Τελειωσε η πρώτη μέρα στο σχολείο.Μολις χτύπησε το κουδούνι για να φύγουμε στα σπίτια μας.
Πηγαίνοντας πως την εξώπορτα του σχολείου ήταν έξω ένα από τα αγόρια της παρέας που σας έλεγα.Ηταν ο Ντίλαν!Στην τάξη συστήθηκε ως Ντίλαν ο'Μπραϊαν,ένα ωραίο όνομα σε ένα ωραίο αγορι:)...Όχι δεν τα λέω μόνο γω αυτά.Ολα τα κορίτσια αυτόν κοιτάνε και τους τρέχουν τα σαλακια.ΣΑΛΑΚΙ ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ ΜΑΖΕΥΤΩ,ΛΕΡΑ Ε ΛΕΡΑ, ΒΛΑΧΑΑ.
Εφόσον πλέον δεν ήμουν στον χώρο του σχολείου,χαιρέτησα την Μαρίνα και κατευθύνθηκα προς το σπίτι.Ανταλαξαμε τηλέφωνα και τα σχετικά ώστε να κανονίσουμε κάμοια φορά να βγούμε.
Πηγαίνοντας σπίτι αντίκρισα στο απέναντι στενό τον Ντίλαν μόνο του...Θεε μου είναι τόσο ομορφος.Αλλα ξες τι;Μάλλον,βσκ Όχι μάλλον,σίγουρα είναι από τα badboys του σχολείου που ποτε δεν θα κοίταζαν κάποια σαν εμενα.Αυπεποιθηση στο φουλ ξέρω.
ΌΠΑ ΟΠΑ μόλις με κοίταξε.Ε φσκ Μονικα πως να μη σε κοιτάξει εφόσον τον παρατηρείς εδώ και μια ωρα από πάνω μέχρι κάτω.Θα νομίζει ότι ειμαι από αυτούς που σε παρακολουθούν και όταν σε πετύχουν σε ένα σημείο χωρίς πολύ κόσμο δεν βρίσκουν ευκαιρία και βγάζουν το πραμα τους για να σε βιάζουν.(ΕΛΑ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΝΑ ΣΕ ΒΙΑΣΩ).
Κοντά μου υπήρχε μια στάση λεωφορείου οπότε περίμενα μέχρι να έρθει το δικό μου λεωφορείο ώστε να πάω σπίτι εφόσον είναι λίγο μακριά απ'το σχολειο.Ανοιξα το κινητό μου και βλέπω μυνήματα απ'την Μαρίνα..
----------
--Έφτασες μωρή σπίτι σου;Το απόγευμα θες να βγούμε στη καφετέρια δίπλα στο σχολειο😆;
--Έλα,Όχι ακόμα τώρα είμαι στη στάση...Ναι μάλλον μπορω.(της ειπα)
--Ωραία θες να βρεθούμε στο σχολειο Στις 7;
--Ναι ωραια τα λέμε κει τότε.
--Ωραία μπαιι 🌺
--Σι γιουυ💕
----------
Μόλις έκλεισα το κινητό και σήκωσα το κεφάλι μου,αντικρίζω τον Ντίλαν να στέκεται όρθιος δίπλα μου και να στηρίζεται σε μια κολόνα.
Τον κοιτάω,με κοιτάει.Τον ξανακούσω,με ξανακοιταει.Η ποιο κριντζι στιγμη της ζωής μου.
-Γεια
(Μου λέει....ΌΠΑ πρμν σε μένα μιλαει;;ΑΝΟΙΞΕΕ ΠΕΤΡΑΑΑ...ΠΕΤΕΝΩ)
-Γειαα
(του λέω με ένα χαμόγελο)
-Είσαι καινούργια εδώ ε;Δεν σε έχω ξαναδεί
- Ναι έχω έναν μήνα που εχω μετακομίσει εδώ.
