Zawgyi:
"အားဝမ္~~မနက္စာဆင္းစားဦးေလ။"
"ဟင့္အင္း...ဟင့္အင္း...မားမားသားအိပ္ခ်င္ေသးတယ္"
ေစာင္ကိုမားမားကိုဖယ္လိုက္မွာစိုးလို႔ေခါင္းထိလံုေအာင္ဆြဲျခံဳၿပီးက်စ္ေနေအာင္ကိုင္ထားလိုက္သည္။ေတာ္ၾကာဖ်ားေနမွန္းမားမားသိသြားရင္ေဆးေသာက္ေနရဦးမွာ။
"သားက်န္႔ကသားငယ္ေလးေသာက္မို႔ေဆးေတြေပးခဲ့တယ္။ညက...ထ ထ!!ဖ်ားေနတာကို"
ေက်းဇူး႐ွယ္တင္တယ္...က်န္႔ေကာေရ။ခင္ဗ်ားလုပ္ေနလိုက္ေတာ့!!!!
"ဟင့္...မားမားသားမထခ်င္ဘူး"
ကုတင္မွာဝင္ၿပီးေခါင္းေလးပဲျပဴထြက္လာတဲ့ရိေပၚေခါင္းေလးကိုဖြဖြပုတ္ေနတဲ့မားမားမ်က္ႏွာမွာႏူးညံ့မႈေတြအျပည့္၊
"မ်က္ႏွာေလးေတာ့ထသစ္ေလေနာ္...သားေပါက္စေလးရဲ႕။မားမားဆန္ျပဳတ္လာပို႔မယ္"
ရိေပၚရဲ႕ပါးေတြကိုဖြဖြဆြဲရင္းအခန္းထဲကျပန္ထြက္သြားေတာ့ရိေပၚအိပ္ယာေပၚကအားယူထလိုက္သည္။အဖ်ားကေငြ႔ေငြ႔ေလးေပမဲ့ရိေပၚေခါင္းကတဆစ္ဆစ္နဲ႔ကိုက္ခဲေနတာ။မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးဗီဒိုထဲကအေႏြးထည္ပါးပါးကိုထုတ္ဝတ္ၿပီးမားမားခြံ႔ေပးတဲ့ဆန္ျပဳတ္ကိုတဝက္ေလာက္ေသာက္ေပးလိုက္သည္။
မားဆင္းသြားေတာ့မွဝရံတာကိုထြက္ၿပီဒခဏရပ္ေနေတာ့ဟိုအိမ္ေရွ့မွာက်န္႔ေကာကားရပ္ထားတာကိုျမင္လိုက္ေတာ့လူကဆူပုတ္ခ်င္သြားသည္။ျပန္ေရာက္ေနတာကိုသူ႔ကိုလာမေတြ႔ရေကာင္းလား။ေနမေကာင္းတာသိသိရက္နဲ႔...က်န္႔ေကာအက်င့္ပုတ္။
ေတြးရင္းေတြးရင္းနဲ႔ရိေပၚငိုခ်င္လာသည္။အရင္ကဆိုသူေနမေကာင္းတိုင္းကိုႀကီးျဖစ္ျဖစ္က်န္႔ေကာျဖစ္ျဖစ္တေယာက္ေယာက္ေတာ့အျမဲ႐ွိေနေပးတာကိုး။အခုက်တေယာက္တည္း...။ကိုႀကီးနဲ႔ဖုန္းေျပာတိုင္းကိုႀကီးကိုျမန္ျမန္ျပန္လာေစခ်င္တယ္။ရိေပၚကအျမဲကိုႀကီးဒါမွမဟုတ္က်န္႔ေကာတေယာက္မဟုတ္တေယာက္နဲ႔တူတူ႐ွိေနၾကေလ။
ေလကတစိမ့္စိမ့္တိုက္လာေတာ့အေႏြးထည္ရင္ဘတ္ကိုတခ်က္ေစ့ရင္းဟိုဘက္အိမ္ကိုပဲ႐ႈတည္တည္ၾကည့္ေပးေနလိုက္တယ္။ဖ်ားစမး္!!!အဲ့မွာထပ္ဖ်ား!!မနက္ျဖန္ခင္ဗ်ားအလုပ္မသြားေစရဘူးမွတ္ဗ်ာ။
