Never let me go ∞

4. Bölüm

Uyandığımda odamdaydım. Yavaşça doğruldum  ayaklarımı yataktan sallandırdım.Sağ koluma bir ağrı  girdi baktığımda yara bandı vardı, bandı kaldırdığımda  3 tane iğne izi vardı. Yavaş yavaş anılar beynime  hücum ediyordu. Hatırladıkça gözlerimden yaşlar süzülüyordu. Nefesim daralıyordu.

Ben ne zaman buraya gelmiştim, bu iğne izleri nereden geldi, ne zamandan beri uyuyordum kafamda sorularla yavaşça ayağı kalktım daha fazla oturmayacaktım o piçi  bulup gününü gösterecektim böyle burada oturmak acizlikten başka birşey değildi. Hemen banyoya yöneldim önce banyo yapmalıydım onun izlerini vücudundan silmeliydim banyoya girdiğimde üstümü çıkarırken farkettim ki o geceki kıyafetler değilde pijamalarım vardı üzerimde umursamayıp pijamamı çıkartıp duşa girdim sıcak suyu ayarladım, derim adeta yanıyordu daha sonra vücudumu keselemeye başladım o gece aklıma geldikçe daha fazla bastırıyordum. Gözlerimden  yaşlar akıp suya karışıyordu. Neden? Neden benim başıma geldi ki bu ben ne yaptım da bunları yaşıyordum?

Banyodan çıktığımda dolaba yöneldim gözlerim dolabın yanındaki sandalyenin üzerindeki elbiseye takıldı.  Gidip elbiseyi elime aldım çok beğenerek aldığım bir elbiseydi oysaki ama şimdi bana sadece acı veriyordu. Elbiseyi sandalyeye tekrar bırktım dolabın kapaklarını açıp içinden rastgele birşey aldım ve üstüme geçirdim. Bir poşet aldım, elbiseyi içine sokuşturdum sonra telefonumu aramaya koyuldum, bulduğumda saate baktım o sırada gözüm tarihe takıldı ağzım açık kaldı 2 gündür uyuyormuydum ben, şaşkınlığımı üzerinden atıp telefonu cebime atım ve kapıya yöneldim. Odandan çıktığımda evde hiç ses yoktu. Sessizce merdivenleri inmeye başladım. Aslında hiçbir şey yapmak istemiyordum bırak birşey yapmayı nefes almak bile istemiyordum. Aşağı indiğimde Max ve Jason üçlü koltukta bana arkaları dönük şekilde oturuyorlardı Leo ikili koltukta kafasını ellerinin arasına almış oturuyordu Andrea ise tekli koltukta oturuyordu. Andrea beni gördü ve  yanıma gelip sıkıca sarıldı diğerleride  onun gibi hemen yanıma geldiler hepsi bana sıkıca sarıldı ama ben hiç hareket etmiyordum.

Jason "iyi misin?" diye sordu cevap vermedim sessiz kaldım doğrusu ne cevap vereceğimi bilmiyordum iyi miydim  tabiki değildim nasıl iyi olabilirim ki tekrar bir yaş süzüldü yanağımdan ama onları iyi olduğuma inandırmam gerekiyordu hızlıca göz yaşımı sildim ve "iyiyim ama biraz hava almam lazım  dışarı çıkıcam " dedim. Leo "bende seninle geliyorum seni yalnız bırakmam" dedi "lütfen yalnız  kalmak istiyorum" dedim ve ne diyeceğini beklemeden dışarı çıktım. Arabayla gidecektim ama vazgeçip motorsiletime yöneldim. motorsiklet sürmek beni her zaman rahatlatmıştır. Motosikleti çalıştırdım o sırada üzerimde bir çift göz hissettim kafamı kaldırdım ve o gün düştüğümde bana gülen çocukla karşılaştım  umursamayıp  yola koyuldum yalnız kalıp düşünmek için hep gittiğim bir yer vardır oraya sürdüm.

Motorsikleti durdurdum ve indim buraya en son 3 hafta önce gelmiştim o zaman Leo'yla kavga etmiştik o yüzden gelmiştim keşke şimdi sorunumda bu kadar kolay olsaydı.Yavaş adımlarla uçurumun kenarına yürüdüm ve oturdum bacaklarımı sarkıttım. Uçurumun aşağısında dalgalar kayalara çarpıyordu onları izlerken aklıma elbise geldi kalkıp motarsikletin yanına gittim poşeti aldım ve elbiseyi içinden çıkardım çebimdeki çakmağıda çıkardım elbiseyi ucunda tutuşturdum. Bir tarafım elbise yanıp kül olurken  o gece yaşanılan olayda onunla birlikte yok olur diye düşünüyordu ama diğer yanım hiç birşeyin değişmeyeceğini haykırıyordu.. Lanet göz yaşlarım gözlerimden akmaya başlamıştı yine ağlamaktan nefret ediyordum çünkü ağlamaya babam öldükten sonra başlamıştım her ağlayışımda aklıma geliyordu belki o ölmeseydi bizi bırakmasaydı bunların hiç biri başımıza gelmezdi. Neden bizi bıraktı ki neden sözünü tutmadı 'ben senin hep yanında olucam' demişti oysa..

Yavaş yavaş uçurumun kenarına yürüdüm artık yaşamak istemiyordum babam sözünü tutmayıp bizi bırakıp gitti ama ben onu bırakmayacaktım  onun yanına gidicektim, biliyorum o piçe gününü göstermek için çıkmıştım evden ama şimdi bakıyorumda bu daha iyi bir yol, bir sürü sorunla uğraşmaktansa anında bütün sorunları bitirebilirim. Göz yaşlarımın arasında "Yanına geliyorum baba.." dedim ve kendimi boşluğa bıraktım.