ตอนที่ 14

237 15 2
                                    


     "ไนน์!!" เสียงคุ้นเคยเสียงหนึ่งดังขึ้นในความมืด

     ไม่ใช่แค่เสียงของเกวิน แต่ยังมีเสียงฝีเท้ากระทบแอ่งน้ำที่ดังขึ้นและดังขึ้นเรื่อย ๆ จนในที่สุดเสียงนั้นก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา

     ร่างของหุ่นไร้ชีวิตถูกยกออกไปทีละตัวทีละตัวจนไนน์สามารถมองเห็นท้องฟ้ามืดทึม ละอองฝน รวมไปถึงเกวินที่ตัวเปียกโชก

     "ไนน์..! ไนน์!!!" ใบหน้าของเกวินแสดงออกว่าเป็นห่วงอย่างชัดเจน

     เขาไม่นึกว่าจะรู้สึกคิดอีกฝ่ายได้มากขนาดนี้

     "คุณ... ไม่ควรมาที่นี่"

     "พวกนั้นบอกว่านายกลายเป็นเศษเหล็กไปแล้ว แต่โปรแกรมที่นายเคยให้ฉันมัน... ยังเชื่อมกับนายอยู่" เกวินบอกพลางไล่สายตาสแกนดูความเสียหายของไนน์

     "เกวิน กลับไปเถอะครับ" RK900 ว่าด้วยความห่วงอีกฝ่าย ถ้าพวกมนุษย์รู้ว่าเกวินมาที่นี่ รู้ว่าเกวินมาทำอะไร...

     "มีสิทธิอะไรมาห่วงฉันในเมื่อสภาพนายเองยังเป็นอย่างนี้!" เกวินแหว มือของเขายังสาละวนกับการเช็ดตัวของ RK900 ที่เปรอะไปด้วยคราบโคลน "ฉันเป็นดีเวียนท์แล้ว!!! นี่ตานายบอดด้วยหรอห๊ะ? นายดูไม่ออกรึไง!"

     "ไปเถอะครับเกวิน ทิ้งผมไว้ที่นี่ ถึงแม้ว่าคุณจะกลายเป็นเป็นดีเวียนท์แล้วแต่มันก็ยัง..."

     "หุบปากสักที!! ฉันทำลายข้อมูลแบ็กอัปทุกอย่างที่นั่นทิ้งไปหมดแล้ว!!" เกวินตวาด เขากลับไปไม่ได้อีกและจะไม่มีทางกลับไปอีก "แล้วถึงฉันกลับไป หุ่นตัวใหม่นั่น...ก็ไม่ใช่นาย"

     หลังจากสำรวจเสร็จเกวินพบว่านอกจากชิ้นส่วนต่างๆ แล้วแขนขาของไนน์ก็ยังหายไปอย่างละข้าง

     "แม่งเอ๊ย!! ไอ้พวกมนุษย์เวรนั่น..!" ถ้อยคำผรุสวาทพรั่งพรูออกจากปากพร้อมกับหยดน้ำตาที่ไหลออกอาบแก้ม

     "ฉันจะไปหาชิ้นส่วนมาให้" เกวินผุดลุกขึ้นนั่ง เขาใช้มือปากน้ำตาอย่างลวกๆ "แล้วนายน่ะ! อย่าได้คิดขยับไปไหนเชียวนะ"

BackupDonde viven las historias. Descúbrelo ahora