ထက္ ျဖစ္သင့္တာကို ဦးစားေပး ရၿပီ...
တစ္ခါတစ္ေလ ငယ္ဘဝကို တမ္းတ မိ တယ္...

"အြန္..."
ဟင္ ေဘာ လံုးေလး....၊ "မမ အဲဒါ သား ေဘာလံုး..."၊
Honey  ေျခေထာက္နားကို လာထိတဲ့ ေဘာ လံုး ေလ ကို ေကာက္ ကိုင္ၿပီး...

"ေရာ့...သားသား ေဘာလံုးေလး..."၊ "ေက်းဇူးပါ..မမ.."၊
လို႔ေရွ႕သြားေလးႏွစ္ေခ်ာင္းက်ိဳးေနေသာ္လဲျပံဳးျပတဲ့ကေလး...၊ေအးခ်မ္းၿပီး ျဖဴစင္တဲ့အျပံဳး...။

"သား သတိထားေဆာ့ေနာ္... တံတားေပၚမွာ မေဆာ့နဲ႔ ၿပီးေတာ့ကားေတြရွင္းတဲ့ေနရာမွာေဆာ့..."

လို႔ ျပံဳးၿပီးေျပာလိုက္တယ္.. ၊  ကေလး က သူေဘာလံုးေလးယူၿပီး သူ႔အေမ ရွိရာ ကိုေျပးသြားတယ္....၊ အဲအခ်ိန္.... အဲဒီအခိုက္အတန္႔ လူတစ္ဦး Honeyေဘးက ျဖတ္သြားတယ္...၊ Honey ခဏ ရပ္တန္႔သြားတယ္...၊Honey ရဲ႕ ငယ္ဘဝ....အတိတ္....အဲလူ လက္ထဲက...
" Jo Jo ယို ဘူး....." လို႔ Honey ႏႈတ္ကအမွတ္တမဲ့ ထြက္သြားတယ္...၊
အဲလူ ရုတ္တစ္ရက္ ရပ္သြားၿပီး...Honey ကိုလွည့္ၾကည့္တယ္.....အဲအခ်ိန္ Honey ရင္ထဲ  ဗေလာင္ဆူသြားတယ္.....ရုတ္တစ္ရက္ မ်က္ရည္ က်ရေလာက္ေအာင္ လြမ္းဆြတ္မႈ နာက်င္မႈေတြ ျဖစ္ရၿပီ.... Honey ရဲ႕အတိတ္ေဟာင္း....
အမွတ္တရေဟာင္း....ဒဏ္ရာေဟာင္း.......ၿပီးေတာ့....ၿငိမ္သက္ေနၿပီး မခုန္တာၾကာေတာ့တဲ့ ရင္ခုန္သံေလး....အခုသူ႔ပိုင္ရွင္ ေတြ႕သြားသလို ေဆာက္တည္ရာမရ ခုန္ေနၿပီ.........Honey ရဲ႕ အခ်စ္ဦး.......အခ်စ္ရဆံုးသူ.....
ရင္ခုန္သံကိုအပိုင္ စိုးမိုးတဲ့သူ............၊

".....သူမ......"